Leonard's wandelblog: Noaberpad 3-1 Smeerling-Bad Nieuweschans (44km)

zaterdag 16 december 2017

Noaberpad 3-1 Smeerling-Bad Nieuweschans (44km)

Wat. Een. Drama.

10:08 Smeerling. Het startpunt.

Het relaas van deze wandeling in drie woorden. Dit had te maken met de gevolgen van de gesmolten sneeuw en vele regen van de afgelopen week. Alle - maar dan ook echt alle - onverharde paden - en dat zijn er bij een LAW bewust zoveel mogelijk - waren verworden tot baggerpaden waar je bij elke stap gokt hoe ver je wegzakt in de klei. En waarbij je bij elke stap het risico loopt dat je schoen zo hard aan de klei blijft kleven dat de klei het wint van je voet en je dus bij de volgende stap met je sokken in de bagger staat. Dat is gelukkig niet gebeurd, maar deze omstandigheden dwongen me wel om heel goed geconcentreerd naar de ondergrond te kijken tijdens het wandelen. En doordat je bij elke stap wegglijdt, was het gemiddelde tempo in de bagger lager dan 5 km/h.

Maar verder was het een mooie wandeldag.

10:32

De laatste op het Noaberpad, en met de eerste trein van de dag reis ik af naar het noorden van het land. Voor het eerst via Groningen. In Amersfoort installeer ik me voor de lange rit die gaat komen. Van buiten lijkt de trein op de lelijke dubbeldekkers met groene stoeltjes die vroeger als sneltrein werden ingezet, maar eenmaal binnen blijkt de bekleding juist heel modern te zijn en voelt het aan als een luxe trein. Het is me al vaker opgevallen dat de trein naar Groningen luxer bekleed is dan de gemiddelde trein. Het is nog donker, en pas voorbij Assen begint het daglicht wat door te breken. Volgende week is de kortste dag en ik weet dat ik vandaag deels in het donker zal moeten lopen. In mijn rugzak zitten dan ook een reflecterend hesje en een zaklamp.

10:42

In Groningen stap ik over op de Arriva-trein naar Winschoten. Als ik hier het station uitloop richting de bussen, glij ik bijna uit over het spekgladde trottoir. Kennelijk heeft het hier vannacht flink gevroren. Een 8-persoonsbusje brengt me naar het startpunt in Smeerling. Het busje heeft geen systeem waarbij je met een knop kan aangeven dat je bij de volgende halte wilt uitstappen, dus wordt er naar de chauffeur geroepen wanneer iemand eruit wil. Als we bij Smeerling aankomen, doe ik dat dus ook, maar de chauffeur moet op een briefje kijken om te zien waar dat is. Ik lees de volgorde van bushaltes voor vanaf de 9292-app en dan doemt ineens een donkerblauw kombord van Smeerling op en is het duidelijk dat we bij de juiste halte zijn aangekomen. De chauffeur checkt mijn ov-chipkaart uit met een mobiele scanner en ik verlaat de bus om te starten met de wandeling naar Bad Nieuweschans.

10:48

Voor het eerst heb ik dit keer bij elke kilometer in de gps-ontvanger staan hoe laat ik er uiterlijk moet passeren om in Bad Nieuweschans de trein te kunnen halen. Bij de start heb ik zo'n 10 minuten speling en ik weet uit ervaring dat ik dus vooral niet teveel moet stilstaan. Mijn normale wandeltempo ligt hoger dan het gemiddelde van 5,5 km/h waarmee ik de tijdstippen heb berekend, dus als ik gewoon loop, blijft mijn voortgang voldoende voor het halen van de trein. Als ik gewoon kan lopen, en voor de zekerheid heb ik drie shortcuts in de route gezet waarmee ik in totaal zo'n 1,3 kilometer kan afsnijden.

De route voert vandaag langs vijf geocaches en na ruim een kilometer ga ik voor de eerste van de vijf even een stukje van de route af. De geocache wordt niet direct gevonden, maar toch duurt het niet lang voordat ik mijn log kan bijstempelen. Ik loop terug naar de route en volg het rode lijntje op mijn gps-apparaat. De route loopt nu naar Wedde, maar onderweg is het terrein zeer zwaar te noemen. Onverharde paden zijn veranderd in baggerpaden dankzij de vele regen en gesmolten sneeuw van de afgelopen tijd. De onderkant van mijn spijkerbroek zit al vrij snel onder de bagger en als ik dan weer op verharde weg kom, begint het ook nog eens te regenen. Ik trek een regenbroek en poncho aan en vervolg mijn weg. De regenbroek zal die dag niet meer uit gaan, omdat deze ook zorgt dat de spijkerbroek niet nog viezer wordt en de regenbroek ook nog wat kou tegenhoudt.

11:13

In Wedde loop ik een paar honderd meter om om langs een geocache te lopen. Bijkomend voordeel is dat ik nu over een verharde weg loop en daarmee win ik een groot deel van de verloren tijd door het omlopen, weer terug.

De regen stopt en ik blijf in mijn poncho lopen om deze wat te laten drogen, maar als het winterzonnetje doorbreekt, wordt het al snel te warm en stop ik de poncho in mijn rugzak. Het weer is vandaag niet heel stabiel en ik zal meerdere keren moeten stoppen om de poncho aan of uit te doen. Gelukkig kan ik me goed beschermen tegen de regen, maar ik kan tijdens regenbuien geen foto's maken omdat ik mijn telefoon niet wil blootstellen aan vocht. Ik ga op zoek naar een bankje om even te kunnen zitten, want op de baggerpaden wil ik dat niet doen en de spaarzame keren dat ik even over verharding wandel, is het niet veilig om te stoppen in verband met het risico op langsrijdend verkeer. Na 12 kilometer wandelen tref ik ineens een picknicktafel aan waar ik ga zitten om even bij te komen van het harde werken in de klei. De poncho gaat uit en ik haal ook de binnenvoering uit mijn winterjas omdat ik dit te warm vind. Mijn lichaam is van zichzelf inmiddels zodanig opgewarmd dat de binnenvoering ook de tas in mag.

11:22 Wedde

De tocht gaat verder richting Bellingwolde. Hier loopt de route zig-zag door het gebied heen, waardoor ik zo'n 15 kilometer in de omgeving van dit dorp rondwandel. Hier kan ik makkelijk grote stukken afsnijden, maar dat zou direct een winst van meer dan een uur opleveren en dat zou teveel van de afstand halen en dat wil ik nou ook weer niet. Hier liggen wel de eerste twee vooraf ingebouwde shortcuts en omdat ik de laatste uren steeds rond het kritieke doorgangstijdstip zit, besluit ik om van beide shortcuts gebruik te maken. Hierdoor loop ik ruim 10 minuten voor op schema. Inmiddels valt de schemering in en op een asfaltweg zie ik dat de automobilisten al met verlichting rijden. Ze gaan keurig voor mij aan de kant, maar als ik mijn reflecterende hesje heb aangetrokken, merk ik aan de automobilisten dat ik een stuk beter zichtbaar ben. Even verderop kan ik over een gescheiden fietspad lopen wat het ook een stuk veiliger maakt. Als ik Oudeschans bereik, merk ik dat ik snel een toilet moet bezoeken en een plaatselijk restaurant biedt uitkomst. Ik raak hierdoor mijn voorsprong weer kwijt en moet dus weer vaart maken voor de laatste kilometers naar het eindpunt van de dag.

12:09

Voor mijn gevoel is het nog maar een klein stukje van Oudeschans naar Nieuweschans, maar dat valt nog vies tegen. Het zijn nog 10 kilometers, maar wel in het donker en grotendeels door bagger. Zo kom ik langs de rand van een weiland te lopen. Ik kijk nog snel op het kaartje of er een verhard alternatief is, maar daarvoor moet ik zoveel omlopen dat ik niet snel kan inschatten of dat een verstandig besluit is. Ik kies er dan ook voor om de route maar te volgen. Aan de rand van het weiland ligt een smal betonpad en ik heb goede hoop dat ik hierdoor snel aan de andere kant van het weiland kan komen, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn. Als ik mijn eerste stap op het beton zet, glij ik direct weg. Het betonpad ligt wat schuin richting de sloot en door de vele bagger onder mijn schoenen en op het betonpad moet ik mijn best doen om niet in de sloot te belanden. Dat wordt dus weer baggerlopen. Soms probeer ik even om over het betonpad te lopen, maar steeds glij ik weg. Ik heb nou eenmaal meer grip op de aardklonten dan op het gladde beton. Met mijn zaklamp schijn ik op het terrein direct voor mij, maar de lichtopbrengst van mijn zaklamp blijkt flink tegen te vallen. Ik was altijd vrij tevreden over de lamp, maar heb de lamp nog niet veel gebruikt en ben er nooit eerder zo afhankelijk van geweest als nu. In de verte zie ik een bomenrij, maar door het donker kan ik lastig inschatten hoe ver dat nog is. Op het schermpje van het gps-apparaat zie ik dat ik er bijna ben, en dat geeft de nodige moed om nog even door te zetten. De bomenrij blijkt langs een asfaltweg te lopen waardoor ik weer even verlost ben van het zware terrein. Ik heb nog zo'n 7,5 kilometer af te leggen en loop een paar minuten achter op schema. In de laatste kilometer zit nog een shortcut en ik besluit om ook hier de route af te snijden om de trein te halen.

12:19

Het is nu echt volledig donker en de lichtvervuiling is hier een stuk minder dan dat ik gewend ben. Als ik naar boven kijk, zie ik vrij laag het steelpannetje en ik controleer voor de grap even of de Poolster wel echt naar het noorden wijst. Of anders gezegd: of het gps-apparaat het wel goed doet. Dat blijkt (uiteraard) zo te zijn en ik loop verder richting het geluid van langsrijdend snelwegverkeer. Ik nader de A7 die bij Bad Nieuweschans overgaat in de Duitse BAB280. Even voorbij dit punt verlaat ik het Noaberpad en loop ik direct richting het station. Voordat ik het station bereik, loop ik weer op het Noaberpad en heb ik zo'n 5 minuten gewonnen. Het is donker om me heen, en als ik even verderop een bocht omga, zie ik ineens iets dat sterk lijkt op een station. Dat kan maar één station zijn en jawel, op de blauwe borden staat heel duidelijk Bad Nieuweschans. Ik heb het gehaald! Zo lang als sommige baggerpaden leken te duren, zo onverwacht sta ik ineens op het eindpunt van het Noaberpad. Ik heb nog zo'n 5 minuten over ook. Van die vijf minuten maak ik dankbaar gebruik om even een foto te maken van het officiële startpunt van het Noaberpad (voor mij het eindpunt doordat ik de route andersom heb gelopen). Verder ligt er pal naast het station een snelle geocache en ook die laat ik niet ongemoeid. Tenslotte loop ik het perron op. Bij het begin van de perrons staat een bord met vertrektijden waarop staat dat vanavond de trein in beide richtingen van spoor 1 vertrekt. Het is me echter niet duidelijk wat spoor 1 is, maar doordat op het perron waar ook het bord staat, een reiziger staat te wachten, gok ik erop dat dit spoor 1 is. Ik loop het perron op en schijn even met mijn zaklamp richting het bord waar het spoornummer op staat, en ik meen een 1 te herkennen. Terwijl de trein uit Duitsland nadert, trek ik mijn reflecterende hesje uit en eenmaal in de trein gaat ook de regenbroek uit. Deze zit tot de knieën onder de bagger en nu reis ik wat toonbaarder naar huis.

13:09 Toch nog een stukje onverhard zonder bagger!

Op station Groningen heb ik zo'n 10 minuten om een avondmaaltijd te regelen. Terwijl de trein mij richting Groningen brengt kijk ik op mijn telefoon wat de stationsvoorzieningen zijn. Ik kan kiezen tussen Burger King, Smullers en Julia's. Ik heb behoefte aan zout en besluit voor Burger King of Smullers te gaan, afhankelijk van wat ik het eerst tegenkom en waar de kortste rij staat. Dat blijkt Burger King te zijn, en met een zak vol eten installeer ik me enkele minuten later in de intercity naar Amersfoort. Ik heb besloten om via Amersfoort terug te reizen, waardoor ik de komende 7 kwartier kan blijven zitten. De zaterdagavondtrein vanaf Arnhem zit altijd erg vol en ik wil graag rust om me heen. De route via Amersfoort voorziet daar prima in en deze alternatieve route zijn de 3 extra minuten reistijd meer dan waard.