Noaberpad 8-6 Schoonebeek-Ter Apel (50km)

7:10 Luchtballonnen boven Barneveld

In verband met andere afspraken heb ik deze wandeling een week vervroegd en zo loop ik vandaag vroeg in de morgen weer naar het station op weg naar de volgende wandeldag langs het Noaberpad. Dit keer staat Drenthe op het programma en waar ik de vorige keer net over de landsgrens in het zuiden van deze provincie met mijn wandeling stopte, loop ik vandaag vanaf dit punt naar de meest zuidelijke plaats in de provincie Groningen. Het belooft een warme zomerdag te worden en in een nieuwe afritsbroek en een nieuw superdun jasje begin ik mijn tocht naar het startpunt van de dag.

In de trein naar Amersfoort zie ik boven Barneveld twee luchtballonnen zweven. Onlangs heb ik zelf een tocht in een luchtballon gemaakt en van de piloot begreep ik dat ballonvaren met name in de ochtend- en avonduren het beste werkt vanwege de samenstelling van de lucht waarin je zweeft. Met een veel hogere snelheid dan dat van die luchtballonnen brengt de trein mij via Amersfoort en Zwolle in Coevorden. In de trein van Zwolle naar Coevorden ben ik nog getuige van een zwartrijder die op de bon wordt geslingerd nadat ik dezelfde persoon nog had uitgelegd hoe ver het nog was naar Emmen.

9:34 Bij de start zijn de Duitse ja-knikkers nog zichtbaar

In Coevorden stap ik uit de trein en probeer ik uit te checken, maar ik hoor geen bevestigende piep. Dat maakt me niet zoveel uit, want ik reis vandaag met een dagkaart voor het hele land. Ik loop dus direct door richting het busje dat mij naar mijn startpunt moet brengen. De chauffeur eet nog een bakje fruit leeg in de tien minuten dat ze nog moet wachten voordat ze mag gaan rijden en ik eet tegelijkertijd mijn eerste broodje op als ontbijt. Tijdens de bustocht naar het startpunt bij bushalte Europaweg 38 te Schoonebeek rijden we veel bordjes voorbij waarop gewaarschuwd wordt voor wandelaars. De chauffeur weet me te vertellen dat er vandaag een wandeltocht is rond Schoonebeek met afstanden tot 40 kilometer. Even denk ik dat ik ze misschien nog ga tegenkomen, maar al snel concludeer ik dat die kans niet groot is, omdat ik direct het gebied uitloop richting het noorden.

9:55

In de lijst met routewijzigingen op het Noaberpad staat gewaarschuwd dat de route in het Bargerveen is aangepast en dat wegens grootschalige werkzaamheden de bordjes ter plaatse moeten worden gevolgd. Met die waarschuwing in gedachten loop ik richting het Bargerveen en als ik bij een gesloten hek kom waar mijn route zegt dat ik rechtdoor moet en de bordjes ter plaatse me linksaf sturen, ga ik dus de bordjes volgen. Ik blijf dit doen, totdat ineens het pad ophoudt en overgaat in een aardappelveld. Heb ik een bordje gemist? Ik besluit het aardappelveld te doorkruisen via een spoor dat door een trekker is achtergelaten. Zo loop ik kaarsrecht door het veld heen. Aan het eind is de trekker haaks gedraaid en sla ik rechtsaf, om even verderop een slootje over te springen en in een weiland uit te komen, waar aan de grassprietjes is te zien dat dit eerder gemaaid gras betreft. Terwijl ik over het weiland richting de weg loop, worden de koeien van de nabijgelegen boerderij losgelaten op het land dat zich aan de andere kant van de sloot bevindt. De koeien kijken me vreemd aan als ik hen passeer en als ik aan het eind van het weiland aankom, besluit ik niet via het erf van de boerderij de weg op te gaan, maar langs de rand van het weiland verder te lopen. Hier loopt een pad en even verderop loopt het Noaberpad over dit pad, dus door zo verder te lopen, hoop ik weer op het Noaberpad terug te komen. Op de plek waar ik daadwerkelijk weer op het Noaberpad uitkom, blijkt de route van noord naar zuid weer beter te zijn gemarkeerd dan andersom. Dat is me bij een eerdere wandeling ook al opgevallen. Toen liep ik over een stuk land waar de hooibalen al stonden opgestapeld, vandaag liep ik hierdoor door een aardappelveld en weiland. Niet erg handig dus, maar zolang ik dit kan doen zonder schade aan de omgeving toe te brengen, kan ik er op zich nog wel mee leven. De boeren van het land waar ik doorheen loop hopelijk ook...

10:05 In een aardappelveld

Ik loop inmiddels langs de weg naar Weiteveen en langs deze weg liggen twee geocaches verstopt. Voor de eerste moet ik bij het Smalspoormuseum zijn. Hier is een evenement aan de gang waardoor er bij de ingang van het terrein entreegelden worden geheven. Ik ga geen toegang betalen om alleen even een geocache te loggen, dus ik besluit om om te draaien en verder te gaan met mijn wandeling. Een paar honderd meter verder ligt de volgende geocache. Hiervoor moet ik met mijn telefoon een nfc-tag scannen waarbij ik informatie krijg over de daadwerkelijke locatie van de geocache. Een stukje verderop kan ik zo mijn eerste gevonden geocache van de dag loggen. In totaal zullen dat er vandaag zeven zijn.

10:14 Langs de koeien

Via Weiteveen kom ik nu uit in het daadwerkelijke Bargerveen. Op dit gebied is dus de waarschuwing over grootschalige werkzaamheden van toepassing. Ik volg de route zoals die op Wandelnet staat nadat ik de routewijzigingen van het Nivon erin had verwerkt en kom zo geen routewijzigingen tegen. Door de routemarkeringen te volgen kom ik op een bepaald moment uit bij een afgesloten prikkeldraadhek, maar door eerdere passanten is hier een opening gecreëerd. Met die grootschalige werkzaamheden valt het dus nog wel mee.

10:30 Een oude wegwijzer

Rond deze periode staat de hei in bloei en als ik over een heideveld loop, is dat een mooi gezicht. De route heeft vandaag sowieso wel mooie paden, van smalle bospaadjes tot brede paden van asfalt, gras of zand. Vooral de brede onverharde paden lopen best fijn. Door de breedte is er weinig last van hoge begroeiing. Vooral op zo'n warme dag als vandaag is dat wel fijn, want in de vijf minuten dat ik met mijn gamaschen loop ter bescherming tegen de brandnetels, worden mijn onderbenen best warm. Warm is het vandaag sowieso; bij de start had ik al zonnebrand gespoten en inmiddels zit er ook een lading deet op de armen en benen. Zonnebrand, deet en zweet. Heel fris klinkt het niet, maar het is niet anders. Er zijn momenten dat ik terugdenk aan de voorgaande twee wandelingen waarbij de regen uiteindelijk niet zo vervelend was als vooraf gedacht, maar ik besluit dat ik niet mag klagen over zulk mooi wandelweer. Het is tenslotte maar zo'n 25 graden Celsius en dat is toch maar weer 10 graden lager dan de hete wandeldagen tijdens de Nijmeegse Vierdaagse van vorig jaar. Het valt dus nog best mee.

11:30 Over de hei

Bij Zwartemeer loop ik onder de A37 door en omdat mijn kaartje een N37 aangeeft, zoek ik even op mijn telefoon of het echt een snelweg betreft. Dat blijkt zo te zijn, dus dat geeft maar weer aan dat mijn kaarten best gedateerd zijn. Het pad waar ik nu op loop, is best smal, en ik weet niet beter of het is een wandelpad. Dat blijkt echter anders als ik van beide kanten zo nu en dan aan de kant moet voor passerende fietsers. Gelukkig beperkt dit zich tot drie groepen met fietsers, want om ze te laten passeren moet ik tussen de hoge begroeiing aan de kant stil staan zodat zij erlangs kunnen.

11:44 De hei staat in bloei

Het smalle pad gaat over in een breder wegdek, maar ik loop een klein stukje verder voor een geocache die ik uiteindelijk niet weet te vinden. Hierdoor loop ik een klein stukje westelijker dan bedoeld verder, maar voordat er weer een afslag in de route ligt, ben ik weer op het officiële Noaberpad terug. Ik loop verder zonder echt te weten waar ik precies ben, totdat ineens de weg ophoudt en ik bij het Scholtenskanaal ben uitgekomen. Aan de overkant zie ik een ophaalbrug en een horecagelegenheid en ik besluit hier mijn eerste rust te nemen. Dat mag ook wel nu ik zo ongeveer op de helft van de dagafstand ben, maar voordat ik dat kan doen, moet ik het kanaal nog over. Dit moet via een voetveer waarbij ik mijzelf naar de overkant moet trekken via een touw dat over het kanaal is gespannen. Dit gaat gelukkig zonder al teveel moeite en zo neem ik even verderop plaats in de schaduw van de horecagelegenheid waar het heerlijk rustig is, want de overige gasten zitten allemaal buiten. Ik heb genoeg in de zon gelopen, dus ik verkies een rust in de schaduw en nadat ik een koud glas cola en een plakje cake heb gegeten, verwissel ik de batterijen van de gps-ontvanger en vervolg ik mijn tocht.

12:13 Een breed graspad

Niet veel verder ga ik even zitten om mijn voeten te inspecteren, want door het geschuif in de schoen heb ik het vermoeden dat er een blaar zit aan te komen achter mijn hielen. Een snelle inspectie wijst uit dat op beide voeten al een blaartje is ontstaan, maar deze zijn al open en er zit geen vocht meer in. Voor de zekerheid tape ik de achterkant van beide voeten voordat ik verder ga. Sinds ik mijn nieuwe wandelschoenen heb, loop ik sneller blaren dan voorheen en ik vermoed dat dat komt doordat de veters bovenaan niet door gaatjes gaan, maar om haken heen. Hierdoor is het lastiger om de schoen goed vast te strikken wat het geschuif door de schoen - met name bij het omhoog lopen - versterkt.

12:18

Inmiddels ben ik bij Klazienaveen-Noord aangekomen en ook al klinkt de naam als een stadswijk, lijkt het erop dat het hier toch echt als een zelfstandig dorp wordt gezien. Heel groot is het niet dus ik ben er zo weer doorheen. De volgende doorkomstplaats is Emmer-Compascuum. Hier loop ik weer een kleine aangepaste route om langs een geocache uit te komen, maar ter plaatse blijkt de cache er niet meer te liggen. Ik loop langs het zwembad en langs een recreatieplas en het ziet er aantrekkelijk uit, maar ik geniet van mijn wandeling en je hoort mij niet klagen over wat anderen doen om de dag door te komen.

13:45

Na Emmer-Compascuum gaat de route verder naar Ter Apel en in het gebied waar ik nu doorheen loop, liggen vrij veel geocaches. Zo kom ik bij een bruggetje waar ik zo ongeveer bovenop de geocache op de brugleuning ga zitten wachten totdat een vrouw met hond weg is gelopen, maar zij blijven juist staan omdat de hond met mij wil spelen. Ik leg uit dat ik niet opsta omdat ik mijn rug rust wil geven na het vele lopen en zij besluit met de hond weer verder te lopen. Dat geeft mij de kans om ongezien te zoeken en nadat ik ook deze geocache heb gelogd, vervolg ik mijn pad. Een stukje later zie ik de provinciegrens met Groningen opdoemen en vlak voordat ik daadwerkelijk deze grens passeer, log ik nog een geocache op een bijzonder plekje bij iets wat een fort wordt genoemd.

14:02 Voetveer over het Scholtenskanaal

Zo'n 100 meter verderop moet ik rechtsaf de brug over. Net voor deze brug staat een kombord met daarop de tekst 'Ter Apel'. Veel duidelijker kon de provinciegrens niet gemarkeerd zijn, maar ik vind het vreemd om hier al in de bebouwde kom te lopen. Zo ziet het er namelijk totaal niet uit en ook op de kaart oogt het eerder als buitengebied. Ook mijn gps-ontvanger zegt dat ik nog zo'n 5 kilometer moet lopen naar de finish in het centrum van Ter Apel. Als ik bij Barnflair aankom, zie ik dat deze naam met een wit bord is aangekondigd, wat erop duidt dat het een onderdeel van de stad Ter Apel is. Nadat ik dit punt voorbij ben, loop ik nog door een stukje bos met een heuse zandvlakte, waarna ik uitkom aan de rand van de stad Ter Apel. Ik vind het allemaal een gek idee, en terwijl mijn telefoon mij welkom heet in Duitsland ben ik alweer een poosje aan het rekenen om op tijd bij de bushalte te komen. Het lijkt er al even op dat ik ongeveer een kwartier op de bus moet wachten, en uiteindelijk blijken dat nog 11 minuten te zijn. Ik vraag omstanders waar de dichtstbijzijnde eetgelegenheid is, maar dat blijkt te ver weg en zo stap ik om vijf over zeven in de bus die me in Emmen zal brengen. Uiteindelijk eet ik om kwart voor negen op het station van Zwolle.

14:03 Naar de overkant

Als ik op mijn eindpunt de trein verlaat, voelt het lopen weer een stuk makkelijker dan in Ter Apel. Het lichaam herstelt snel en na vandaag komt het einde van het Noaberpad ook langzaam aan meer in zicht. Nog twee dagen tot Nieuweschans. Beide dagen zal ik geen 50, maar een dikke 40 kilometer lopen. Dat heeft twee voordelen: in de eerste plaats verdeel ik de resterende afstand zodat ik voor de laatste wandeldag nog wat afstand over houd. Daarnaast loop ik nu het verst van huis en door 10 kilometer minder te lopen, wordt het ook automatisch minder laat. Vandaag ben ik uiteindelijk om half elf pas thuis. Door de kortere afstand lijkt het erop dat dat volgende keer een half uur eerder zal zijn, ondanks dat ik verder van huis ben en een lastigere route te reizen heb.

Statistieken Afstand: 49,7 km Gemiddelde: 5,3 km/h Bewogen gem.: 6,2 km/h Totaalteller: 4293,9 km

De voortgang na zeven wandeldagen.

14:14 Rustpauze

14:37

15:12 Een koe in het bos

16:29 Recreatieplas bij Emmer-Compascuum

17:13 Fort aan het water

17:35 De provinciegrens Drenthe-Groningen

18:13 KPN laat de mobiele verbinding hier aan de Duitsers over

18:38 In de bebouwde kom van Ter Apel?

<< Ootmarsum-Schoonebeek (53km) Ter Apel-Smeerling (43km) >>

Noaberpad 11-8 Ootmarsum-Schoonebeek (53km)

6:24 USB-aansluitingen in de trein

Het is volop zomer en een paar weken geleden vond de 101^e Vierdaagse van Nijmegen plaats. Dit jaar liep ik niet mee, maar vandaag heb ik weer de wandelschoenen aangetrokken voor een nieuwe wandeldag langs het Noaberpad. Vandaag loopt de route door het Duitse graafschap Bentheim. Zo loop ik vanuit Overijssel naar Drenthe zonder de grens tussen die twee provincies te kruisen. Ik vind het een gek idee, maar ben blij dat ik in staat ben om grote afstanden af te leggen, want vanuit graafschap Bentheim is er geen openbaar vervoer naar Nederland, al zou een buslijntje van Emlichheim naar Coevorden niet misstaan. De kortste afstand om dit traject af te leggen tussen twee OV-locaties is zo'n 53 kilometer en start bij een bushalte in Ootmarsum. Het eindpunt ligt net over de grens in de buurt van het Drentse Schoonebeek.

9:12 Oranjekoorts in Ootmarsum

Het wordt vandaag ook de eerste 50+-wandeling met mijn nieuwe wandelschoenen en vol goede moed stap ik de deur uit op weg naar het station. Ik reis eerst naar station Amersfoort en in deze trein zijn usb-poorten beschikbaar om je apparatuur op te laden. Ik hang zowel mijn telefoon als mijn powerbank aan de trein en zo laden ze beide nog een beetje op terwijl de trein me naar Amersfoort brengt.

Voor het eerst sinds ik het noordelijke deel van het Pieterpaddeel heb afgelegd reis ik vandaag weer via Amersfoort. Op dit station wil ik naar het toilet, maar waar destijds het toilet stond, zijn de deuren nu afgesloten en is er van een toilet geen sprake meer. Ik volg de bordjes en ontdek dat er een moderne toiletunit in de stationshal is geplaatst. Thuis had ik al een muntje van 50 cent meegenomen zodat ik voor het toilet kon betalen, mocht dat nodig zijn, maar het toiletbezoek blijkt hier 70 cent te kosten. Daar had ik niet op gerekend en omdat ik het - vanwege de afvoer - frisser vind om op het station naar het toilet te gaan dan in de trein, maak ik dankbaar gebruik van mijn lange benen en stap ik over het hekje heen. Na afloop verbaas ik me dat er geen toiletborstels op het toilet staan, maar als ik ernaar vraag, begrijp ik van de dame die hier de wacht houdt, dat ze die van het bedrijf dat de sanitaire voorziening heeft geplaatst, niet in de toiletten mag neerzetten. Nou ja, dan maakt ze zelf de toiletten maar schoon...

10:13 Een brede laan

Ik stap in de trein naar Enschede met het plan om in Almelo uit te stappen en daar per bus naar Ootmarsum te reizen. Ik maak voor de reis gebruik van de actie 'NS Seizoensretour', maar daarvoor moet ik een retourreis maken en doordat ik van A naar B wandel, is dat wat lastig. Ik heb het kaartje laten aanmaken met Coevorden als eindstation en ook al gaat de reisplanner van NS via Zwolle, neem ik de gok dat ik ook wel via Almelo en Mariënberg naar Coevorden mag reizen. In dat geval is mijn retourkaartje ook op de heenreis geldig. Uiteindelijk wordt ik er niet op gecontroleerd en word ik om 9:11 afgezet bij de bushalte in Ootmarsum waar ik een maand geleden mijn vorige wandeltocht eindigde.

10:16

Ik loop richting de rotonde die vlakbij de bushalte ligt en terwijl ik naar rechts kijk, memoreer ik mijn wandeling door het centrum van Ootmarsum. Bij de rotonde ga ik linksaf op weg naar het noorden. In het noorden van Ootmarsum zie ik welgeteld één huis met oranje versiersels in de tuin. Morgen speelt het Nederlands dameselftal de finale van het Europees Kampioenschap voetbal, maar van een echte oranjekoorts is nauwelijks sprake. Na een paar kilometer passeer ik een geocache waarvoor een uitgebreide handeling moet worden uitgevoerd om het slot dat de cache gesloten houdt, te kunnen openen. Dat gaat in een keer goed en ik loop weer verder. Het is mooi weer en ik hoop maar dat dit lang zo blijft, want vooraf was er regen voorzegd.

10:26 De grenssteen bij Hesingen (D)/Hezingen

De eerste zeven kilometers loop ik nog in Nederland en vlak voordat ik de grens passeer, ligt er nog een snelle geocache. Om op het juiste punt te komen, loop ik nog een stukje door het bos, maar de cache blijkt uiteindelijk langs het pad te liggen. Na het loggen passeer ik vrijwel direct de landsgrens wat ik als eerste zie aan de Duitse fietsbordjes die hier de routes aangeven. Vanaf nu zal ik de rest van de dag in Duitsland lopen totdat ik een kleine kilometer voor het eindpunt weer de landsgrens oversteek om een kleine kilometer verder weer bij een bushalte uit te komen. De 9292-app waarschuwt dat deze bushalte is vervallen vanwege werkzaamheden en ook op de website van Qbuzz, de vervoerder die deze buslijn exploiteert, staat dat de halte is vervallen. Uit persoonlijk contact met medewerkers van Qbuzz eerder deze week weet ik echter dat er op dit moment niet aan de weg wordt gewerkt en de bus gewoon langskomt. Dat scheelt, anders had ik nog een paar kilometer meer moeten lopen naar de bebouwde kom van Schoonebeek of misschien zelfs nog verder. Dat blijft me gelukkig bespaard.

11:45 Uelsen

Ik loop over een pad dat door een heidegebied gaat. Het is een mooi gezicht nu de hei in bloei staat. Verderop zie ik een grote witte steen boven de begroeiing uit en ik ontdek dat dit de grenssteen is tussen het Nederlandse Hezingen en het Duitse Hesingen. Dat is interessant, want deze steen staat niet op de landsgrens en als dit wel de grens tussen die twee dorpen voorstelt, ligt het Nederlandse dorp Hezingen dus deels in Duitsland. Merkwaardig, maar ach, wat maakt het ook uit. Kennelijk liep de grens hier vroeger anders dan nu.

Ruim een uur later komt de skyline van Uelsen in zicht. In het centrum ligt een grote geocache, maar als ik hier kom aanlopen, zijn er mensen bezig met de voorbereidingen van een feestje later die dag en ik moet om de auto's en kramen heenlopen om bij de cache te komen. Het betreft een boekenboom. Een object in de vorm van een hoog afgehakte boom waarin een deur zit. Achter die deur bevindt zich een boekenkast en mensen kunnen hier boeken ruilen. Een van de boeken is het logboek van de geocache, maar voordat ik die in handen heb, heb ik de titels van de aanwezige boeken wel een paar keer bestudeerd. Het valt me op hoeveel Nederlandse boeken er in de boom staan. Uiteindelijk vind ik het logboek om de geocache te kunnen loggen en ik loop weer verder.

11:52 De boekenboom

De route trekt verder door graafschap Bentheim en ik kom weer in een heidegebied uit. Hier moet ik volgens de route op de gps-ontvanger rechtsaf, maar deze afslag moet plaatsvinden boven op een heuvel in het landschap. Het blijkt de Großer Grabhügel bij Gölenkamp te zijn. Bovenop zit een paar jongens te genieten van het weer, de rust en het uitzicht, maar uitrusten zit er voor mij nog even niet in. Ik loop weer naar beneden, maar als ik even verderop het directe gebied rond deze heuvel verlaat, zie ik dat ik over een pad door hoge begroeiing moet lopen. Omdat ik ze bij me heb, trek ik mijn gamaschen aan voordat ik hier doorheen loop. Zo hoef ik geen rekening te houden met wat er allemaal groeit (bijv. brandnetels) of wat er in de planten rondloopt (bijv. teken). Als ik weer op gebaande wegen loop, hang ik de gamaschen aan de buitenkant van mijn tas, zodat ik er snel bij kan, mocht ik ze opnieuw nodig hebben.

Het is warm en ineens komt de zon achter de wolken vandaan. Ik stop even bij een overdekte rustplaats waarvan er vandaag veel langs de route staan. Ik smeer mij in met zonnebrandspray en neem notie van het tijdstip, zodat ik weet hoe laat ik er deet overheen mag sprayen. Daar moet voor de beste werking namelijk een uur tussen zitten. Het is vandaag voor het eerst dat ik deet gebruik, wat een gevolg is van de laatste twee wandelingen van het Pieterpad. Toen werd ik echt lek gestoken.

Ik volg het lijntje op mijn scherm en zie dat ik nu bijna bij de Vechte ben aangekomen. De Vechte is de Duitse naam voor het riviertje De Vecht, dat in Nederland door de provincie Overijssel loopt. Via een brug loop ik over het water en ik sla direct linksaf om stroomafwaarts verder te wandelen. Even verderop ligt een bosachtig gebiedje met de naam Brünas Heide en ik loop op weg naar de gelijknamige geocache die hier verstopt is. Ter plaatse is de cache snel gevonden, maar de inhoud is zo verregend dat het niet mogelijk is om hier fatsoenlijk te kunnen loggen. Ik maak een foto van het kokertje en leg deze weer terug waar ik het had gevonden.

12:33

Inmiddels is het gaan regenen en terwijl ik met de geocache bezig ben, is het zo hard gaan regenen dat ik besluit om de gamaschen en poncho aan te trekken. Zo loop ik verder en kom ik in het dorpje Esche, maar de gamaschen weer uitgaan. Even voorbij Esche passeer ik tweemaal een spoorlijn en inmiddels is de regen weer opgehouden en gaat ook de poncho uit. Ik passeer een riviertje, maar ditmaal is het niet de Vechte, maar de Lee, die even verderop uitmond in de Vechte. Via Hoogstede kom ik weer uit bij de Vechte, maar eerst loopt de route nog over geasfalteerde wegen richting Emlichheim.

13:26 De Vechte

Terwijl ik gedachteloos verder loop, zie ik ineens aan de kant van de weg een jaknikker in werking. Die dingen had ik nog nooit in het echt gezien en het is een gek idee om dat pas voor het eerst te doen in de tijd van schone energie. Op de foto die ik van deze jaknikker maak, staat ook een windmolen en zo staan oude en nieuwe energie in één plaatje gevangen. Vanaf de jaknikker lopen zilverkleurige buizen langs de kant van de weg door het hele gebied. Ik vind dit een stuk lelijker dan de horizonvervuiling waar mensen bij windmolens nog wel eens over klagen, maar de mensen die hier wonen, zullen er inmiddels wel aan gewend zijn.

14:21 Een van de vele overdekte rustplaatsen langs de route

Intussen ben ik aan het rekenen geslagen, want in de voorbereiding had ik gepland dat ik om 18:33 de bus terug zou nemen bij Schoonebeek. Ik dreig dat niet te gaan halen en meerdere manieren om dit na te rekenen passeren mijn gedachten, totdat ik besluit om rond 16:33 te kijken wat de nog af te leggen afstand is. Ik heb dan nog twee uur en als ik de dan nog af te leggen afstand door 2 deel, heb ik de vereiste gemiddelde afstand in kilometers per uur te pakken. Als dat onder of op de 6 ligt, gaat het lukken. Om dit voor elkaar te krijgen, zet ik er een flink tempo in en zo loop ik op Emlichheim af zonder al teveel aandacht te hebben voor de omgeving. Om half vijf blijkt dat het op het randje is en dat ik dus eigenlijk niet kan rusten. In de tussentijd passeer ik Emlichheim. Hier ligt ook een geocache, maar ik heb er de tijd niet meer voor en in een stevig tempo loop ik Emlichheim weer uit. Ik kom uit bij een kanaal en ineens begint het alarm van mijn telefoon te piepen. Ik had dit alarm ingesteld op 17:33, een uur voor de vertrektijd van de bus. De nog af te leggen afstand is iets minder dan zes kilometer en ik kan dus nauwelijks verslappen. Op het kaartje op de gps-ontvanger zie ik de landsgrens al verschijnen. Ik moet gemiddeld minimaal 6 km/h lopen en dat betekent dat ik elke kilometer in maximaal 10 minuten moet afleggen. In de laatste kilometers maak ik bij elke kilometer de berekening, en het lijkt erop dat ik het wel ga redden.

14:32 Wall Street?

800 meter voor het eindpunt loop ik Nederland weer binnen en op het bruggetje dat de grens markeert, rust ik heel even uit. Aan de Duitse kant staat een jaknikker tussen de mais en aan de Nederlandse zijde staat een complex van de NAM. Uit de wandelgids begrijp ik dat de Nederlanders geen olie meer uit de grond halen, maar de Duitsers doen dit nog wel.  De wandelgids is op dit punt kennelijk verouderd, want op het internet lees ik dat NAM weer olie uit de grond haalt, maar dan op een nieuwe manier waarbij er geen jaknikkers nodig zijn.

Ik moet nog 800 meter lopen en aan de horizon zie ik de auto's over de weg rijden waar ook de bus straks overheen zal gaan. Om zeker te zijn dat ik de bus niet mis, loop ik weer verder en ongeveer acht minuten voor het officiële vertrekmoment van de bus, kom ik bij de bushalte aan.

14:39 Oude en nieuwe energieopwekkers in één beeld gevangen

De bushalte is gemarkeerd met een paal waarop het bekende gele bordje is geplaatst. Dit bordje staat aan het begin van een parkeerplaats langs de weg en ter hoogte van deze parkeerplaats ligt een café. Het café is gesloten en ik ga zitten op een stenen randje op een plek waar ik het aankomend verkeer uit de richting waar ook de bus vandaan moet komen, goed kan zien. De bus komt maar niet opdagen en ik begin al te denken aan het missen van mijn trein in Coevorden. Uiteindelijk komt de bus zo'n 8 minuten te laat aanrijden. Ik ga langs de weg staan en steek mijn hand omhoog om aan te geven dat ik wil meerijden. Het betreft een 8-persoonsbusje dat stopt en de deur gaat open. De chauffeuse scant mijn ov-chipkaart en checkt mij gelijk uit op station Coevorden zodat dat ter plaatse niet meer hoeft. Het busje heeft geen ingebouwde incheckpaal, maar de chauffeur heeft een handscanner zoals ook de buschauffeur bij zich had in de Duitse bus die mij bij de eerste wandeldag langs het Noaberpad van Nijmegen naar Kleef bracht.
De chauffeur geeft aan dat ik niet bij de halte stond, maar dat ze toch maar is gestopt omdat ze dacht dat ik wel mee wilde. Ik snap hier helemaal niets van, want ik stond toch bij de halte? Dit geef ik ook aan, maar ik begrijp dat de halte 50 meter ervoor ligt. Het gele bord staat echter wel degelijk bij de parkeerhaven waar we nu staan, maar omdat het geen discussie waard is, laat ik het er verder bij. De bus rijdt verder richting Coevorden en zonder ook maar bij één halte te hoeven stoppen, komt de trein aan op het station. Inmiddels heeft de bus heel wat minuten van de vertraging ingelopen en als ik op het station aankom, kan ik rustig naar de trein wandelen die net is komen aanrijden. De trein wacht op Coevorden wat langer waardoor ik weet dat ik het wel ga halen. Tijd om iets te eten is er niet meer, maar als ik zo om me heen kijk, was er ook geen mogelijkheid toe, want dit station heeft geen horeca. Op station Zwolle bestel ik een bakje friet en een flesje drinken en terwijl ik op de trein naar Amersfoort wacht, eet ik het bakje leeg.

15:06 Geen markeringen aangetroffen, dan loop ik een stukje
over een weiland. Het gras is al weggesneden.

De trein naar Amersfoort rijdt niet verder omdat iemand zich voor de trein heeft gegooid, maar doordat ik toch in Amersfoort moet overstappen, heeft dat verder geen invloed op mijn reis. Eenmaal thuis blijkt het een stuk vroeger te zijn dan de half elf die ik vooraf had berekend. Uiteindelijk blijkt dat ik 19:33 als vertrektijd had staan, maar ergens is 18:33 in mijn hoofd gekomen en er niet meer uit gegaan. Ik had dus rustig mijn wandeling kunnen uitlopen, meer kunnen rusten en meer geocaches kunnen zoeken, want er was alle tijd voor. Ik vind het op zich wel knap van mezelf om er een vol uur af te lopen en ik voel het aan mijn beenspieren. Door 17 kilometer op volle snelheid te wandelen, ging het vandaag niet alleen om de omgeving, maar voor een deel vooral ook om de prestatie. De spieren voelen nog dagen aan alsof ik een eerste training heb gelopen of al meerdere dagen achter elkaar heb gelopen. Ik heb er geen last van en zie het vooral als een goede ontwikkeling. Door de spieren extra te belasten, worden ze sterker en zal de volgende wandeling weer wat makkelijker afgaan. Ik merk de laatste tijd dat 50 kilometer net over de afstand ligt die ik pijnloos kan afleggen. Vorig jaar liep ik nog moeiteloos elke maand 60 kilometer, dus dat moet nog wel wat beter voordat ik volgend jaar weer de Vierdaagse ga lopen. Ik weet nu in ieder geval wat ik daar te zijner tijd voor kan doen.

Statistieken Afstand: 52,8 km Gemiddelde: 5,7 km/h Bewogen gem.: 6,5 km/h Totaalteller: 4244,2 km

De voortgang na zes wandeldagen.

16:38 Met verhoogd tempo loop ik langs de Vechte naar Emlichheim.

16:45 De Nedersaksische naam voor Emlichheim is Emmelkamp.

16:55 Na een dag in Duitsland staat de eerste Nederlandse plaatsnaam weer op de borden.

18:13 Een opslagplaats van jaknikkers in Duitsland.

18:21 Het NAM-complex aan de landsgrens bij Schoonebeek.

<< Glanerbrug-Ootmarsum (40km) Schoonebeek-Ter Apel (50km) >>