Leonard's wandelblog: maart 2017

zaterdag 25 maart 2017

Noaberpad 17-16 Winterswijk-Groenlo (51km)

8:58 Vanuit Winterswijk richting Duitsland

De lente is nu echt begonnen en vandaag vervolg ik mijn gang over het Noaberpad waar ik het pad in november verliet. Vandaag loop ik vanaf Winterswijk naar het busstation van Groenlo. Volgens de routeplanners nog geen elf kilometer, maar over het Noaberpad telt dit traject maar liefst 40 kilometer meer. Alhoewel, ik volg vandaag het Noaberpad totdat ik bij Zwillbrock ben aangekomen. Vanaf daar zal ik een eigen route lopen naar het busstation van Groenlo omdat ik aan het einde van de wandeling ook een fatsoenlijke mogelijkheid nodig heb om weer met het openbaar vervoer thuis te kunnen komen.

9:19 Het is lente en dat weten de schapen ook!

Ik pak de eerste trein richting het oosten en volgens de reisplanner moet ik op Arnhem overstappen om via Zutphen naar Winterswijk te reizen. Terwijl ik in Arnhem uit de trein stap, zie ik dat de directe verbinding naar Winterswijk klaar staat voor vertrek. Ik loop richting die trein terwijl ik op mijn telefoon kijk hoe laat ik dan in Winterswijk zou aankomen. Het blijkt qua tijd niet uit te maken, want beide routes komen tegelijk aan in Winterswijk. Ik kies voor een overstap minder en stap de trein in die mij direct in Winterswijk zal afzetten. Op mijn telefoon start ik een aflevering van een serie op Netflix die ik vooraf had gedownload en terwijl ik zo ongemerkt de tijd dood, vertrekt de trein richting mijn bestemming. Als na een klein uur de aflevering op Netflix is afgelopen, rijdt de trein het station van Winterswijk binnen. Ik heb nog nooit zo'n relaxte treinreis meegemaakt en besluit vaker series te gaan kijken bij langere treinritten. Met mijn nieuwe telefoon gaat de accu toch niet zo snel leeg en doordat ik het toestel heb aangesloten op een powerbank start ik de wandeling toch nog met een volle accu.

9:34 Een mooi plaatje

Terwijl ik uit de trein stap, zie ik langs het station meerdere groepjes van ongeveer drie personen met een briefje in de hand een wandeling lopen. Ik heb geen idee waar dat van uitgaat, maar de route op mijn gps-apparaat zegt dat ik ze voorlopig moet volgen. Dat doe ik dan ook totdat zij afslaan om in Winterswijk te blijven en ik immer geradeaus naar het zuiden loop. De route gaat vanaf Winterswijk naar het zuiden totdat ik in Duitsland ben. Daarna volg ik de grens totdat ik in de buurt van Vreden ben aanbeland. Vervolgens loop ik een stukje in Duitsland met tot slot het uitlooptraject van Zwillbrock naar Groenlo weer in Nederland.

10:07 Langs een verlaten spoorlijn

Langs de route liggen weer diverse geocaches die ik zal proberen te loggen als ze direct aan de route liggen. In Winterswijk liggen de eerste drie caches, maar omdat ik eerst een stuk wil hebben gelopen voordat ik met de geocaches begin, laat ik deze drie caches ongemoeid. Ik volg de wit-rode markeringen die vanaf station Winterswijk al vrij snel in beeld komen. Officieel passeert het Noaberpad Wintersijk op een paar kilometer ten zuiden van de stad, maar vanaf Winterswijk is de aanlooproute ook gemarkeerd. Ik probeer de omgeving te herkennen van de route die ik in november liep, toen ik vanaf het Noaberpad naar station Winterswijk liep, maar dat lukt me niet echt. Dat is ook niet zo gek, want toen ik in november in deze omgeving liep, was het al donker. Wat dat betreft is het mooi dat de dagen weer langer zijn geworden en ik dus geen hesjes en lampjes hoef mee te nemen voor als ik in het donker moet lopen. Ik kijk op mijn gps-apparaat en zie op het kaartje de Duitse grens naderen. Ik kijk voor me, en zie een Duits bord dat een fiets-/voetpad aanduidt met eronder een Nederlands bordje van het fietsknooppuntensysteem. Verder is aan niets te merken dat ik zojuist de landsgrens ben gepasseerd.

10:11 De landsgrens

Ik loop richting het Duitse Burlo, maar voordat het zover is, sla ik af en volgt de route de Nederlands-Duitse grens. Als ik na dertien kilometer in Oeding aankom, moet ik hier de grens over langs de L558/N319. Hier is de grens een stuk duidelijker gemarkeerd. Een EU-bord met de naam van het land, een bord met snelheidslimieten en een bord van de provincie om iedereen welkom te heten: het staat er allemaal. In dit gebied liggen diverse geocaches langs de route en ik pik er een aantal op. Anderen liggen net te ver in het bos en daar ga ik niet naartoe. Ik wil immers de nadruk leggen op het wandelen, en alleen caches die ik binnen een paar minuten kan loggen, komen in aanmerking om door mij tijdens een wandeling te worden gelogd.

Dit deel van het Noaberpad loopt langs meerdere oude smokkelpaadjes. Er loopt ook een wandelroute die hieraan is gewijd en ik loop een groot deel over die route. Ik vind het best bijzonder om te realiseren dat het leven er hier vroeger zo anders aan toe ging. Waar je nu vredig door het landschap loopt zoals je dat ook op de Veluwe kan doen, stond het hier vroeger vol met grensbewaking en werd er een kat-en-muisspel gespeeld met smokkelaars.

De weersomstandigheden zijn vandaag een beetje vreemd. In de zon is het vrij warm, maar in de wind is het juist vrij koud. Ik loop in een wandelshirt en afritsbroek, maar de pijpen gaan er vandaag niet af. Zo loop ik de ene keer in de zon en uit de wind en heb ik de neiging om de broekspijpen los te ritsen, maar als ik daarna ergens de bocht omga en weer in de schaduw en in de wind loop, voel ik de kou langs mijn armen. Gelukkig is het allemaal te doorstaan en hoef ik niet voortdurend van kleding te wisselen.

10:55 Het oude douanekantoor in Oeding

Ik loop vandaag twee etappes van het Noaberpad: de etappe van Winterswijk naar pension Saalmann en de etappe van pension Saalmann naar Zwillbrock. Ik heb de etappes dit keer niet gemarkeerd in mijn gps-apparaat, maar ik herken het onmiddellijk als ik borden met Saalmann langs de weg zie staan. Het pension wordt verbouwd en ik vermoed dat ze er gelijk zonnepanelen gaan plaatsen, want het is een van de weinige gebouwen die ik in Duitsland zie staan waar geen panelen op het dak liggen. Volgens Google is het pension definitief gesloten en ik ben benieuwd wat ze er dan van gaan maken. Ik loop voorbij het pension en schrik op van een zeer laag overvliegend vliegtuig. Ik kijk snel om me heen en op mijn kaartje en zie dat ik vlak langs een landingsbaan loop. Dat geeft de nodige rust, want anders zou er iets ernstig mis zijn geweest. Nu ik dit weet, valt me op dat er vrij veel vliegverkeer is in de buurt van dit kleine vliegveld. Door dit laagvliegende toestel ben ik even afgeleid en steek de weg over een zijweg in, maar blijk ik de verkeerde afslag te hebben genomen. Ik kan het snel corrigeren en vervolg het Noaberpad richting het Duitse Vreden.

10:56 Terug in de provincie

Vreden doet haar naam eer aan door de vredige sfeer die hier hangt. Door deze stad loopt de Berkel, een riviertje van ruim 100 kilometer die ontspringt in het Duitse Nordrhein-Westfalen en uitmondt in de IJssel bij Zutphen. Voordat ik in het centrum aankom, loop ik langs een papierfabriek en langs het Berkelmeer. In het centrum moet ik even goed opletten of ik de juiste route loop en ik verzuim zowaar om mijn drinkflessen bij te vullen bij een lokaal café. Ik verlaat Vreden en loop richting de grens met Nederland. Ik merk dat ik weer bijna in Nederland ben als binnenkomende foto's via Whatsapp ineens automatisch worden gedownload. Dit geeft aan dat ik niet meer aan het roamen ben. Het duurt nog een paar maanden voordat ik die instelling kan wijzigen doordat de roamingkosten niet meer aan de eindconsument worden doorberekend en daar zal ik voor de laatste etappes van het Noaberpad wel plezier aan beleven.

12:47 Saalmann, het eindpunt van de eerste etappe van vandaag

Ik ben nu aangekomen bij de laatste geocache die ik vandaag vind. Ik sta op de landsgrens en aan de grens van het natuurgebied 'Zwillbrocker Venn'. In dit natuurgebied leven flamingo's en al vanaf station Winterswijk heb ik hier en daar bordjes gezien van de flamingoroute. In de wandelgids van het Noaberpad lees ik dat dit een mengeling betreft van inheemse soorten en flamingo's die in het verleden uit een dierentuin zijn ontsnapt en zich in het wild hebben voortgeplant. Ik loop over een smal fiets-/voetpad en moet soms aan de kant voor passerende fietsers. Na een poosje loop ik langs een uitkijktoren en daar heb ik zowaar zicht op een groep flamingo's. Ik zie deze dieren regelmatig in de dierentuin, maar het is wel bijzonder om ze zo dichtbij huis in het wild te zien.

13:39 En ineens loop ik Vreden binnen

Vanaf de Zwillbrocker Venn is het niet ver meer naar het dorpje Zwillbrock. Hier is het eindpunt van mijn laatste etappe van vandaag en ik loop hier een restaurant binnen om een drinkfles te laten vullen met water. Dit bleek hard nodig want ik liep al zo'n vijf kilometer zonder en het is inmiddels warm genoeg om niet meer zo lang zonder te kunnen. Terwijl ik het restaurant uitloop, vang ik een telefoongesprek op: '...nein, ich bin jetzt in Holland'. Verdacht, want bij mijn weten zijn we echt nog in Duitsland. Ik loop een stukje terug en ga de weg in die de route op mijn gps-apparaat aangeeft, maar al snel blijkt dat niet correct te zijn. De routes op Wandelnet zijn bij het Noaberpad een stuk minder goed ingetekend dan bij het Pieterpad en hier loop ik daardoor zowaar een verkeerde weg in. Ik loop terug en loop het restaurant weer voorbij op zoek naar de juiste route naar Groenlo. Een paar honderd meter voorbij het restaurant passeer ik het blauwe bord met 12 sterren wat de grens met Nederland aanduidt. Zo erg zag de bellende dame er dus ook niet naast.

13:56 Langs de Berkel

Ik loop nu niet meer op het Noaberpad, maar ben op weg naar het busstation van Groenlo, vanwaar ik weer naar huis kan reizen. Ten oosten van Groenlo bevindt zich een camping en in de voorbereiding heb ik de route verlegd zodat ik over het campingterrein zou lopen. Dit alternatief is wat korter en bij de kantine van de camping bevindt zich een cafetaria, iets dat bij het busstation volledig ontbreekt. Zo gebeurt het dat ik niet veel later het riviertje de Slinge oversteek over een bruggetje waarbij is aangegeven dat wandelaars er overheen mogen lopen, het campingterrein op. Ik loop het cafetaria binnen en plaats mijn bestelling. Ik heb nog 20 minuten voordat de bus vertrekt, en vraag hen om het eten in een zak te doen zodat ik het snel kan meenemen mocht ik dat nodig vinden om de bus te halen. Ik bestel een portie friet en een frikandel met de nodige sauzen erbij. De portie friet is niet zo groot en vergeleken met de frietportie die ik vorig jaar in Montfort kreeg voorgeschoteld past deze portie er wel vier keer in! Het voordeel is dat ik snel klaar ben en ik heb nog vijf minuten om de bus te halen als ik het cafetaria verlaat. Op de camping volg ik de bordjes naar vestingstad maar mijn gang wordt geblokkeerd door een afgesloten weg bij het tunneltje onder de N18. Deze doorgang is alleen toegankelijk voor gasten van de camping, maar ze kunnen het toch nooit erg vinden dat ik het campingterrein juist wil verlaten? Ik zie nergens een telefoonnummer, en besluit daar dan maar op de googlen. Zo heb ik even later de camping aan de lijn en niet veel later gaat het hek voor mij open. Ik heb inmiddels nog maar een paar minuten om de bus te halen, en trek een sprintje om de verloren tijd in te halen. Uiteindelijk kom ik op tijd aan bij het busstation en na een paar minuten wachten, stap ik moe maar voldaan in de bus die mij naar het dichtstbijzijnde treinstation zal brengen.

14:09 In het centrum van Vreden

Ik weet nu wel dat 50 kilometer net iets te lang is om ongetraind te lopen. Ik doe dit nu al een aantal keer op rij en elke keer beginnen de kleine pijntjes van beginnende blaren, overbelaste beenspieren en geschaafde lichaamsdelen door schurende kleding en rugtas op te treden. Misschien moet ik toch maar wat minder tijd tussen twee wandelingen laten zitten zodat ik niet volledig ongetraind aan de start van een wandeling begin. Aan de andere kant moet ik nu nog zes wandelingen om het Noaberpad uit te lopen en daarvan zijn er nog maar drie afstanden bij van rond de 50 kilometer. De overige drie afstanden zijn rond de 40 kilometer en zijn dus beter te behappen.