zaterdag 16 december 2017

Noaberpad 3-1 Smeerling-Bad Nieuweschans (44km)

Wat. Een. Drama.

10:08 Smeerling. Het startpunt.
Het relaas van deze wandeling in drie woorden. Dit had te maken met de gevolgen van de gesmolten sneeuw en vele regen van de afgelopen week. Alle - maar dan ook echt alle - onverharde paden - en dat zijn er bij een LAW bewust zoveel mogelijk - waren verworden tot baggerpaden waar je bij elke stap gokt hoe ver je wegzakt in de klei. En waarbij je bij elke stap het risico loopt dat je schoen zo hard aan de klei blijft kleven dat de klei het wint van je voet en je dus bij de volgende stap met je sokken in de bagger staat. Dat is gelukkig niet gebeurd, maar deze omstandigheden dwongen me wel om heel goed geconcentreerd naar de ondergrond te kijken tijdens het wandelen. En doordat je bij elke stap wegglijdt, was het gemiddelde tempo in de bagger lager dan 5 km/h.

Maar verder was het een mooie wandeldag.

10:32
De laatste op het Noaberpad, en met de eerste trein van de dag reis ik af naar het noorden van het land. Voor het eerst via Groningen. In Amersfoort installeer ik me voor de lange rit die gaat komen. Van buiten lijkt de trein op de lelijke dubbeldekkers met groene stoeltjes die vroeger als sneltrein werden ingezet, maar eenmaal binnen blijkt de bekleding juist heel modern te zijn en voelt het aan als een luxe trein. Het is me al vaker opgevallen dat de trein naar Groningen luxer bekleed is dan de gemiddelde trein. Het is nog donker, en pas voorbij Assen begint het daglicht wat door te breken. Volgende week is de kortste dag en ik weet dat ik vandaag deels in het donker zal moeten lopen. In mijn rugzak zitten dan ook een reflecterend hesje en een zaklamp.

10:42
In Groningen stap ik over op de Arriva-trein naar Winschoten. Als ik hier het station uitloop richting de bussen, glij ik bijna uit over het spekgladde trottoir. Kennelijk heeft het hier vannacht flink gevroren. Een 8-persoonsbusje brengt me naar het startpunt in Smeerling. Het busje heeft geen systeem waarbij je met een knop kan aangeven dat je bij de volgende halte wilt uitstappen, dus wordt er naar de chauffeur geroepen wanneer iemand eruit wil. Als we bij Smeerling aankomen, doe ik dat dus ook, maar de chauffeur moet op een briefje kijken om te zien waar dat is. Ik lees de volgorde van bushaltes voor vanaf de 9292-app en dan doemt ineens een donkerblauw kombord van Smeerling op en is het duidelijk dat we bij de juiste halte zijn aangekomen. De chauffeur checkt mijn ov-chipkaart uit met een mobiele scanner en ik verlaat de bus om te starten met de wandeling naar Bad Nieuweschans.

10:48
Voor het eerst heb ik dit keer bij elke kilometer in de gps-ontvanger staan hoe laat ik er uiterlijk moet passeren om in Bad Nieuweschans de trein te kunnen halen. Bij de start heb ik zo'n 10 minuten speling en ik weet uit ervaring dat ik dus vooral niet teveel moet stilstaan. Mijn normale wandeltempo ligt hoger dan het gemiddelde van 5,5 km/h waarmee ik de tijdstippen heb berekend, dus als ik gewoon loop, blijft mijn voortgang voldoende voor het halen van de trein. Als ik gewoon kan lopen, en voor de zekerheid heb ik drie shortcuts in de route gezet waarmee ik in totaal zo'n 1,3 kilometer kan afsnijden.

De route voert vandaag langs vijf geocaches en na ruim een kilometer ga ik voor de eerste van de vijf even een stukje van de route af. De geocache wordt niet direct gevonden, maar toch duurt het niet lang voordat ik mijn log kan bijstempelen. Ik loop terug naar de route en volg het rode lijntje op mijn gps-apparaat. De route loopt nu naar Wedde, maar onderweg is het terrein zeer zwaar te noemen. Onverharde paden zijn veranderd in baggerpaden dankzij de vele regen en gesmolten sneeuw van de afgelopen tijd. De onderkant van mijn spijkerbroek zit al vrij snel onder de bagger en als ik dan weer op verharde weg kom, begint het ook nog eens te regenen. Ik trek een regenbroek en poncho aan en vervolg mijn weg. De regenbroek zal die dag niet meer uit gaan, omdat deze ook zorgt dat de spijkerbroek niet nog viezer wordt en de regenbroek ook nog wat kou tegenhoudt.

11:13
In Wedde loop ik een paar honderd meter om om langs een geocache te lopen. Bijkomend voordeel is dat ik nu over een verharde weg loop en daarmee win ik een groot deel van de verloren tijd door het omlopen, weer terug.

De regen stopt en ik blijf in mijn poncho lopen om deze wat te laten drogen, maar als het winterzonnetje doorbreekt, wordt het al snel te warm en stop ik de poncho in mijn rugzak. Het weer is vandaag niet heel stabiel en ik zal meerdere keren moeten stoppen om de poncho aan of uit te doen. Gelukkig kan ik me goed beschermen tegen de regen, maar ik kan tijdens regenbuien geen foto's maken omdat ik mijn telefoon niet wil blootstellen aan vocht. Ik ga op zoek naar een bankje om even te kunnen zitten, want op de baggerpaden wil ik dat niet doen en de spaarzame keren dat ik even over verharding wandel, is het niet veilig om te stoppen in verband met het risico op langsrijdend verkeer. Na 12 kilometer wandelen tref ik ineens een picknicktafel aan waar ik ga zitten om even bij te komen van het harde werken in de klei. De poncho gaat uit en ik haal ook de binnenvoering uit mijn winterjas omdat ik dit te warm vind. Mijn lichaam is van zichzelf inmiddels zodanig opgewarmd dat de binnenvoering ook de tas in mag.

11:22 Wedde
De tocht gaat verder richting Bellingwolde. Hier loopt de route zig-zag door het gebied heen, waardoor ik zo'n 15 kilometer in de omgeving van dit dorp rondwandel. Hier kan ik makkelijk grote stukken afsnijden, maar dat zou direct een winst van meer dan een uur opleveren en dat zou teveel van de afstand halen en dat wil ik nou ook weer niet. Hier liggen wel de eerste twee vooraf ingebouwde shortcuts en omdat ik de laatste uren steeds rond het kritieke doorgangstijdstip zit, besluit ik om van beide shortcuts gebruik te maken. Hierdoor loop ik ruim 10 minuten voor op schema. Inmiddels valt de schemering in en op een asfaltweg zie ik dat de automobilisten al met verlichting rijden. Ze gaan keurig voor mij aan de kant, maar als ik mijn reflecterende hesje heb aangetrokken, merk ik aan de automobilisten dat ik een stuk beter zichtbaar ben. Even verderop kan ik over een gescheiden fietspad lopen wat het ook een stuk veiliger maakt. Als ik Oudeschans bereik, merk ik dat ik snel een toilet moet bezoeken en een plaatselijk restaurant biedt uitkomst. Ik raak hierdoor mijn voorsprong weer kwijt en moet dus weer vaart maken voor de laatste kilometers naar het eindpunt van de dag.

12:09
Voor mijn gevoel is het nog maar een klein stukje van Oudeschans naar Nieuweschans, maar dat valt nog vies tegen. Het zijn nog 10 kilometers, maar wel in het donker en grotendeels door bagger. Zo kom ik langs de rand van een weiland te lopen. Ik kijk nog snel op het kaartje of er een verhard alternatief is, maar daarvoor moet ik zoveel omlopen dat ik niet snel kan inschatten of dat een verstandig besluit is. Ik kies er dan ook voor om de route maar te volgen. Aan de rand van het weiland ligt een smal betonpad en ik heb goede hoop dat ik hierdoor snel aan de andere kant van het weiland kan komen, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn. Als ik mijn eerste stap op het beton zet, glij ik direct weg. Het betonpad ligt wat schuin richting de sloot en door de vele bagger onder mijn schoenen en op het betonpad moet ik mijn best doen om niet in de sloot te belanden. Dat wordt dus weer baggerlopen. Soms probeer ik even om over het betonpad te lopen, maar steeds glij ik weg. Ik heb nou eenmaal meer grip op de aardklonten dan op het gladde beton. Met mijn zaklamp schijn ik op het terrein direct voor mij, maar de lichtopbrengst van mijn zaklamp blijkt flink tegen te vallen. Ik was altijd vrij tevreden over de lamp, maar heb de lamp nog niet veel gebruikt en ben er nooit eerder zo afhankelijk van geweest als nu. In de verte zie ik een bomenrij, maar door het donker kan ik lastig inschatten hoe ver dat nog is. Op het schermpje van het gps-apparaat zie ik dat ik er bijna ben, en dat geeft de nodige moed om nog even door te zetten. De bomenrij blijkt langs een asfaltweg te lopen waardoor ik weer even verlost ben van het zware terrein. Ik heb nog zo'n 7,5 kilometer af te leggen en loop een paar minuten achter op schema. In de laatste kilometer zit nog een shortcut en ik besluit om ook hier de route af te snijden om de trein te halen.

12:19
Het is nu echt volledig donker en de lichtvervuiling is hier een stuk minder dan dat ik gewend ben. Als ik naar boven kijk, zie ik vrij laag het steelpannetje en ik controleer voor de grap even of de Poolster wel echt naar het noorden wijst. Of anders gezegd: of het gps-apparaat het wel goed doet. Dat blijkt (uiteraard) zo te zijn en ik loop verder richting het geluid van langsrijdend snelwegverkeer. Ik nader de A7 die bij Bad Nieuweschans overgaat in de Duitse BAB280. Even voorbij dit punt verlaat ik het Noaberpad en loop ik direct richting het station. Voordat ik het station bereik, loop ik weer op het Noaberpad en heb ik zo'n 5 minuten gewonnen. Het is donker om me heen, en als ik even verderop een bocht omga, zie ik ineens iets dat sterk lijkt op een station. Dat kan maar één station zijn en jawel, op de blauwe borden staat heel duidelijk Bad Nieuweschans. Ik heb het gehaald! Zo lang als sommige baggerpaden leken te duren, zo onverwacht sta ik ineens op het eindpunt van het Noaberpad. Ik heb nog zo'n 5 minuten over ook. Van die vijf minuten maak ik dankbaar gebruik om even een foto te maken van het officiële startpunt van het Noaberpad (voor mij het eindpunt doordat ik de route andersom heb gelopen). Verder ligt er pal naast het station een snelle geocache en ook die laat ik niet ongemoeid. Tenslotte loop ik het perron op. Bij het begin van de perrons staat een bord met vertrektijden waarop staat dat vanavond de trein in beide richtingen van spoor 1 vertrekt. Het is me echter niet duidelijk wat spoor 1 is, maar doordat op het perron waar ook het bord staat, een reiziger staat te wachten, gok ik erop dat dit spoor 1 is. Ik loop het perron op en schijn even met mijn zaklamp richting het bord waar het spoornummer op staat, en ik meen een 1 te herkennen. Terwijl de trein uit Duitsland nadert, trek ik mijn reflecterende hesje uit en eenmaal in de trein gaat ook de regenbroek uit. Deze zit tot de knieën onder de bagger en nu reis ik wat toonbaarder naar huis.

13:09 Toch nog een stukje onverhard zonder bagger!
Op station Groningen heb ik zo'n 10 minuten om een avondmaaltijd te regelen. Terwijl de trein mij richting Groningen brengt kijk ik op mijn telefoon wat de stationsvoorzieningen zijn. Ik kan kiezen tussen Burger King, Smullers en Julia's. Ik heb behoefte aan zout en besluit voor Burger King of Smullers te gaan, afhankelijk van wat ik het eerst tegenkom en waar de kortste rij staat. Dat blijkt Burger King te zijn, en met een zak vol eten installeer ik me enkele minuten later in de intercity naar Amersfoort. Ik heb besloten om via Amersfoort terug te reizen, waardoor ik de komende 7 kwartier kan blijven zitten. De zaterdagavondtrein vanaf Arnhem zit altijd erg vol en ik wil graag rust om me heen. De route via Amersfoort voorziet daar prima in en deze alternatieve route zijn de 3 extra minuten reistijd meer dan waard.



Statistieken
Afstand:44,2 km
Gemiddelde:5,5 km/h
Bewogen gem.:6,3 km/h
Totaalteller:4429,6 km
Het Noaberpad in 9 dagen


13:12
13:27
15:00
15:54
15:59
16:21
16:37
18:10 Het beginpunt van het Noaberpad

<< Ter Apel-Smeerling (43km)

zaterdag 18 november 2017

Pelgrimspad 1-3 Amsterdam-Aarlanderveen (48km)

7:46 Het startpunt van het Pelgrimspad
Vandaag was het plan om de laatste kilometers van het Noaberpad te gaan lopen en daarmee mijn tweede LAW uit te lopen, maar dat bleek veel voeten in de aarde te hebben. Wegens werkzaamheden rijden er tussen Hoogeveen en Groningen en tussen Groningen en Bad Nieuweschans vandaag geen treinen maar bussen. Hierdoor zou ik pas om elf uur bij het startpunt in Smeerling zijn en uiteindelijk pas om half twaalf 's avonds weer thuis komen. In totaal zou ik dan 8 uur reizen voor 8 uur wandelen en als dat niet nodig is, ga ik dat niet doen. Ik besluit de komende twee wandelingen om te wisselen zodat ik geen last heb van de verstoring. Hierdoor rond ik het Noaberpad in december af en begin ik vandaag met de eerste wandeldag op het Pelgrimspad.
7:58 Het paleis op de Dam

Het Pelgrimspad is mijn derde LAW en loopt van Amsterdam tot aan het Belgische Visé (Wezet in het Vlaams). Vandaag start ik dan ook in Amsterdam op het Centraal Station. Dat is een stuk beter aan te reizen dan al die afgelegen plaatsjes in het noorden van het land en met de eerste trein is het nog schemerig als ik even na half acht in de morgen in Amsterdam uit de trein stap. Te donker om een goede foto van het mooie stationsdak te maken, maar licht genoeg om zonder hesje of zaklamp op pad te kunnen. Nu zou een hesje in een stad sowieso niet zo snel nodig zijn, maar het is toch wel fijn om te weten dat je zichtbaar bent voor overig verkeer.
8:14 De Herengracht

Ik verlaat het station en zet het gps-apparaat aan. Deze heeft even tijd nodig om zich te oriënteren doordat deze in eerste instantie nog denkt dat ik in Groningen zit, wat de vorige plek is waar het apparaat had aangestaan. Ik weet dat er op het stationsplein een geocache verstopt ligt en ga ernaar op zoek. Het is geen cache die je op afstand al ziet liggen en omdat ik geen zin heb om in de relatieve drukte alle objecten bij de tramhalte af te gaan, besluit ik de cache te laten liggen en op zoek te gaan naar de start van het wandelpad. Ik moet het van het routelijntje op de gps hebben, want van markeringsbordjes hebben ze in de Amsterdamse binnenstad nog nooit gehoord, zo lijkt het. Het doet me denken aan de stad Groningen, waar ik tijdens het Pieterpad doorheen liep en waar de markeringen ook nauwelijks aanwezig waren. De gps-ontvangst valt tegen tussen de hoge grachtenpanden, maar het lukt me toch om de juiste route te volgen.
8:39 Een liggende boom in het Vondelpark

Tegenover het station staat een eerste gids klaar om met een groep toeristen de stad te verkennen. In de tussenliggende gracht liggen tientallen rondvaartboten maar die varen nu nog niet. Ik loop in een ontwakend Amsterdam en voor ik het weet, sta ik ineens midden op de Dam. Rechts van me het paleis waar Willem-Alexander in 2013 voor zijn koningschap tekende en links van me het nationaal monument waar jaarlijks de dodenherdenking plaatsvindt. Ik neem even afscheid van de route voor een geocache die ik niet kan vinden, waarna ik verder loop over het Rokin naar het zuiden. Zo loop ik door smalle straten langzaam maar zeker het centrum van Amsterdam uit en door de matige ontvangst van het gps-signaal ben ik zo nu en dan genoodzaakt zelf te gokken wat de juiste route is. Op zich niet zo problematisch, want als je verkeerd loopt, kun je dat verderop makkelijk corrigeren. In de meeste gevallen weet ik echter vrij eenvoudig het juiste pad te kiezen doordat de straatnaam een christelijk karakter heeft. Namen als "Wijde Kapelsteeg" en "Begijnensteeg" zijn namen die wel passen bij een wandelpad dat pelgrimeren als thema heeft. Tussen deze twee straten loop ik even over de duurste straat van het Nederlandse Monopolyspel, maar dat heb ik op dat moment niet door. Er is op dit uur ook nog nauwelijks volk op straat.
8:53 Na 6,5 kilometer pas de eerste markering
van het Pelgrimspad

Bij de Heiligeweg sla ik rechtsaf en kom ik uit bij de Singel. Ik weet dat er een ezelsbruggetje is om de namen van de grachtengordel te kunnen houden, maar heb zelf nooit de noodzaak gehad om dat bruggetje ook echt te kennen. Ik weet nu dus niet wat de precieze volgorde is waarop ik de Singel, Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht zal passeren, maar weet wel dat dit de vier grachten zijn die om het centrum van de stand lopen. Na de Singel volgt de Herengracht en even verderop gaat de route linksaf langs de Leidsegracht. Bij de kruising Herengracht-Leidsegracht staan twee bankjes die beroemd zijn geworden door de film The fault in our stars. De bankjes stellen niet veel voor en ik kijk nog even in de buurt van het bankje voor een geocache, maar kan deze niet vinden.
9:01 Langs de Schinkel

Ik ben nu bijna bij het Vondelpark aangekomen. Bij het Leidseplein staan een stel bomen en in een van deze bomen zou een kunstwerk staan dat ook weer als geocache kan worden gelogd. Ik doe een poging, maar als ik merk dat ik het hele park moet gaan doorzoeken, besluit ik af te haken en verder te gaan me de wandeling door het Vondelpark. Ik loop het park in de lengte door. Het is een mooi stukje aangelegde natuur in de stad en halverwege passeer ik de oudste geocache van Nederland. Deze heb ik onlangs al gevonden, dus loop ik er nu aan voorbij. Ik passeer een openluchttheater en niet veel later verlaat ik het park en loop ik langs de Schinkel verder naar het zuiden.
9:15 Bij de A10

Inmiddels hoor ik het geluid van snelwegverkeer en ik ben nu dan ook bij de A10 aangekomen. Ik passeer de snelweg en loop het Amsterdamse Bos in. Inmiddels moet ik even pauzeren voor een sanitaire stop, maar café's en restaurants zijn nog dicht en in het wild is in Amsterdam ook niet aan te raden. Ik loop naar de receptie van een hotel dat langs de route staat en mag daar gebruik maken van het toilet. Dat lucht op en ik ga weer verder het Amsterdamse Bos in. Om de paar minuten vliegt er een vliegtuig over me heen en als ik op het kaartje kijk, snap ik ook wel waarom. Pal naast het Amsterdamse Bos ligt een van de landingsbanen van Schiphol en deze baan wordt vandaag druk gebruikt. De vliegtuigen gaan heel laag over en naarmate ik verder loop, komen de vliegtuigen steeds directer over mij heen. Als ik recht onder de aanvliegroute sta, lukt het me zelfs om een vliegtuig van onderen op de foto te zetten met de maximale 4x zoom die mijn telefooncamera heeft. Het vliegtuig past maar net op de foto. Ik loop verder en het geluid van de landende vliegtuigen zakt steeds verder weg naar de achtergrond. Wat ervoor terugkomt, is het geluid van opstijgende vliegtuigen, maar die zie ik nergens omhoog gaan. Ik hoor wel regelmatig het onmiskenbare geluid van accelererende vliegtuigen en herken dit geluid van het moment dat een vliegtuig snelheid maakt om van de grond te komen. Aan de horizon verschijnt de luchtverkeerstoren en terwijl de bedrijvigheid op de luchthaven gewoon doorgaat, loop ik verder richting het zuiden op weg naar Aalsmeer. Onderweg stop ik nog even bij een geocache waarvoor ik een slot met een cijfercode moet zien te openen, maar nergens is aangegeven hoe de code kan worden achterhaald. Ik vind een stel sleutels en een stel sleutelgaten, maar kom er niet achter wat hier de bedoeling precies is. Ik begin aan de cijfertjes te draaien totdat het slot wat meegeeft en besluit dat ik het eerste cijfer te pakken heb. Op dezelfde manier vind ik het tweede cijfer en nu zijn er nog maar 10 mogelijkheden over. Zo lukt het me vrij snel om het slotje te openen en terwijl ik de log aan het schrijven ben, komt de eigenaar van de cache aangelopen om te vragen of het lukt. Ik zeg dat ik het slotje open heb, maar geen idee heb wat de eigenlijke bedoeling is en de eigenaar legt het me uit. Ik stop het logrolletje terug en maak het slotje weer dicht waarna ik mijn weg weer vervolg.
9:57 In het Amsterdamse Bos

Ik loop door Aalsmeer heen en kom uit bij de Westeinderplassen. Er staat een harde wind en het is ideaal weer voor windsurfers. Zelf moet ik ervoor zorgen dat ik niet wegwaai, want de wind heeft hier alle ruimte. Ik loop richting Kudelstaart en als ik over het water kijk, zie ik boven het water de vliegtuigen bezig met hun landing. Het is een indrukwekkend gezicht. De zon schijnt inmiddels al een poosje en ik besluit even te stoppen om mijn petje op te doen en zonnebrand op mijn gezicht en handen aan te brengen.

Ik verlaat de dijk en loop verder naar De Kwakel. Hier is het eindpunt van de tweede etappe van het Pelgrimspad. Ik loop er vandaag drie, en moet dus nog een stukje. Boven mij pakken donkere wolken samen. De eerste druppels beginnen al te vallen en ik pauzeer om mijn regenkleding aan te doen. Dat doe ik net op tijd, want zodra ik verder loop, valt het met bakken uit de hemel. In de regen, wind en hagel vervolg ik mijn tocht. Er was voor vandaag veel regen voorspeld, maar los van een kort buitje in het Amsterdamse Bos was het vandaag de hele dag nog droog gebleven. Het lijkt erop dat alle regen is opgespaard voor dit ene moment en over een paadje van zo'n 30 centimeter breed loop ik langs het Amstel Drechtkanaal naar... Naar wat eigenlijk? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet, is dat ik 32 kilometer heb gelopen en dat er na 36 kilometer een bocht naar rechts is. Inmiddels is het gestopt met regenen en is de zon weer doorgebroken. Ik loop recht tegen de zon en wind in en de fletse laagstaande winterzon is toch nog te fel om zomaar in te kijken. Ik kijk dus voornamelijk naar beneden en af en toe even vooruit om te kijken wat er voor me ligt. Dit loopt best zwaar en ik ben blij als het smalle paadje voorbij is en ik over een normale asfaltweg verder mag lopen. Als ik de 36 kilometer gepasseerd ben, sla ik rechtsaf en heb ik ineens de wind in de rug en geen last meer van de zon. Dit voelt heerlijk en ik geniet ervan zolang het kan, want volgens het routekaartje is dit van korte duur.
10:05 Boven het Amsterdamse Bos

Het Pelgrimspad is hier afgeslagen omdat het een brug nodig heeft om het water te passeren. In Bilderdam ligt een brug en nadat ik deze brug ben overgestoken, loop ik weer terug naar het oosten. Onderweg zie ik een groot huis waarvan ik denk dat hier echt wel een boel zonnepanelen op het dak zouden kunnen. Als ik dichterbij kom, zie ik zowaar voor het eerst een huis met zonnecollectoren die in de dakpannen geïntegreerd zijn. Op een afstandje kun je dat niet waarnemen, maar van dichtbij zie je de collectoren glinsteren in de zon.

Op het gps-apparaat heb ik met een interval van 5,5 kilometer van de finish steeds een markering geplaatst met het tijdstip waarop ik dat punt uiterlijk zou moeten passeren om op tijd bij de bus te zijn. Bij de start had ik nog 50 minuten over, maar die ben ik in Amsterdam al kwijtgeraakt doordat ik daar relatief veel heb gepauzeerd. Het interval van 5,5 kilometer heb ik gebaseerd op mijn ervaring dat dat de gemiddelde afstand is die ik in een uur afleg bij het lopen van LAW's, maar ik weet dat als ik mijn gewone tempo aanhoud, dat ik echt nog wel een stuk sneller kan wandelen. Als ik merk dat ik de bus dreig te missen, kan ik versnellen om op mijn tijdschema in te lopen, maar vandaag is dat nauwelijks nodig. Drie uur voor het einde zou ik 10 minuten te laat komen, maar zonder te versnellen heb ik 2 uur voor het einde alweer een minuut over. De geocaches bij Aalsmeer hebben de nodige tijd gekost, maar in de laatste vijftien kilometer liggen geen geocaches en loop ik dus automatisch in op het tijdschema.
10:20

Inmiddels ben ik in de provincie Zuid-Holland aangekomen en via Korteraar loop ik dus de wandeling in een rechte streep uit naar Aarlanderveen. Met de pijnlijke voeten mag ik hier nog een paar kilometer over een graspad lopen en even ben ik bang dat dat tot het einde zo zal blijven. Gelukkig is dat niet het geval en kan ik de laatste kilometers nog naar andere dingen kijken dan naar de mogelijke kuilen in de ondergrond. Aan de horizon verschijnt de kerktoren van Aarlanderveen en als ik bij de bushalte aankom, heb ik nog een kleine tien minuten over om mijn regenkleding uit te doen. De bus is precies op tijd en brengt me naar het treinstation in Alphen aan den Rijn, zo'n 7 kilometer verderop.
10:26 De A9 loopt dwars door het Amsterdamse Bos

Wat is het station van Alphen een beroerd station zeg! Ik moet hier een half uur wachten doordat mijn trein vertrekt op het moment dat ik op het station aankom en had gepland om hier te gaan eten. Het station heeft echter alleen een kiosk en een Smullers (frietzaak), maar de laatste is in het weekend gesloten. Ik drink een warme chocolademelk bij de kiosk en loop door de regen naar de tunnel die me naar mijn vertrekspoor brengt. Op het perron ga ik op zoek naar een bankje, maar de bankjes staan hier alleen op plekken die niet overdekt zijn. Het perron is maar deels overdekt en juist op dat deel zijn geen bankjes geplaatst. Als de trein arriveert, loop ik door de regen naar de ingang van de trein. Voor een intercitystation valt me dit alles enorm tegen.
10:34

De trein rijd tot Woerden, waarna er NS-bussen naar station Utrecht rijden. Er wordt een nieuwe spoorbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal geplaatst waardoor er vandaag geen treinverkeer mogelijk is. Op station Utrecht loop ik langs de Döner Company voor een lahmacun en om 19:09 vertrek ik in de trein naar huis.

Thuis blijk ik een blaar op mijn rechtervoet te hebben zo groot als een 2-euromunt, maar omdat ik er geen last van heb, besluit ik de blaar niet te behandelen. De blaar zit achter mijn hiel en daar valt prima mee te lopen. Ik heb wel nog wat dagen last van spierpijn in de benen en in de nek. De spierpijn in de benen is alleen maar goed, maar de spierpijn in de nek komt door de zware tas die ik bij me had met extra kleding tegen regen en kou. Het is niet anders, en ook deze pijn trekt vanzelf wel weer weg.
10:37

Ik heb nu gewandeld op drie LAW's en na het Pieterpad vind ik het Noaberpad wat tegenvallen qua beleving. Het pad loopt wel door natuurgebieden, maar het is toch vaak veel van hetzelfde terwijl het Pieterpad meer varieert. Ook het Pelgrimspad belooft een mooi wandelpad te zijn en ik heb er zin in om de wandeltocht naar het Waalse Visé in januari voort te zetten.



Statistieken
Afstand:48,2 km
Gemiddelde:5,4 km/h
Bewogen gem.:6,6 km/h
Totaalteller:4385,4 km

10:57
11:13
11:27 Schiphol Airport
11:37
12:14 Geocache Kraak de code: met de sleutels en de sloten moet een code
van 3 cijfers worden bepaald om een slotje aan de rechterkant te kunnen openen
13:03 De Westeinderplassen
13:46 Achter de wolken schijnt de zon...
13:48 Bij De Kwakel
14:20 Kilometers lang over dit smalle pad met de wind en zon in het gezicht
14:37 Kassen
14:59 Bilderdam
15:03 Dakpannen met zonnecollectoren
15:29 Kruising met het Marskramerpad
16:33 De skyline van Aarlanderveen
Aarlanderveen-Nieuwpoort (46km) >>

zaterdag 21 oktober 2017

Noaberpad 5-3 Ter Apel-Smeerling (43km)

10:11 Een kwartier na vertrek uit Ter Apel
Het is alweer twee maanden geleden dat ik mijn laatste stappen op het Noaberpad had gezet en het is weer de hoogste tijd om daar wat aan te doen. Nog twee wandeldagen heb ik nodig om bij het eindpunt uit te komen. Vandaag loop ik van Ter Apel naar Smeerling, een gehucht tussen Vlagtwedde en Onstwedde, en in november ben ik van plan om de laatste kilometers van Smeerling naar Bad Nieuweschans te lopen.

Vandaag dus de wandeling van Ter Apel naar Smeerling. Vandaag is ook de dag waarop ik mijn derde treinreis binnen het seizoensretour van NS ga inzetten. Hierdoor kost al het reizen per trein mij vandaag 11 euro. De enige beperking is wel dat het een retour betreft, waardoor ik moet terugreizen over hetzelfde traject als de heenreis. De logische route van Smeerling naar het zuiden is met de bus naar Winschoten, maar dan zou ik tussen Winschoten en Zwolle geen gebruik mogen maken van het seizoensretour (of juist wel, maar dan zou dat niet mogen 's morgens tussen Zwolle en Emmen). Met een overstap in Stadskanaal kan ik vanaf Smeerling ook per bus naar Emmen reizen waardoor ik niet extra hoef bij te betalen.
10:43 De herfst heeft zijn sporen al achtergelaten

Wegens werkzaamheden rijden er vandaag geen treinen tussen Ede-Wageningen en Amersfoort, dus om 6:41 vertrek ik richting Utrecht om daar al op de trein naar Zwolle te stappen. De trein is me vandaag verder wel goed gezind en precies volgens de dienstregeling kom ik aan op station Emmen. Op het perron loop ik achter een groepje stadse studenten die zich erg verbazen dat ze langs Nieuw Amsterdam kwamen en een van hen beweert dat het om een klein dorpje gaat dat ze zo hebben genoemd. De rest kan het niet geloven en ik vind het wel grappig om ze zo aan te horen. Ik raak ze al snel kwijt op weg naar de bussen en stap in bus 73 die mij naar Ter Apel brengt. Om 9:51 uur stap ik hier uit de bus. In het bushokje wacht ik totdat de gps-ontvanger ook weet waar ik ben. In de tussentijd valt het me op dat het wat miezert. Gelukkig houdt dat al snel op en tegen de tijd dat de gps een fix heeft, is het alweer droog. Met frisse moed start ik met de wandeling met het besef dat het einde van het Noaberpad in zicht begint te komen.
11:31 Drassige en ongelijke ondergrond
Vlakbij de start ligt nog een geocache verborgen, maar het riviertje de Ruiten Aa scheidt mij van de geocache en ik besluit om er geen moeite voor te doen. Eerst een ruk maken voordat ik korte en lange pauzemomenten ga toestaan. Voor je het weet, loop je achter en moet je haast maken om op tijd te zijn voor de bus terug naar huis. Ik heb best een strak schema. Inmiddels weet ik hoe hard ik gemiddeld loop inclusief de pauzes en op basis daarvan baseer ik mijn reisschema's. Ik loop ver van huis en de terugreis zal 4,5 uur in beslag nemen. Dan wordt het al snel laat en wil je niet nog later thuis komen. In de planning heb ik zo'n 10 minuten over als ik bij het eindpunt ben aangekomen dus opgelopen vertragingen zal ik met verkorte routes moeten compenseren. Nu reken ik met een gemiddelde van 5,5 km/h terwijl mijn normale wandeltempo tussen 6,5 en 7 km/h ligt, dus kan ik al snel verloren tijd compenseren door minder te pauzeren. Je wilt echter niet aan het begin al een achterstand oplopen, dus loop ik zonder te stoppen langs de Ruiten Aa richting het noorden.
12:56

De weersverwachting is niet erg gunstig. Na een schitterende nazomerperiode een week terug staat er voor dit weekend regen op het menu. De zaterdag heb ik uiteraard met extra belangstelling in de gaten gehouden en het lijkt erop dat het vandaag net wat beter zal zijn dan op de omliggende dagen. Dat is uit eigen ervaring lastig te vergelijken, omdat je op de omliggende dagen niet de hele dag buiten bent, maar het geeft wel hoop. In de eerste uren van mijn wandeling valt er echter de nodige regen, dus ik loop kilometers lang met de poncho aan. Ik zit qua uitrusting toch nog te veel in de zomer, waardoor ik geen regenbroek heb meegenomen. Hierdoor loop ik met natte broekspijpen rond. Ik heb wel gamaschen mee, maar heb geen zin om die voor dat doel aan te trekken omdat ze slechts beperkt zouden helpen en ook weer het nadeel hebben dat je ze aan je benen voelt zitten.
12:57 Op weg naar Bourtange
De route loopt vandaag volledig over Nederlands grondgebied, maar ter hoogte van Bourtange kom ik toch vrij dicht bij de grens met Duitsland uit. Op de landsgrens ligt hier een geocache die wel eens de meest oostelijke cache van Nederland zou kunnen zijn en dat leidt ertoe dat ik in de voorbereiding een stukje van het Noaberpad heb opgegeven om hier een extra lus te kunnen maken. Na ruim 10 kilometer bevindt zich een lus van een paar kilometer die bijna uitkomt op het punt waar het begint. Gemakkelijk over te slaan dus, en ter plaatse blijkt dat zelfs de officiële markering in het veld hier al rekening mee houdt. De lus is de officiële route, maar de afgesneden variant staat gemarkeerd als alternatieve route. Zo blijf ik de Ruiten Aa volgen en passeer ik niet veel later het plaatsje Sellingen.
14:11 Paard en wagen bij Bourtange. Op de achtergrond een
Duitse windmolen

Tegen het einde van de ochtend klaart het op en in de middaguren valt er nauwelijks nog regen. De poncho gaat weer in de tas en al snel loop ik de eerste doorkomstplaats binnen: Jipsinghuizen. Ik loop vandaag langs veel buurten en gehuchten, die vaak wel aangeduid zijn met een wit plaatsnaambord, maar niet veel meer voorstellen dan een paar straten met boerderijen erlangs. Jipsinghuizen is wat groter en is ook het officiële eindpunt van de vijfde etappe van het Noaberpad (volgens Wandelnet). Doordat ik de route andersom loop betekent dit dat ik vanaf hier nog vier etappes moet lopen naar het eindpunt van de route. Aan het einde van de dag zullen er nog krap drie etappes over zijn.

14:48 Op de grens met Duitsland
Vanaf Jipsinghuizen loop ik richting Bourtange, dat vooral bekendheid geniet door de vesting die er alleen al op de kaart zo bijzonder uitziet. Onderweg loop ik nog even verkeerd doordat ik niet goed genoeg op de gps kijk en ook de markering mis. Kan gebeuren, en de fout is snel hersteld. Even voor Bourtange vind ik de tweede geocache van de dag. Als ik bij de vesting aankom, kan ik niet verder rechtdoor doordat een gracht en vestingwal mijn toegang blokkeren. Ik sla rechtsaf en zie meerdere paard-en-wagens mij tegemoet komen. Al snel heb ik door dat dit met het toeristische karakter van de vesting Bourtange te maken heeft. Zelf heb ik niet zoveel met toeristische uitingen, maar het hoort er nou eenmaal bij.
14:48 En terug in Nederland

Ik begin pijntjes te voelen in mijn benen en als ik op het kaartje zie hoeveel ik al gelopen heb, realiseer ik me dat het tijd is voor een eerste rustpauze. Langs de grachten van Bourtange staat een bankje en ik kies dit bankje uit om de voeten even te laten bijkomen. Na een minuut of vijf loop ik weer verder en het Noaberpad slaat al snel linksaf richting de vesting. Ik loop echter rechtdoor voor de extra lus langs de Duitse grens en na ongeveer een kilometer loop ik over een weg waarvan ik zelfs achteraf niet weet in welk land het ligt. De twee geocaches die ik langs deze weg vind, liggen beide in Nederland, maar deze liggen dan ook aan de westkant van de weg. Aan de oostkant van de weg ligt ontegenzeggelijk Duitsland, maar van wie de weg zelf is? Ik heb verzuimd om op de grenspalen te letten en aan het einde van de weg staat rechts een welkomstbord van Emsland (D), terwijl aan de linkerkant een groot blauw bord staat waarop 12 sterren en de naam Nederland prijken. De geocaches langs dit weggetje zijn snel gevonden en nadat ik het sterrenbord van Nederland op de foto heb gezet, loop ik terug naar de vesting Bourtange.
15:05 De toegangspoort naar de vesting Bourtange

De stadswallen van de vesting zijn dubbel uitgevoerd waardoor ik twee keer door een poort loop voordat ik echt in het centrum uitkom. Het bewoonde deel van de vesting is zo klein dat als je niet oplet, je er doorheen bent voordat je het doorhebt. Op het plein stop ik even om een paar fotootjes te maken, maar je krijgt het hele idee van de kleine vesting vanaf dit punt nooit goed op de foto. Dat kan alleen uit de lucht, en daardoor is het ook mooier om de vesting op de kaart te zien dan in het echt. Het is ook redelijk druk met toeristen en al snel loop ik de vesting weer uit aan de noordkant, op weg naar het moderne dorp Bourtange.

Inmiddels begin ik het vrij warm te krijgen en op het schoolplein van een basisschool ga ik even op een bankje zitten om me wat zomerser aan te kleden. Ik draag vier lagen: hemd, t-shirt, overhemd en een dun jasje. Uiteindelijk blijft alleen het t-shirt over en komt zelfs de zonnebrand uit de tas om mezelf in te smeren. Alleen de broekspijpen blijven aan, maar verder loop ik er nu bij alsof het hartje zomer is.
15:07 Het bruisende centrum van Bourtange vesting

Doordat ik in de eerste uren zoveel door natte, onverharde paden heb gelopen, heb ik het wel een beetje gehad met onverharde paden. De ondergrond is daar een stuk onbetrouwbaarder met kuilen waar je zomaar in kan wegzakken met grotere kans op blessures (lees: blaren) tot gevolg. Gebruik makend van het kaartje op de gps kies ik er regelmatig voor om een alternatief pad te bewandelen waardoor ik het verharde pad blijf volgen. Meestal levert dit ook een beetje afstandswinst op, waardoor ik wat tijd win om op tijd bij mijn eindpunt uit te komen. Normaal doe ik dit nooit, maar vandaag geloof ik het wel. De gids van het Noaberpad toont ook voortdurend alternatieven dus vind ik dat ik daar zelf ook wel aan mag meedoen. Sowieso is er aan de route niets officieels, maar voor mijn gevoel ben ik hierin ook wat vrijer dan bij een route die strakker in de gids is beschreven, zoals het Pieterpad.
15:43 Langs het Bourtangerkanaal

Een paar kilometer verderop loop ik over een drassig stuk onverhard pad langs de Ruiten Aa en zie ik dat ik nog een hele lus moet maken voordat ik weer bij een weg uitkom. Ik kom al vrij snel wel vrij dicht langs deze weg en besluit het land over te steken en over het stroomdraad te stappen en zo weer verhard verder te kunnen lopen. Hierdoor kom ik vanaf de andere kant bij de volgende kruising aan en op het punt waar de route op mijn kaart me weer de berm in stuurt, zie ik nergens markering. Ik loop even terug naar het punt waar ik vandaan had moeten komen, maar vanaf hier zie ik ook geen markering. Opnieuw heb ik hier het gevoel dat de markering als je andersom loopt slechter is verzorgd dan wanneer je naar het zuiden loopt. Ik weet niet of dit klopt, doordat ik deze route nooit andersom liep, maar het is niet de eerste keer dat ik finaal de mist in ga doordat markeringen ontbreken en de route van Wandelnet niet nauwkeurig genoeg is. Achteraf blijkt het boekje wel de juiste route te hebben, en ik neem me voor in de toekomst in zulke gevallen gewoon even de gids erbij te pakken.
15:45

Ik stap op een verkeerd punt de berm in en loop ik langs het riviertje verder richting het westen. De ondergrond is vrij drassig en ik moet wat naar links lopen om bij de route uit te komen. Uiteindelijk loop ik door een meter hoog begroeide beplanting en doe ik mijn gamaschen aan om te voorkomen dat mijn onderbenen zeiknat worden of door de doornen worden geprikt. Nog voordat ik bij het punt ben waar ik had willen uitkomen, besluit ik over te stappen naar het naastgelegen weiland en over dit weiland loop ik om een stukje bos heen en kom ik eindelijk uit bij het pad waar ik moet zijn. Hier heb ik wel de nodige tijd verloren, en als ik uitreken of ik op tijd ga zijn, bereken ik dat ik nog zo'n vijf minuten speling heb. Inmiddels ben ik zover op de route dat ik ook weinig tijd heb om hierop in te lopen, tenzij ik de route afsnijd. Nu is vijf minuten genoeg, maar je wilt niet het risico lopen de bus te missen doordat deze een paar minuten te vroeg voorbij komt. Even verderop verlaat de route weer het asfaltpad voor een lusje over een graspad en ik heb het wel gehad met die onverharde lusjes. Ik loop gewoon rechtdoor en ik kom vanzelf weer terug op de route. Hierdoor heb ik ineens een kwartier speling. Dat is zeker genoeg en op de gps zie ik dat ik bijna bij het eindpunt van de dag ben. Het eindpunt is een bushalte langs een doorgaande weg en ik merk aan niets dat ik er bijna ben. Als je in een stad eindigt, kom je wat meer bebouwing tegen naarmate het einde nadert, maar het enige waaraan ik zie dat ik er bijna ben, is de teller op de gps die nog maar een paar kilometer te gaan aangeeft. In de laatste kilometer staan dan toch nog een paar huisjes en bij een gasterij loop ik even naar binnen om te kijken of hier wat te eten valt. Het loopt tegen zessen en mijn ervaring leert dat ik pas in Zwolle de kans krijg om wat te eten. Dat zal al snel richting negen uur zijn, dus als ik nu al wat kan eten, houd ik het wat langer uit. Ik koop een stukje appeltaart en ga deze in het bushokje zitten oppeuzelen. Het taartje is lang niet zo lekker dan wanneer ik zelf een appeltaart bak, maar het kan ermee door. Ondertussen passeert de bus die de andere kant op gaat twee minuten te vroeg in volle vaart de halte, wat dus inderdaad zomaar kan gebeuren. Mijn eigen bus is juist enkele minuten te laat, maar dat kan mij verder niet schelen, want ik heb een overstap van 8 minuten dus die paar minuten kan ik wel hebben.
17:34 Volgens de bordjes moet ik 20 meter afstand houden,
maar als ik iets tegen deze koe zeg, rent ze verschrikt weg.

Even na zessen stap ik in de bus. Doordat ik een retourkaartje heb via Emmen, moet ik nu ook via Emmen terugreizen. Of extra betalen voor het stuk Winschoten-Zwolle, maar daar heb ik geen trek in. In Stadskanaal stap ik over op de bus die me via Ter Apel in Emmen gaat brengen en zo passeer ik letterlijk het startpunt van de wandeling op weg naar huis. In de trein naar Zwolle zoek ik waar de shoarmazaak op station Zwolle zit. Twee maanden terug heb ik ook geprobeerd om daar te eten, omdat ik minder zin heb in de friet van de Smullers. De vorige keer heb ik bij Smullers gegeten en hen gevraagd waar de shoarmazaak zit. Met die kennis lukt het me dit keer om met een lahmacun in mijn hand de trein naar Arnhem in te stappen en zo is mijn maag ook weer gevuld. Uiteindelijk ben ik om half elf thuis en ben ik in totaal net zo lang aan het reizen als aan het wandelen geweest (beide acht uur). Thuis spring ik nog even onder de douche en duik dan snel mijn bed in. Het gaat me niet lukken om de volgende 8 uur slapend door te brengen, maar door de inspanning van de dag slaap ik wel extra goed.



Statistieken
Afstand:43,3 km
Gemiddelde:5,4 km/h
Bewogen gem.:6,3 km/h
Totaalteller:4337,2 km

De voortgang na acht wandeldagen


<< Schoonebeek-Ter Apel (50km) Smeerling-Bad Nieuweschans (44km) >>