De nacht heeft me goed gedaan en ik besluit naar Nijmegen af te reizen om de tocht te voltooien en mijn eerste kruisje op te halen.
 |
| Op de brug bij Grave |
Ik begin met stijve spieren en zere benen en loop met een slakkengangetje met de stroom mee. Pas na 25 kilometer lopen, zijn mijn spieren goed opgewarmd en begint het tempo zich te verhogen. Ineens haal ik diverse mensen in die mij eerder hadden ingehaald. Bij Grave staat iemand langs de kant met een bord waarop staat: 'Je bent een held, ik heb al gladiolen besteld'. Meer van dat soort uitingen geven de wandelaar moed, want het einde is in zicht. Vlak voordat we Cuijk inlopen wordt op een elektronisch bord gewaarschuwd voor ernstig onweer bij de finish. Lekker dan. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet met al die duizenden mensen langs de kant die ineens willen gaan schuilen. Gelukkig heb ik mijn poncho en dat moet ook zo'n weertype wel aankunnen.
 |
| Canadezen met doedelzakken |
Vanaf het centrum van Cuijk is het een gekkenhuis. Vanaf hier tot aan de finish staan duizenden mensen langs de kant om de laatste kilometers aan te moedigen. We moeten nog zo'n 15 kilometer, maar het lijken de makkelijkste kilometers van allemaal te worden. Daarnaast voel je je nergens zo bekeken als hier, want wat je ook doet, er wordt direct vanuit het publiek wel op gereageerd. Op een leuke manier, als iemand ziet dat het lastig is, wordt je direct aangemoedigd.
Uiteindelijk arriveer ik op de Wedren, waar ik mijn vierdaagsekruis in ontvangst mag nemen. Het waren vier fantastische, maar soms erg zware dagen en ik ben trots op wat ik heb gepresteerd, zeker nu ik achteraf weet hoeveel moeite het heeft gekost.
|
| Statistieken |
|---|
| Dag | Afstand | Gemiddelde |
|---|
| 1 (Elst) | 52,2 km | 6,7 km/h |
| 2 (Wijchen) | 48,6 km | N/A |
| 3 (Groesbeek) | 47,9 km | N/A |
| 4 (Cuijk) | 49,9 km | N/A |
| Totaalteller: | 520,5 km |
|
Een mooi totaaloverzicht van de bewandelde wegen kun je via
deze link inzien.
 |
| Het Vierdaagsekruis, beloning 1 |
