Leonard's wandelblog: Noaberpad 20-18 Gendringen-Winterswijk (51km)

zaterdag 12 november 2016

Noaberpad 20-18 Gendringen-Winterswijk (51km)

8:01 Vanuit de trein zie ik de zon opkomen

De mogelijkheid deed zich voor om deze zaterdag weer een dag te gaan wandelen en zo vertrok ik vroeg in de morgen met hoofdband, handschoenen en sjaal om richting het station. Het was op dat moment ongeveer 3 graden onder nul en dat is goed te merken. Vandaag ga ik verder over het Noaberpad. Na de vorige keer de eerste (of laatste) etappes van Kleve naar Gendringen te hebben gelopen, start ik vandaag in Gendringen met de volgende 50 kilometer naar Winterswijk.

De trein naar Arnhem komt met enige vertraging aan nadat deze midden op een spoorwegovergang even heeft stilgestaan door gladheid op het spoor. Ik weet niet of dat kwam door bevriezing of door blad op het spoor, maar dat maakt me niet zoveel uit. Gelukkig haal ik nog wel mijn aansluiting naar Doetinchem waar ik in de bus stap die me naar Gendringen brengt. Ik stap uit bij de laatste halte van de route. Als de bus nog een kilometer verder zou rijden, zou deze in Duitsland rondrijden, en het internationale busverkeer is niet overal lekker geregeld. Dit gaat later tijdens het Noaberpad nog een rol spelen als ik door graafschap Bentheim ga lopen, maar zover is het vandaag nog niet.

08:45 De omleidingsroute is versperd

Ter hoogte van Gendringen is een omleiding doordat een deel van de route verderop in Duitsland niet meer toegankelijk is. In het veld is wel duidelijk aangegeven dat de oorspronkelijke route is afgekruist, maar het is totaal niet zichtbaar wat het alternatief is. Dit was me de vorige keer al opgevallen waardoor ik gewaarschuwd was over de kwaliteit van de bewegwijzering op sommige plekken langs deze route. Online staan alle routewijzigingen en voor de wandeling van vandaag heb ik de wijzigingen verwerkt in de route die ik in de Garmin heb geladen. Zo loop ik op en top voorbereid door Gendringen richting het punt waar de omleiding begint, maar als ik even verderop wil afslaan om de alternatieve route te volgen, is het hek op slot en staat er een bord dat aangeeft dat de toegang versperd is door een winterfair. Dit evenement begint pas om 17:00 uur, maar het terrein is de hele dag afgesloten. Zoals het niet-wandelaars betaamt, is hierdoor een LAW geblokkeerd en is er geen alternatief aangegeven, maar met het kaartje op de Garmin kom ik er wel uit. In eerste instantie blijf ik alleen maar bordjes tegenkomen die afsluitingen aankondigen, maar uiteindelijk zie ik een weggetje waarover ik wel mag lopen, maar de route op het kaartje gaat over een privéterrein dat expliciet niet toegankelijk is, dus ik loop een stukje over een weg die ik niet op het kaartje heb staan. Uiteindelijk komt het allemaal goed en op het punt waar de route de landsgrens met Duitsland kust, kom ik weer op het officiële pad uit en zo kan ik het lijntje op de kaart weer gaan volgen.

09:22 Op de landsgrens

De eerste doorkomstplaats van de dag is Anholt. Dit is een relatief klein plaatje, maar het is de eerste Duitse doorkomstplaats van vandaag. Al snel loop ik het dorp weer uit op weg naar Isselburg. Tussen Anholt en Isselburg ligt een aangegeven wandelroute waar ook het Noaberpad gebruik van maakt. Dat helpt soms wel, want in Anholt moet ik over een terrein lopen dat er uitziet als een privéterrein. Na Isselburg loop ik richting de Bocholter Aa; een rivier die begint in Ulft (NL) en doorloopt langs Bocholt. Na een paar kilometer kom ik uit op de Suderwicker Straße. Deze weg loopt door naar Nederland. Aan het einde van deze weg ligt Suderwick, een Duits dorpje dat grenst aan Dinxperlo, een dorp in Nederland. De grens loopt dwars door deze plaatsen. Als de grens er niet was geweest, zou Suderwick gewoon een zuidelijke wijk van Dinxperlo zijn geweest. Na de Tweede Wereldoorlog was dat ook enkele jaren het geval. Op dit moment is de oorspronkelijke grens weer in gebruik, waardoor de landgrens dwars door het dorp loopt. De Heelweg (Hellweg in het Duits) is de grens. Aan de noordelijke kant staan Nederlandse autos bij de huizen; aan de overkant zijn het Duitse auto's. Het blijft bijzonder.

09:38 Binnenkomst in Anholt

Als de Suderwicker Straße de Bocholter Aa kruist, sla ik rechtsaf. Hierdoor loop ik nu kilometers lang langs dit riviertje. Na ongeveer een kilometer steek ik het riviertje over via een brug omdat er aan de overkant een geocache zou liggen. Deze cache kan ik niet snel vinden, dus ik geef het weer op omdat ik op tijd in Winterwijk wil aankomen. Ik vervolg de weg langs het riviertje en na ongeveer zeven kilometer steek ik alsnog over om aan de zuidelijke kant van het riviertje verder te lopen. Inmiddels loop ik alweer in Bocholt-kreis-Borken. In Duitsland ligt nog een andere stad met de naam 'Bocholt', maar die ligt een stuk verder landinwaarts. In Bocholt ligt in het centrum een webcamgeocache. Hiervoor moet je in het beeld van de camera gaan staan en dan een foto nemen. Bij deze camera kan dat niet; deze neemt simpelweg elke 5 minuten een foto die je op een website kan downloaden. De weg naar het plein waar de camera hangt, is druk met winkelende mensen. Op het plein is het nog drukker, doordat er een carnavalsfeest is georganiseerd. Het is de dag na de elfde van de elfde en terwijl Nederland zich druk maakt over de aankomst van Sinterklaas en de kleur van de Zwarte/Witte/Roetveeg-/Whatever Pieten, vieren de Duitsers de start van de carnavalsperiode. Ik probeer de website van de webcam te laden, maar ondanks dat ik roaming aan heb staan geeft mijn telefoon aan dat hij geen internetverbinding heeft. Dan maar ouderwets: ik stuur een sms naar een vriend me de vraag of hij de foto wil downloaden en naar mij wil mailen. Zo gevraagd, zo gedaan. Ik loop weer verder de stad uit, met de wetenschap dat ik inmiddels over de helft van de wandelroute van vandaag ben uitgekomen en me nu kan voorbereiden naar de route richting Winterswijk. Ergens langs de route zie ik twee auto's op een erf staan met bijna hetzelfde kenteken. Het enige verschil is dat de ene auto start met 'BOR' (Borken) en de andere met 'BOH'. Ik weet niet waar BOH voor staat, maar achteraf blijkt dat voor 'Bocholt' te staan. Kennelijk mag een kenteken zowel met de afkorting voor het Kreis als met de afkorting voor de Stadt beginnen en voor iets meer dan 10 euro mag je zelf je kenteken uitkiezen. Zo is het dus mogelijk dat iemand in Bocholt zowel een BOR- als een BOH-kenteken heeft met dezelfde vervolgtekens erop. Het ziet er wel leuk uit; in Nederland is zoiets alleen mogelijk als je meerdere auto's tegelijk bestelt en ze tegelijk op kenteken worden gezet, maar in Duitsland heb je er als burger dus wat meer invloed op.

09:51 In het centrum van Anholt

De wandelroute blijft de Bocholter Aa volgen totdat ik bijna aan de rand van de stad ben aangekomen. Het riviertje loopt een stuk verder en zal pas in Velen (D) stoppen. In het zuidoosten van Bocholt loopt het riviertje door de Aasee (het Aa-meer). Een mooi meertje met een strandje waar diverse mensen aan het recreëren zijn. Het ziet er gezellig uit en even vergeet ik af te slaan waardoor ik bijna van de route zou afwijken. Dat is niet de bedoeling, maar gelukkig kom ik daar al snel achter waardoor ik alsnog de goede route kan volgen. Via de Ostring loop ik van het zuiden naar het noorden van de stad en vanaf dat punt verlaat ik Bocholt. Even later loop ik over de Winterswijker Straße en zie ik op mijn kaartje een dorpje verschijnen. Het blijkt Barlo te zijn, en ik hoop hier een toilet te kunnen bezoeken. Ik zie een kerktoren en hoop dat er naast de kerk een café is waar ik naar het toilet kan, maar dat blijkt niet het geval. Er staat wel een hotel naast de kerk, maar zowel de kerk als het hotel zijn hermetisch afgesloten, dus er zit niets anders op dan verder te lopen en er het beste van te hopen.

09:53 Door de straten van Anholt richting Isselburg

Het is nog vijf kilometer lopen naar de landsgrens met Nederland en ik probeer of ik alweer verbinding kan maken met het Nederlandse netwerk. Dat blijkt inderdaad het geval en zo blijkt dat ik op Bocholt na bijna de hele dag verbinding had met het Nederlandse netwerk van Vodafone. Vlak voor de grens loop ik een bos in en in het bos passeer ik een bruggetje dat als grens moet doorgaan. Dat zal een mooi smokkelweggetje geweest zijn vroeger. Nu loop ik er achteloos overheen en zie ik er zelfs geen grenspalen staan. Ik ga ervan uit dat ik ze gemist heb want ik kan me nauwelijks voorstellen dat ze er echt niet staan.

Aan de Nederlandse kant van het bos ga ik op een bankje zitten om even uit te rusten. De spieren zijn vermoeid en een korte rust kan ervoor zorgen dat ik weer makkelijker verder kan lopen. Inmiddels is de zon onder en ik heb een reflecterend vestje aan gedaan om beter zichtbaar te zijn voor het verkeer op de donkere wegen in het buitengebied waar auto's soms vrij hard over de wegen rijden. Gewapend met een zaklamp loop ik verder in de richting van Winterswijk en ik merk dat het hesje geen overbodige luxe is. Auto's zie ik op grote afstand al afremmen. Dat is wel fijn, dus het hesje zal ik altijd meenemen als ik het risico loop om in het donker te lopen.

09:58 De weg gaat naar Millingen, maar de route slaat
verderop af naar Isselburg

In het buitengebied bij Winterswijk loopt de route op een gegeven moment door een bos waar op het pad soms grote plassen of modder ligt maar dat kan je niet zien doordat er gevallen bladeren overheen liggen. Met de zaklamp schijn ik op de grond om de beste doorgang te bepalen en zo loop ik verder op het pad. Als ik even stop om op de Garmin te kijken zie ik dat ik verkeerd ben gelopen en ik loop weer terug om de route te gaan volgen. Eenmaal uit het bos loop ik nog drie kilometer door het buitengebied als ik een trein hoor. Het blijkt de trein te zijn die precies een half uur eerder dan mijn geplande trein zal vertrekken. Nu komt hij aan in Winterswijk, over enkele minuten zal hij weer terugrijden richting Arnhem. Ik heb dus nog ongeveer een half uur zeg ik tegen mijzelf en ik ga ervan uit dat dat wel voldoende tijd is. Een halve kilometer verder sla ik af en verlaat ik het Noaberpad op weg naar station Winterswijk. Er loopt een weg langs het spoor en na iets meer dan een kilometer loop ik de stationshal binnen. Bij mijn binnenkomst trek ik met mijn reflecterende hesje de aandacht van alle aanwezigen in de hal, maar als ze me het hesje zien uittrekken en een frietje zien bestellen, neemt die aandacht al snel weer af. Inmiddels heb ik nog tien minuten voordat mijn trein vertrekt, en het wordt nog spannend of ik mijn bestelling op tijd zal ontvangen. Ik betaal vast en geef aan dat ik weg ren als de klok op 1 minuut voor het vertrek van de trein springt. Op mijn telefoon zie ik dat gebeuren en ik wil gaan rennen, terwijl mijn bestelling wordt klaargezet. Ik neem het mee en ren naar de trein.

10:09 Het wandelpad naar Isselburg

Ik zit nog niet op mijn plek of de trein komt al in beweging, dus ik had ook niet langer moeten wachten. In de trein eet ik mijn eten op en gelukkig wordt er niet gecontroleerd, want bij Arriva zijn ze er niet happig op als mensen in de trein zitten te eten. In de trein leg ik het reflecterende hesje op het bankje tegenover mij zodat ik met mijn schoenen op het bankje kan liggen. Dat is erg lekker na een lange wandeling, dus ik laat ze liggen totdat mijn voeten gaan tintelen. Daarna ga ik weer gewoon zitten en geef ik de benen rust waardoor ik uiteindelijk weer genoeg energie heb om bij aankomst de wandeling naar huis te kunnen maken. Zo zit het er weer op. Ik heb dit keer minder pauzes genomen dan bij mijn vorige wandeling op 1 oktober, maar heb achteraf wel net zoveel spierpijn. Zo is het voor mij wel duidelijk dat ik ongetraind 40 kilometer kan lopen, maar dat 50 kilometer net iets te ver is zonder dat ik eerst wat meer getraind heb door een keer 40 te lopen. Ik ben benieuwd of ik die grens kan verleggen. Het zou best kunnen, want de meeste wandelingen langs het Noaberpad zijn zoals ik het heb ingedeeld 50 kilometer lang. Ik heb wel geprobeerd om het anders te doen, maar dat is bijna onmogelijk door het gebrek aan goede verbindingen naar huis. Zo wil ik niet in Duitsland eindigen, omdat het dan nauwelijks mogelijk is om naar Nederland te reizen. In bijna alle gevallen moet je dan met de bus naar een Duits station reizen. Vanaf daar moet je op dit moment nog naar het Roergebied reizen om daar met de internationale trein naar Arnhem te reizen. Dat kost heel veel tijd en veel geld, dus is het geen optie.

Statistieken
Afstand:	51,3 km
Gemiddelde:	5,7 km/h
Bewogen gem.:	6,3 km/h
Totaalteller:	3993,1 km

De voortgang na twee wandeldagen.

10:27 Isselburg

10:27 Aan zonnepanelen in Duitsland geen gebrek. Doordat er in Duitsland
geen subsidieplafond geldt, staan bijna alle daken van boerderijen helemaal
volgebouwd met panelen die ongeveer drie keer zoveel opleveren als in Nederland.