vrijdag 22 juli 2016

4daagse 2016, dag 4, Cuijk (55km)


De controlekaart voor de laatste dag.
Vandaag is de laatste dag van deze Vierdaagse en voor het eerst rij ik zonder ophoud door werkzaamheden naar het centrum van Nijmegen. Het mag een wonder heten. Ik rij via de Oversteek en de Tunnelweg omdat ik niet weet of het Keizer Karelplein al is afgesloten voor de intocht, maar ter plaatse blijkt de route vanaf de Waalbrug ook nog open te zijn. Ik parkeer de auto en loop naar de start, waar Rob Faltin weer even trompet speelt om ons te vermaken. Om vier uur mogen we weer op pad en ik ben erg benieuwd naar de startscan met mijn nieuwe polsbandje. Ik zie mijn nummer niet op de display verschijnen en maak hier melding van bij de starter, maar zij beweert dat ik wel ben gestart. Nou, dan ga ik daar maar van uit.

Ik loop weer een stuk lekkerder dan gisterenochtend en pak mijn eerste rust pas als we Nijmegen uit zijn en ons aan de rand van de Hatertse en Overasseltse Vennen bevinden. Er zit dan alweer tien kilometer in de benen en we lopen vanaf dit punt door richting Overasselt. De 50 kilometer loopt door dit dorpje heen, maar de 55 kilometer loopt hier met de militairen mee en snijdt zo een paar kilometer af op weg naar Nederasselt. Die paar kilometer hebben we straks nodig als we naar Mill gaan. Als we ook door Overasselt zouden lopen, zouden we te veel kilometers lopen.
6:57 Bij de rustplaats van Nederasselt

In Nederasselt ga ik naar het toilet en eet ik zoals wel vaker een uitsmijter bij de rust van de plaatselijke korfbalvereniging. Terwijl ik zit te eten, begint het te druppelen. Bij het verlaten van Nijmegen hadden we al een korte bui gehad, maar nu lijkt het pas echt los te barsten. Ik doe mijn tas op mijn rug en de poncho aan en vervolg mijn wandeling over de Maas richting Grave. Inmiddels is het hard gaan regenen en onweren en ik probeer bij elke blikseminslag te meten hoe ver het onweer van mij is verwijderd. Dit blijkt aanhoudend ongeveer twee kilometer te zijn en ik besluit dekking te zoeken als het minder dan een kilometer wordt.
8:34 Op weg naar Mill

Ik passeer Grave in grafweer, maar even voorbij Grave klaart het op als we de weg inslaan richting Mill. De route naar Mill is schitterend ondanks dat we geen dorpjes tegenkomen. De wegen zijn niet zo breed, maar doordat er hier alleen 55-lopers wandelen, is de capaciteit van de wegen prima. Inmiddels moet ik naar het toilet, maar ook toiletten zijn er hier niet. Op een bepaald moment besluit ik om het in de natuur te doen, ondanks dat ik geen wc-papier bij me heb. Gelukkig hoor ik dan ineens muziek, wat betekent dat er mensen langs de route zitten! Ik loop nog even door en kan het nog even volhouden. De mensen zegen dat de toiletten over een paar honderd meter staan. Ik haal snel iemand in die ook naar de wc moet, en in de buurt van Kasteel Tongelaar stap ik een Dixie in. Terwijl ik op de wc zit, barst de regen weer los. Zo hard, dat het zelfs in de Dixie niet droog blijft. Voordat ik weer naar buiten stap, doe ik ook mijn poncho aan. Ik stap naar buiten en een andere wandelaar stapt direct daar binnen. De regen is zo hard, dat mijn schoenen het niet meer houden en al snel voel ik dat ik op water loop. Mijn sokken zijn drijfnat, en bij elke stap hoor ik het water in mijn schoenen klotsen. Dat was al het geval in Grave, maar vooral in de laatste kilometers naar Mill wordt het pas echt vervelend. Ik heb geen reservesokken meegenomen omdat ik ervan uit ging dat de schoenen waterdicht waren. Dat zijn ze niet meer, of de regenval was te hard. Dat moet ik nog uitzoeken, want als ze niet meer waterdicht zijn, is het tijd voor nieuwe schoenen.
10:39 Tussen Mill en Beers

Ongeveer drie kilometer na de toiletstop loop ik Mill binnen. Hier kun je de doorgang van Mill afsnijden, maar dat doen we uiteraard niet. In het centrum van deze plaats komen we langs een Hema die gelukkig open is. Ik loop naar binnen en koop een handdoek en twee paar wandelsokken van mindere kwaliteit, maar droge sokken zijn beter dan natte sokken, dus hier moet ik het dan maar mee doen. De maat is 43-46 terwijl ik maat 47 heb en mijn wandelschoenen zelfs maat 48,5 hebben. Ik loop door het centrum en ga ergens achter de toeschouwers zitten om mijn voeten droog te maken met de handdoek en om de sokken te verwisselen. De natte sokken kan ik uitwringen en die sokken stop ik in het tasje dat ik bij de Hema mee kreeg. Met de nieuwe sokken in de schoen gaat het een stuk beter. Ik ga ervan uit dat deze sokken ook nat gaan worden doordat de schoen ook vochtig is. Dan kan ik over een poosje het andere paar sokken aantrekken. Dat blijkt later echter niet nodig, deze sokken houden het prima uit tot de finish.
11:55 De pontonbrug bij Cuijk. Gelukkig is er halverwege de
brug wel ruimte om in te halen.

Na Mill lopen we naar het noordoosten richting Beers. Even voor Beers slaan we rechtsaf en inmiddels komen ook de 50-kilometerlopers er weer bij. Samen lopen we naar Vianen en Cuijk, waar ook de 40-kilometer erbij komt. In Cuijk is het weer superdruk en door de drukte ben ik ook hier weer meer bezig met het zoeken van mogelijkheden om in te halen, dan dat ik de omgeving van Cuijk kan zien. Op de Pontonbrug kan ik halverwege gelukkig wel langs de rand mensen inhalen, maar daarna zakt het tempo weer in. Inmiddels is het opgeklaard en begint de zon hard te schijnen. Op de brug over de Mookerplas smeer ik me weer in met zonnebrandcrème voordat ik weer in de drukte stap. Ik moet vanaf hier nog ongeveer 12 kilometer lopen, maar mijn eigen tempo zit er niet meer in. In Malden kom ik in een gesprek met een vrouwelijke 40-kilometerloper die net als ik zich ergert aan de drukte. Na een kort gesprek waarbij we onze irritaties uitwisselen, nemen we weer afscheid om te voorkomen dat we niet kunnen doorlopen, want met z'n tweeën is het helemaal onmogelijk om door te lopen. We nemen afscheid ter hoogte van de McDonalds van Malden en ik besluit hier naar binnen te lopen om een paar hamburgers te gaan eten.
12:33 Op weg naar de Via Gladiola

Na mijn stop bij de McDonalds vervolg ik mijn tocht over de Via Gladiola, maar het is zo druk, dat ik besluit om achter het publiek te gaan lopen. Hier is enorm veel ruimte en ik snap niet dat de organisatie ook deze weg niet open heeft gehouden voor wandelaars. Er is ook dan nog genoeg ruimte voor het publiek. Zolang het mogelijk is, loop ik zo in mijn eigen tempo de mensenmassa voorbij, maar als ik bij het kruispunt aankom waar de swingende politieagent traditioneel het verkeer regelt, kan ik niet verder lopen achter het publiek. Inmiddels is er een afscheiding gemaakt tussen de wandelaars en de toeschouwers. Ik loop nu aan de verkeerde kant van de hekken, dus spring ik over een hek en loop ik tussen de auto's richting het kruispunt. Een agent vraagt of ik een wandelaar ben, en nadat hij mijn polsbandje heeft gezien, mag ik doorlopen. Het tempo gaat weer omlaag, maar gestaag loop ik de Via Gladiola uit naar het Keizer Karelplein. Hier neem ik de buitenbocht om een paar mensen de hand te schudden die ver van de wandelaars zitten doordat de wandelaars allemaal de binnenbocht nemen. Op deze manier kan ik ook weer even een stukje doorlopen. Na het Keizer Karelplein is er ineens wel superveel ruimte, wat ik niet kan verklaren. Ik maak er dankbaar gebruik van om de laatste meters van mijn zesde Vierdaagse op eigen tempo uit te lopen en neem bij de finish mijn zesde kruisje in ontvangst. Heel enthousiast ben ik niet als ik het kruisje krijg, maar dat komt waarschijnlijk door de irritaties tijdens de Via Gladiola. Ik weet in ieder geval wel dat ik nooit meer 55 kilometer ga lopen, mocht de organisatie ervoor kiezen deze afstand nog eens beschikbaar te maken, tenzij we dan een uur eerder zouden mogen starten. De route was prima, maar ik loop voortaan liever de 50 om zo wat meer voor de drukte uit te lopen, want zowel de Zevenheuvelenweg als de Via Gladiola verloren in mijn beleving hun glans door de drukte op het parcours.
13:15 Het blijft warm, maar het is wel dragelijker dan de
vorige drie wandeldagen.

Eenmaal thuis zet ik de televisie aan en kijk ik naar de aankomst van de wandelaars die achter mij liepen. Ik zie nog een aantal mensen binnenkomen die ik in Malden had ingehaald. Dat geeft aan dat ik toch al zo'n drie kwartier verschil heb gerealiseerd met deze wandelaars, die dus veel hebben stilgestaan. Via de uitzending verneem ik dat ook vandaag de eindtijd met een half uur is verlengd, en de wandelaars dus tot 18:30 uur mogen aankomen. Het is wel bijzonder, want dit jaar is de aankomsttijd letterlijk elke wandeldag met een half uur verlengd, en op de woensdag ook met een half uur vervroegd voor de kortere afstanden.

De Vierdaagse zit er weer op en alles bij elkaar waren het vier mooie dagen. Ondanks dat ik veel last heb gehad van de drukte als alle afstanden bij elkaar kwamen, heb ik gelukkig wel kunnen genieten van de overige kilometers. Na afloop blijk ik wel een ontstoken achillespees te hebben, maar verder heb ik nergens last van.
16:36 Veel te druk, dus alle tijd om stilstaand een foto te maken.

Daags na de Vierdaagse stoot ik de kleine teen van mijn linkervoet thuis tegen een deurpost, waardoor er een vrij groot stuk vel los raakt. Gelukkig gebeurde dat niet voor of tijdens de Vierdaagse, want ik kan deze teen nu maar lastig kwijt in mijn schoen.


Statistieken
DagAfstandGemiddelde (bewogen)
1 (Elst)56,1 km5,4 km/h (6,7 km/h)
2 (Druten)58,8 km5,2 km/h (6,5 km/h)
3 (Groesbeek)54,8 km5,3 km/h (6,2 km/h)
4 (Cuijk)55,6 km5,1 km/h (6,3 km/h)
Totaalteller:3891,5 km
13:43 In Malden haal ik deze wandelaar in. Als ik enkele uren later met de auto bijna thuis ben,
wordt deze wandelaar op de Wedren door de radio geïnterviewd.
14:07 Extra beveiliging door de aanwezigheid van de koning en eventuele
terreurdreiging.
14:07 Hier begint ie dan echt: de Via Gladiola.
14:10 Die loopt niet echt lekker meer.
14:23 Het is veel te druk op de Via Gladiola, maar achter het publiek is ruimte zat!
14:43 Hier ergens moet de koning op de tribune zitten.
14:49 De loopbrug van de Wedren naar het Vierdaagseplein. Erachter de finish.
14:54 Het 2006-monument
15:06 Lopend over het Keizer Karelplein op weg naar de parkeergarage.

donderdag 21 juli 2016

4daagse 2016, dag 3, Groesbeek (55km)

3:51 Rob Faltin zorgt ervoor dat het wachten
bij de start snel voorbij is.
Na twee nachten omrijden door wegafsluitingen rij ik vannacht via Wageningen en Renkum naar de A50. Zo rij ik in ieder geval geen zinloze kilometers. Het rijdt lekker door en alle verkeerslichten springen op groen als ik kom aanrijden, totdat ik bij de universiteit van Wageningen aankom. Ook hier wordt vannacht aan de weg gewerkt, maar de vertraging is niet meer dan twee minuten. In Nijmegen parkeer ik de auto weer in de Keizer Karelgarage en maak ik mijn dagelijkse loopje naar de Wedren.

Ik sta vandaag weer tussen de hekken en het is weer wachten totdat we om vier uur mogen vertrekken. Een in Friese kleding uitgedoste wandelaar met trompet begint ons te vermaken met het spelen van diverse liederen en voordat we het weten is het bijna vier uur. De trompettist gaat in de rij staan en ik zet mijn gps-apparaat aan zodat de wandeltrack kan worden opgenomen. De trompettist blijkt veel media-aandacht te hebben gekregen en blijkt de geïntegreerde Zwitser Rob Faltin te zijn.

Om vier uur beginnen de starters met het scannen van de polsbandjes en als ze mijn polsbandje willen scannen, lukt dat niet. Het wordt meerdere malen geprobeerd en er wordt zelfs een extra vrijwilliger bijgehaald en terwijl de wandelaars die achter me in de rij staan, hun weg zoeken naar andere starters, besluiten de starters bij mij om het nummer van mijn polsbandje dan maar handmatig in te voeren en ik krijg het advies om aan het einde van de dag een nieuw polsbandje te gaan halen. Ik snap het wel, want de qr-codes op het polsbandje zijn vrijwel allemaal afgesleten.
5:49 Dit petje heeft me de dag doorgeholpen.

Ik ben blij dat ik weg ben, en begin met de wandeling. Ik heb vandaag extra veel last van pijntjes. Het lukt me vooral niet zo goed om de spieren in beweging te krijgen en met een rustig tempo van ongeveer 6 km/h begin ik vandaag met de wandeling. Gisterenavond had ik een klein blaartje onder mijn rechterhiel, maar er zat een dikke laag eelt overheen waardoor ik er met de naald niet bij kon. De linkervoet is aan de buitenkant wat beschadigd en ik heb hier een pleister op een wondje geplakt. Beide voeten heb ik daarna ingetapet om ze zo voor verdere schade te beschermen.

Even buiten Nijmegen pak ik mijn eerste rust en ook dat begint traditie te worden. In het verleden toen ik mijn rustmomenten nog vrij probeerde uit te kiezen, probeerde ik de eerste rust pas na 15-20 kilometer te doen, maar inmiddels is dat per dag anders. De afgelopen jaren is de start van dag 3 vaak het zwaarst en heb ik dan ook het snelst een rustpauze nodig. Zo ook vandaag. Na de rust loop ik verder richting Malden en ik hoop ergens een petje te kunnen kopen, want ik heb mijn petje vandaag thuis laten liggen terwijl het weer een hete dag met veel zon gaat worden. Gelukkig staat er in Malden iemand langs de route petjes uit te delen, en ook al is het petje voor mijn hoofd wat te klein en is het slechts deels bedekkend, het is beter dan niets en ik pak het petje met dankbaarheid aan.
8:25 Op weg naar Gennep.

Tot Milsbeek volgt het parcours de bekende route, maar voorbij Milsbeek heeft de organisatie een alternatieve route bedacht voor zowel de 50- als de 55-kilometerlopers. Via een smal grindpad door een mooi natuurgebiedje lopen we richting Gennep. De Vierdaagse komt al jaren door Ottersum, wat inmiddels is geannexeerd door Gennep, maar dit jaar lopen we ook door Gennep zelf. Het is een mooie doorkomst en als we door de Zandstraat richting de brug over de Niers lopen, lopen we een klein stukje over het Pieterpad. Enkele maanden geleden liep ik hier ook, maar toen de andere kant op. Het is nu een stuk drukker op straat en dat is ook niet zo gek. De doorkomst door Gennep is geen eenmalige actie in verband met de honderdste editie van de Vierdaagse, maar is vanaf dit jaar een vaste routewijziging voor de 50 kilometer. Hiertoe hebben de marsleider van de Vierdaagse en de gemeente Gennep vorige week nog een overeenkomst bereikt.
8:26 Een mooi maar niet al te breed wandelpad

Het petje dat ik vandaag draag, is slechts deels dekkend en ik heb mijn hoofd dan ook bespoten met onzichtbare zonnebrandcrème. Op basis van de schaduw van andere wandelaars zet ik het petje zo op mijn hoofd dat de klep mijn nek bedekt. Zo kom ik de dag redelijk door. Als ik onderweg even ga zitten bij een rustpost van PostNL, krijg ik spontaan een stroopwafel in mijn handen gedrukt van een van de verzorgers. Het is buffelen deze dagen, maar met de hulp van de mensen aan de kant wordt het toch wat makkelijker gemaakt. In Ven Zelderheide worden zelfs pannenkoeken uitgedeeld en ook hier is nauwelijks te merken dat de Vierdaagse hier nooit eerder kwam. De passage van Ven Zelderheide is eenmalig als extra lus voor de 55-kilometerlopers.

8:31 Het laatste smalle pad richting Gennep.

Even voordat de militairen en de 40-kilometer erbij komen, neem ik een rustpauze bij de paardenvereniging die hier traditioneel staat opgesteld. Hier worden massages aangeboden met een vrijwillige bijdrage voor de paarden. Ik laat mijn rug masseren, want ik heb last van mijn rechterschouder en geef hier vijf euro voor. Uiteindelijk blijft de pijn ongeveer een half uur weg en komt het daarna langzaam weer terug.

Nadat we weer zijn samengekomen met de 50- en niet veel later ook met de 40-kilometerlopers gaan we op weg naar Breedeweg. We passeren de Sint Jansberg en kruisen hier weer het Pieterpad. Ik weet dat hier een LAW-wijzer staat, want deze heb ik tijdens mijn passage als Pieterpadloper nog op de foto gezet, maar vandaag zie ik deze wijzer niet staan door het vele publiek dat hier langs de weg staat. Op dit punt begint dan ook de eerste klim van de dag en klimmetjes trekken nou eenmaal altijd veel publiek. Ondanks dat we inmiddels weer met alle afstanden samen lopen, weet ik deze eerste klim nog lekker snel te kunnen oplopen. Daarna is het echter definitief gedaan met de snelheid en er is letterlijk geen doorkomen aan. We lopen door Groesbeek, maar ik loop hier voor zover mogelijk achter het publiek langs omdat er anders niet harder dan 4 km/h kan worden gehaald. Ik neem buitenbochten en de langste ronde om rotondes; alles om maar even mijn eigen tempo te kunnen lopen, maar uiteindelijk kom je toch weer in de drukte uit. Op de Zevenheuvelenweg probeer ik het fietspad, wat harder stijgt en daalt dan de hoofdweg, maar ook hier is het druk met langzame wandelaars. Ik ben zo druk met het zoeken naar gaten om mensen te kunnen inhalen, dat ik niet eens doorheb dat ik de militaire begraafplaats voorbij loop. Als ik me begin af te vragen of ik er al ben, zie ik de groene boog van Montferland die elk jaar aan het einde van de Zevenheuvelenweg staat. Ik blijk inderdaad alweer in Berg en Dal te zijn aangekomen. Ik realiseer me dat ik zojuist over een van de mooiste stukjes van de hele Vierdaagse ben gewandeld en ik vond er dit jaar niets aan. Ik weet nu wel dat ik nooit meer voor 55 kilometer zal kiezen als deze afstand niet al om 3 uur mag starten, want de drukte die ik dit jaar meemaak, is gewoon niet leuk meer. Niet voor mij, en ook niet voor de wandelaars voor me die ik probeer in te halen. Als 50-loper is het ook wel druk als alles bij elkaar komt, maar dan is er nog voldoende ruimte om om de mensen heen te lopen.
8:55 Doorkomst Gennep. We worden als bevrijders onthaald.

Al schuifelend en over fietspaden, trottoirs en bermen zoek ik mijn weg naar het centrum van Nijmegen. Hier loop ik naar de centrale administratie voor een nieuw polsbandje. In de hitte staan we te wachten en ik buig even voorover omdat ik wat duizelig wordt. Een vrijwilliger zegt tegen me dat ik binnen mag wachten en dat gaat een stuk beter. Ik drink wat, eet wat en het gaat dan weer een stuk beter. Als ik aan de beurt ben, krijg ik een nieuw polsbandje, maar tijdens het omdoen gaat het bandje alweer stuk. Ik krijg direct weer een nieuw bandje en kan zo weer op weg naar huis. Ik pak mijn rugzak en doe mijn petje weer op, voordat ik naar het Keizer Karelplein loop om daar mijn auto op te zoeken.


Statistieken
DagAfstandGemiddelde (bewogen)
1 (Elst)56,1 km5,4 km/h (6,7 km/h)
2 (Druten)58,8 km5,2 km/h (6,5 km/h)
3 (Groesbeek)54,8 km5,3 km/h (6,2 km/h)
Totaalteller:3835,9 km
9:51 Ven-Zelderheide
11:20 Op weg naar Groesbeek.
12:31 Groesbeek. Onmogelijk om hier mijn eigen tempo te lopen.
13:00 De Zevenheuvelenweg is ook een stuk drukker dan andere jaren door die extra vijf kilometer.
13:58 Die gast loopt zowaar meerdere kilometers mee in dit pak. Die zal het warm hebben!
15:09 Ingestorte luchtboog op de Wedren.

woensdag 20 juli 2016

4daagse 2016, dag 2, Druten (60km)

6:27 Advies van de organisatie. Lijkt me logisch dat je
moet doorlopen bij een wandelvierdaagse.
Vandaag heeft de overheid het nationaal hitteplan afgekondigd voor onder andere de provincie Gelderland waarbij geadviseerd wordt om in de schaduw te blijven en niet te veel in te spannen. De organisatie van de Vierdaagse heeft besloten om de lopers van de kortere afstanden (30, 40 en 40 militair) een half uur eerder te laten starten. De lopers op de 50 en 55 kilometer zijn sterk en kunnen er wel mee omgaan, aldus de organisatie. Mijn vertrouwen in het leger heeft hierdoor wel de nodige schade opgedaan, want kennelijk zijn militairen niet zo sterk dat ze met hitte kunnen omgaan, althans, zo vindt de organisatie van de Vierdaagse...

Vanwaar al deze commotie? Er is voor vandaag 34°C opgegeven en dat is de temperatuur in de schaduw. Veel kilometers worden in de zon afgelegd en na de vele problemen van gisteren probeert de organisatie de meest kwetsbare groepen wat extra ruimte te geven om kilometers af te leggen voordat de zon opkomt.

Ondanks dat ik het opmerkelijk vind dat ook de militairen eerder mogen starten en wij niet, geloof ik het verder ook wel. Het enige nadeel is dat al die eerder gestarte wandelaars ervoor zorgen dat het nog drukker zal zijn als in Beuningen alles bij elkaar komt. Zover is het echter nog lang niet.

Ik stap in de auto op weg naar Nijmegen en omdat ik op het internet niets kon vinden over werkzaamheden bij knooppunt Grijsoord besluit ik het nog eens te proberen over de snelweg. Helaas is ook vannacht de verbindingsweg weer afgesloten en ik rij weer door naar de Pleijweg. Als ik bij knooppunt Velperbroek ben aangekomen, blijkt ook hier de afrit te zijn afgesloten. Ik moet doorrijden naar Duiven om daar te keren. Vanaf de andere kant kan ik bij Velperbroek wel de snelweg af en de Pleijweg op. Met een hoop moeite kom ik uiteindelijk alsnog in Nijmegen aan.

6:31 Splitsing. De 50 linksaf naar Balgoij, de 55 naar Druten.
Het is een zwoele nacht en de thermometer in de auto geeft 20°C aan als ik Nijmegen kom binnenrijden. Rond tien voor half vier ben ik bij de start en ik sta weer vlakbij de hekken. Om vier uur mogen we van start en al snel loop ik met vele anderen de Heyendaalseweg uit op weg naar Hatert en Weezenhof, waar we de stad zullen verlaten. Vandaag loopt de 55 kilometer door Druten en dat maakt deze wandeldag een historische dag, want voor het eerst sinds 1966 komt de Vierdaagse weer door deze stad. Vanaf 1967 werden de dagelijkse afstanden ingekort waarbij de 55 kilometer werd gewijzigd naar 50 kilometer en viel Druten buiten het bereik van Nijmegen. Doordat de 55 er dit jaar weer bij is, kan Druten weer worden bezocht en het was ook met name de lobby van Druten die ervoor zorgde dat deze afstand weer eenmalig werd ingevoerd. Tot aan de rand van Wijchen is de route niet anders dan voorgaande jaren en via Alverna komen we aan in Wijchen. Hier passeren we de sporthal waar het Rode Kruis een noodhospitaal heeft ingericht en een paar meter verderop gaan de lopers van de 50 kilometer linksaf en lopen wij rechtdoor. Het is bijzonder om te zien hoe een relatief klein groepje wandelaars de route naar Balgoij en Niftrik inzet en ik vind het ook bijzonder om zelf even later door het centrum van Wijchen te wandelen. De dranghekken zijn hier al opgesteld en terwijl er nog nauwelijks mensen langs de kant zitten, volgen we hier het parcours van de 30 kilometer door het centrum van de stad. Niet veel verder slaan we linksaf en verlaten we de met dranghekken afgezette wegen. Langs de kant staat een bordje waarop de doorkomstplaatsen op weg naar Druten staan genoemd met de afstand tot deze plaatsen erbij. Het geeft een beeld van wat ons te wachten staat de komende kilometers.
6:41 Het is nog rustig in Wijchen.

We lopen onontgonnen vierdaagsegebied binnen en dat is wel even wennen. Het publiek weet prima wat het moet doen. Wat dat betreft is er niets van te merken dat ze de wandelaars voor het eerst op bezoek krijgen. Voor ons als wandelaar is het wel lastiger in te schatten waar we kunnen rusten, omdat we geen idee hebben waar de rustplekken zijn ingericht. In Hernen ga ik naar het toilet en besluit ik even te blijven zitten omdat ik niet weet wanneer ik daar weer de kans voor heb. Via Leuth, Hernen en Bergharen komen we steeds dichter bij Druten en na Bergharen duurt het niet lang voordat er een blauw vierkant bord langs de weg staat met 'Druten' erop, omgeven door 12 gele sterren. Een onderbord zegt '300m' en een soortgelijk bord staat ook langs de kant op 200 en 100 meter van de gemeentegrens tussen Wijchen en Druten.

Als ik bij de gemeentegrens ben aangekomen, krijg ik van twee mannen in oude douanepakken een visum uitgereikt. Het betreft een papieren boekje in de vorm van een paspoort en ik krijg een stempel van de gemeente Druten waarmee ik officieel welkom ben geheten in de gemeente. Bij een loket om goederen aan te geven krijg ik een medaille met daarop "Druten - 2016 - Vierdaagse". Ik hang de medaille om mijn nek en besluit dit zo te houden zolang ik door Druten loop. Ik kan de lobby en de invulling van Druten wel waarderen. In het visumboekje staat een welkomstwoord van de burgemeester van Druten en er staat ook in vermeld hoe Druten de route heeft versierd. Er is een kleine Via Gladiola gemaakt, er staan oude auto's langs de route, we lopen over een rode loper en we worden meegenomen door een muzikale reis door de tijd: bij het binnenlopen van de gemeente wordt oudere muziek gespeeld en dit wordt steeds moderner totdat we de gemeente weer verlaten. Het is leuk geprobeerd en ik zie een rode loper en oude auto's staan, maar als ik door een straat loop waar vlaggetjes  over het parcours hangen weet een bewoonster zeer treffend mijn gedachten achteraf te benoemen als ze tegen de persoon naast haar zegt: 'Zouden ze doorhebben dat dit de Via Gladiola is?'.
7:16 Oude wegwijzer in Leur

Even verderop staat de burgemeester van Druten langs de route en ik applaudisseer even om hem te bedanken voor de moeite die hij heeft gestoken in het naar Druten halen van de Vierdaagse. Vervolgens lopen we Druten uit richting Afferden, waar afgelopen nacht nog doden zijn gevallen door een ongeluk waarbij iemand uit een hoogspanningsmast was gesprongen maar de meegenomen apparatuur niet werkte waardoor het een vrije val werd met fatale afloop. Ik probeer te achterhalen of dit ongeval in Afferden bij Druten was of bij het Afferden waar het Pieterpad doorheen loopt. Ik weet het pas zeker als op de radio wordt gesproken over Afferden in het land van Maas en Waal.

Na Afferden volgt een lange saaie route van ongeveer tien kilometer op weg naar Ewijk en Beuningen. Ik ben toe aan een rustmoment, maar heb geen idee waar dat kan doordat ik hier nooit eerder liep tijdens de Vierdaagse. Ik stop bij een boerderij waar een stel stoelen staat en neem hier mijn rust. Als ik weer verder ga, blijk ik een paar honderd meter verderop een grote rustplaats tegen te komen. Hier staan toiletten, stoelen en kraampjes waar proviand wordt verkocht.

8:43 Bijna in gemeente Druten.
Het is heet, maar gelukkig staat er een briesje. Volgens de radio windkracht 3, en het maakt de hoge temperatuur een stuk dragelijker dan de net wat lagere temperatuur van gisteren. Ik blijf mezelf insmeren, maar op den duur voel je het zout dat je hebt uitgezweten als je de zonnebrandcrème over je huid probeert uit te smeren. Heel fris klinkt dat niet, maar het is de realiteit van het moment.

Als ik het kombord van Ewijk voorbij loop, voelt het aan alsof de grote oversteek vanuit Druten erop zit. Na Ewijk volgt Beuningen en daar komt alles weer bij elkaar. In Beuningen is ook een geocache-event en bij het event heb ik afgesproken met vrienden die langs de route zullen staan. Ik ben er iets eerder dan zij en ze hebben een fles frisdrank meegenomen zonder prik. De fles bevat anderhalve liter vocht, en ik drink in een keer ongeveer 1,25 liter op. Het is goed om ook eens wat anders te drinken dan alleen maar de hele dag water en nu ik zoveel ineens drink, merk ik dat ik de afgelopen uren kennelijk meer had kunnen drinken. Hopelijk is dat nu weer gecompenseerd. Ik zit nu op een rustplek en hoor iemand zich afvragen wanneer de 55-kilometer er weer bij gaat komen en ik weet ze te vertellen dat dat nog een paar honderd meter gaat duren. Ze merken mijn polsbandje op en zien zo de eerste 55-loper van de dag op 10 kilometer van de streep.
8:47 Grenspost Druten

Ik loop weer verder en weet dat het nu druk op de route is en dat het tempo er wel weer flink uit zal gaan. Dat blijkt nog mee te vallen; er is meer ruimte dan gisteren toen alles bij elkaar was gekomen. Ook psychologisch is de route korter. In andere jaren lopen we met z'n allen door Wijchen, waarna we met alle afstanden bij elkaar op weg gaan naar Beuningen over een vrij smalle weg. Dat stuk heb ik vandaag niet hoeven te lopen en pas in Beuningen begin ik in de drukte. Voordat ik het weet, lopen we al in Weurt en als je in Weurt bent, ben je op de rand van Nijmegen aangekomen.

9:55 Het lijkt de Tour de France wel met al die versieringen.
Langs de route zijn veel mensen die de wandelaars natspuiten, maar ik vind dat vervelend omdat ik allerlei apparatuur bij me heb die ik droog wil houden. Ik vraag mensen dan ook regelmatig om mij niet nat te spuiten en daar wordt goed naar geluisterd. In Nijmegen is iemand aan het spuiten, en ik vraag hem of hij mijn bidons wil vullen. Zo gezegd, zo gedaan en ik loop met fris water de Waalkade op. Hier is lekker de ruimte en ik test weer eens de klimbenen als we aan het eind omhoog lopen richting de Hertogstraat. Hier wordt roze woensdag gevierd en hierdoor is er op dit punt even geen doorkomen aan. Mensen uit het publiek met pakken waardoor ze drie keer zo breed zijn zorgen ervoor dat ik er niet langs kan en ik vind het alleen maar irritant. Als je een feestje wil vieren, doe dat dan achter de hekken, en laat ons lopen. Daarvoor zijn we namelijk hier. Een stukje verderop slaan we linksaf op weg naar de Wedren, maar daarbij moeten we de Oranjesingel kruisen. Hier wordt het verkeer door de politie geregeld en terwijl er een massa wandelaars staat te wachten, loop ik over het trottoir tussen de feestgangers door naar het kruispunt. Tegen de tijd dat ik daar arriveer, geeft de politie ons de ruimte om over te steken en ik loop in een keer voor de massa uit. Na kilometers in de drukte is het heerlijk om zo de laatste honderd meter in volle vrijheid te kunnen uitlopen.

Ergens halverwege de dag zag ik in de app van de Vierdaagse dat mijn startscan niet was binnengekomen. Dit kan twee dingen betekenen: er is geen startscan gemaakt, of de startscan is niet doorgegeven aan de app. Als ik mijn controlekaart inlever, blijkt dat ik geen startscan heb gemaakt. De bureaulisten geven me het voordeel van de twijfel en ik krijg een controlekaart voor de derde dag. Net als gisteren is ook vandaag het eindtijdstip van binnenkomst met een half uur verlengd, dus het lijkt erop dat de organisatie dit jaar wat soepeler met de regels omgaat dan andere jaren. Met het half uur eerder starten voor de meeste afstanden hebben die lopers er vandaag zelfs een heel uur extra bij!


Statistieken
DagAfstandGemiddelde (bewogen)
1 (Elst)56,1 km5,4 km/h (6,7 km/h)
2 (Druten)58,8 km5,2 km/h (6,5 km/h)
Totaalteller:3781,1 km

dinsdag 19 juli 2016

4daagse 2016, dag 1, Elst (55km)

Dit jaar loop ik de
jubileumafstand
van 55 kilometer.
Op maandagavond lukt het me niet om voor negen uur naar bed te gaan. Ik vind het lastig om te gaan slapen, en ik word regelmatig wakker. De wekker staat deze week op 2:15, maar deze nacht stap ik om 1:45 uur al uit mijn bed. Rond twee uur stap ik in de auto en start ik de route van Ede naar Nijmegen. Het is rustig op de A12, maar als ik bij knooppunt Grijsoord de A50 op wil rijden, blijkt dat de verbindingsweg afgesloten is wegens werkzaamheden. Ik rij door naar het oosten van Arnhem en via de Pleijweg rij ik richting de A325. Via de Waalbrug rij ik Nijmegen in op weg naar het Keizer Karelplein. Daar ga ik deze week de auto parkeren. Bij mijn voorgaande vijf deelnames aan de Vierdaagse parkeerde ik de auto nog in Lent, maar dit keer heb ik gekozen om in Nijmegen te parkeren. Zo hoef ik niet meer te wachten op de pendelbus en staat de auto overdag niet meer in de zon.

Rond 3:00 uur kom ik aan op de Wedren. Ik ga gelijk bij de start staan en ik sta direct al tussen de hekken. Het wordt lang wachten, maar het levert in ieder geval ruimte op op de Waalbrug. De brug is anders te smal om te kunnen doorlopen. Schuin voor me staat Simon Brownlee, die meestal als eerste aankomt bij de finish. Hij heeft een rode polsband en loopt ook dit jaar dus 50 kilometer per dag. Zelf heb ik een oranje polsband voor de 55 kilometer. Die afstand is speciaal voor deze jubileumeditie eenmaal ingevoerd en die kans wilde ik niet missen. Uiteindelijk staan er ongeveer 5000 lopers die 55 kilometer gaan lopen en ongeveer 4000 lopers die 50 kilometer gaan lopen bij de start als de vorige marsleider Wim Jansen samen met een vrijwilliger om 4:00 uur het startschot geeft.
Vier loketten voor 5000 lopers op de 55 kilometer.

Ik ben snel op weg en pik gelijk een hoog tempo op van 8 km/h. Na zo'n tien minuten loop ik over de Waalbrug en als ik daarna Lent binnenloop, valt het me op dat er grote rozetten aan de lantaarnpalen zijn bevestigd met het logo van de honderdste editie van de Vierdaagse.  Het maakt de route wat feestelijker maar verder is er niet veel anders dan andere edities. In ieder geval vandaag. De route van de 55 km is gelijk aan die van de 50 km wat betreft de eerste 35 kilometer.

Door de snelle start loop ik in de voorhoede en het valt me op dat het een beetje zoeken is naar rode polsbandjes. Het lijkt erop dat de snellere wandelaars vrijwel allemaal voor de 55 kilometer hebben gekozen. Dat vermoeden wordt bevestigd als ik na mijn eerste rust meer rood om me heen zie wandelen. Op zich is dat niet heel verwonderlijk, want wandelaars die normaliter in de laatste uren van de dag pas aankomen bij de finish, zullen niet het risico gaan lopen om te laat aan te komen doordat ze vijf kilometer extra moesten lopen.
Mijn polsbandje

Na mijn eerste rust net voorbij het snelwegviaduct bij Elst, volg ik het parcours richting Huissen. Vroeger stond hier een orkest te spelen op het plein en liepen we tussen de spelers en het publiek door. Dat is al een aantal jaren niet meer het geval, maar dit jaar is het weer terug, al gebeurt dat nu een stukje eerder langs de route. Tevens staan er hier twee modellen waarmee je op de foto kan gaan, maar doordat de meeste wandelaars op de 50 en 55 kilometer mannen zijn, heeft het mannelijke model niet superveel aandacht. Als ik er langs loop, zie ik dan ook alleen het vrouwelijke model op een verhoging staan. Ik loop er voorbij op weg naar de dijk die van Huissen naar Elden loopt.

Bij de afgelopen edities van de Vierdaagse deelde ik de route vaak op in kortere stukken waardoor het beter te doen was. Dit jaar heb ik dat niet echt nodig merk ik. Wellicht komt dat doordat ik deze keer langere trainingen heb gewandeld (gemiddeld 60 kilometer per keer). De dijk naar Elden is psychologisch vrij lang en saai en erna duurt het ook altijd nog vrij lang voordat we bij de 40-kilometerlopers komen. Dit keer zijn we er vrij snel en gaan we samen op weg naar Elst, waar de militairen en de 30-kilometerlopers er ook bij komen.
5:44 Zonsopkomst

In Elst staat er familie langs de route en ik neem nog even een extra rust om te voorkomen dat ik er eerder ben dan zij. Ik had mijn doorkomsttijd berekend met een gemiddelde van 5,5 km/h, maar daar zit ik boven, waardoor ik er eerder ben. Uiteindelijk komen we tegelijk aan en in een speeltuintje op het punt waar alle afstanden bij elkaar komen, neem ik een langere rust bij mijn eigen familie.

Ik weet dat het een stuk drukker op de route wordt nu alles bij elkaar zit en ook de extra rusttijd in Elst maakt het er niet ruimer op. Na ongeveer een half uur loop ik door de straten van Elst richting Valburg, maar het is erg vermoeiend om langs de wandelaars te lopen die een stuk langzamer lopen dan ik. Ik loop langs de weg over het fietspad en ben blij als de extra lus voor de 55 kilometer in zicht komt. Ineens is het weer lekker rustig op het parcours.
07:07 Op diverse plekken langs de route
zijn jubileumrozetten aan lantaarnpalen
gehangen.

De extra lus van vandaag stelt op zich niet veel voor. We verlaten de route door rechtsaf te slaan en lopen tot een wetering. Hier slaan we linksaf waardoor we evenwijdig aan de massa lopen. Een stukje verderop slaan we weer linksaf en lopen we weer terug naar de overige wandelaars. De lus loopt door buitengebied waar niet veel langs de route te beleven is. Toch ben ik blij met het lusje, want het geeft weer even de ruimte om de benen hun gang te laten gaan. Het loopt immers een stuk lekkerder als je je eigen tempo kan lopen in plaats van dat je voortdurend moet afremmen omdat er voor je niet zo hard wordt doorgelopen en er geen ruimte is om in te halen.

Als ik weer ben aangekomen bij de overige afstanden, lopen we met z'n allen op weg naar Valburg. Ik kom dit jaar geen dominee tegen langs de route en vraag me af of hij er dit jaar niet is, of dat we er met de 55-lus omheen zijn gelopen. Dat zou best zo kunnen zijn, en voordat ik het weet, loop ik Valburg binnen. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en van alle kanten krijgen we adviezen over het dragen van een petje, het eten voordat je honger krijgt en drinken voordat je dorst krijgt. De opgegeven temperatuur vandaag is 32°C en dat is in de schaduw gemeten. Voor morgen wordt een temperatuur van 34°C opgegeven, maar dat zien we dan morgen wel. Eerst vandaag door zien te komen en sinds de zon op sterkte is, vul ik regelmatig mijn bidons met vers koel leidingwater.
07:58 Op de dijk van Huissen naar Elden

Als ik in Slijk-Ewijk aankom, moet ik samen met de overige wandelaars even aan de kant omdat er een ziekenwagen met knipperende zwaailichten en gillende sirene over het parcours moet. Ik denk terug aan de beelden van 2006, toen het ook zo heet was en de Vierdaagse na een dag werd afgelast. Ik besluit me er maar niet al te druk om te maken en vervolg de weg naar Oosterhout. Hier is net als vorig jaar een geocache-event georganiseerd en de organisator herkent me als ik me meld om het logboek te beschrijven. We kletsen wat en ik maak een foto van de trackables die op het tafeltje liggen voordat ik de drukte weer in stap naar de dijk.

Er is inmiddels wat meer ruimte gekomen waardoor ik nog redelijk via de berm mensen kan inhalen. Dat is fijn, want op de dijk kun je niet over fietspaden gaan en de berm loopt vrij snel af naar beneden. Terwijl ik op de dijk loop en mijn bidons weer eens met fris water vul, hoor ik op Radio Gelderland dat de wandelaars bij Slijk-Ewijk bij bosjes omvallen door de hitte. Ziekenwagens rijden af en aan en er wordt geselecteerd wie er in de schaduw kan worden gezet en wie direct mee moet naar het ziekenhuis. De verslaggever van Radio Gelderland die ter plaatse is legt op een gegeven moment zelfs zijn spullen neer om mensen te gaan helpen omdat de hulpverleners het even niet meer aankunnen.
8:10 Bij vrijwel elke doorkomstplaats
staan zulke borden langs het parcours.

Ik vind het wel fijn om zo op de hoogte te blijven van wat er om me heen gebeurt en voor het eerst loop ik dit jaar met Radio Gelderland op. Ik heb een dopje van de hoofdtelefoon in mijn linkeroor en houd mijn andere oor vrij om niet helemaal afgesloten te zijn van mijn directe omgeving. Zo verneem ik al snel dat de organisatie heeft besloten dat de wandelaars vandaag een half uur later mogen aankomen en de uiterste aankomsttijd dus 17:30 uur is. Ik heb die verlenging niet nodig, maar er lopen nog voldoende wandelaars achter me die niet allemaal even makkelijk door de hitte heen weten te komen. Er staat geen wind, en dat maakt het qua temperatuur alleen maar zwaarder...

De Oosterhoutse dijk wordt elk jaar beschreven als een beruchte dijk die eindeloos lang is, maar sinds de komst van de Oversteek als extra brug over de Waal vind ik dat wel meevallen. Het eerste richtpunt is de Oversteek, daarna de spoorbrug en als de Waalbrug dan eindelijk in beeld komt, zit het langste stuk van de dijk er alweer op. Bij de Waalbrug staan borden die aangeven dat groepen over de busbaan moeten en overige wandelaars over het fietspad, maar er zijn veel wandelaars die zich daar niet aan houden. Helaas zijn er dus voldoende 40-kilometerlopers die ook op de busbaan gaan lopen en als ik probeer om een militaire groep in te halen, houdt een 40-kilometerwandelaar de weg geblokkeerd doordat ze naast de groep blijft lopen terwijl ze met een van de militairen in gesprek is. Ik tik haar even aan en mag er voorbij, waarna ik weer redelijk kan doorlopen richting Nijmegen. Uiteindelijk loop ik ergens tegen half drie onder de finishvlag door en krijg ik mijn controlekaart voor de tweede wandeldag.
11:39 Lekker de ruimte in de 55 kilometerlus.

Terwijl ik na vandaag geen lichamelijke klachten heb, lees ik later dat er vandaag tientallen lopers onwel geworden zijn en per ambulance zijn afgevoerd. Nog eens zo'n 200 mensen zijn bij EHBO-posten behandeld voor problemen naar aanleiding van de warmte. Achter me lijkt het een ware veldslag te zijn geweest en in totaal vallen er vandaag 1206 deelnemers uit. Dat zijn er ongeveer twee keer zoveel als anders na de eerste dag.


Statistieken
DagAfstandGemiddelde (bewogen)
1 (Elst)56,1 km5,4 km/h (6,7 km/h)
Totaalteller:3722,3 km
12:58 Alle afstanden bij elkaar: geen doorkomen aan in Oosterhout.
13:50 Tunneltje bij De Oversteek
13:52 Lent. De Waalbrug is niet ver meer.