Leonard's wandelblog: Pieterpad 21-23 Lottum-Montfort (61km)

woensdag 22 juni 2016

Pieterpad 21-23 Lottum-Montfort (61km)

09:08 Die kant op!

Vandaag en morgen staan de laatste zes etappes van het Pieterpad op de planning en met de eerste trein van de dag reis ik af naar station Blerick waar de bus mij naar Lottum zal brengen. Ik stap in Lottum uit de bus bij de halte waar ik een maand geleden nog de terugreis aanving nadat ik vanuit Groesbeek naar Lottum was gewandeld. Vandaag staat de route van Lottum naar Montfort op de planning en morgen wil ik van Montfort naar de Sint Pietersberg gaan wandelen, als het weer het toelaat. Er worden zware hagel- en onweersbuien opgegeven en als die buien ook Zuid Limburg bereiken, zal ik mijn wandeling staken omdat ik dat niet verantwoord vind. Voor vandaag is echter een stralende zomerdag opgegeven en in mijn zomerse wandelkleding - gewapend met de nodige zonnebrandolie - loop ik de eerste meters op weg naar de plek waar ik vorige maand het Pieterpad verliet.

Vanaf de bushalte is het ongeveer een kilometer lopen naar het Pieterpad en ergens halverwege de weg zie ik een kleine conifeer op de weg liggen. Ik raap deze op omdat automobilisten dat niet zullen doen maar er wel last van hebben en zet de conifeer langs de weg bij de oprit van een boerderij. Als ik even verderop linksaf het Pieterpad op ga, zie ik een landbouwvoertuig op de weg geparkeerd staan die volgeladen is met coniferen. Er was er dus duidelijk een tijdens het rijden vanaf gevallen. Dat zal de chauffeur niet hebben opgemerkt, dus de door mij gevonden conifeer zal het waarschijnlijk niet overleven, of worden geadopteerd door de boerderij waar ik deze aan de rand van de oprit had gezet.

09:43 In Grubbenvorst

Na een uur lopen kom ik aan in Grubbenvorst, waar ik met een pontje over de Maas vaar om aan de oostkant verder te gaan met mijn wandeling. De schipper rekent 30 cent voor de overtocht en ook al is dat 50% meer dan wat er twee jaar geleden werd gevraagd, is het nog een zeer schappelijk bedrag. Op het pontje ligt een geocache en terwijl ik naar de overkant word gevaren, log ik mijn tweede gevonden geocache van de dag.

In het tweede uur van de wandeling loop ik richting Venlo en even ten noorden van deze stad verlaat het Pieterpad de geasfalteerde wegen om door grasland onder de A67 door te gaan. Ik volg de route zoals ik deze op mijn gps-apparaat heb staan en terwijl ik probeer om over een gesloten hek heen te klimmen, stopt er een auto. De chauffeur spreekt me aan en zegt dat ik even verderop de weg moet verlaten. Dat blijkt te kloppen, dus de track die ik van Wandelnet had gedownload, is hier niet helemaal accuraat. Het terrein is hier vrij zwaar, maar ondanks de vele regen die Limburg de laatste weken te verwerken heeft gehad, is de ondergrond vrij stevig. Alleen ter hoogte van de snelweg wordt het drassig en moet ik een stukje om de waterplassen heen lopen om onder de snelweg uit te komen. Hier liggen koeien die de schaduw hebben opgezocht en mij licht verschrikt aankijken, maar weer rustig hun vorige pose aannemen als ze merken dat ik niet verder naar ze toe kom.

09:57 Over de Maas bij Grubbenvorst

Ik loop weer terug naar de weg en loop even later Venlo binnen. In het centrum is er markt en het valt me op dat de reclameborden die hier te zien zijn, zo ongeveer allemaal in de Duitse taal zijn opgesteld. Kennelijk komen er genoeg Duitsers naar Venlo om de markt op hen te richten. Niet veel later kom ik aan bij het station en hier eindigt de eerste etappe van het Pieterpad dat ik vandaag loop. Het is inmiddels half twaalf en ik pauzeer hier en bestel hier een lahmacun die ik in de schaduw opeet voordat ik weer verder loop.

Even voorbij Venlo zie ik een bord staan waarop staat dat het Pieterpad wordt omgeleid. De omleidingsroute blijkt al in mijn gps te staan en als ik even verderop de A74 passeer, realiseer ik me dat deze omleiding er ligt door de aanleg van deze zeer korte snelweg die de A73 met de Duitse BAB61 verbindt. Het Pieterpad loopt verder richting de Duitse grens en loopt nu net aan de Duitse kant van de grens verder naar het zuiden.

09:57 Zij zwemmen vlak voor de pont langs

Ergens halverwege het stuk waarop het Pieterpad aan de Duitse kant van de grens loopt, bevindt zich De Witte Steen, een rust- en recreatieplek net aan de Nederlandse kant van de grens. De naam staat er in drie varianten: 'De witte steen', 'De witte stein' en 'Der weiße Stein'. Ik loop hier even het cafeetje binnen om gebruik te maken van het toilet en vraag gelijk of ze mijn drinkflessen willen vullen met vers water. Gelukkig kom ik deze dagen niemand tegen die daar moeilijk over doet, want met de hoge temperaturen is veel drinken noodzakelijk. Met volle flessen koud leidingwater vervolg ik mijn pad over de Nederlandse grensweg, maar een kilometer verderop loop ik weer een paar meter naar het oosten waardoor ik weer in Duitsland loop.

10:14

Ik ben al even aan het rondkijken naar een geschikte locatie om de geocache-hitchhiker die ik de vorige keer had meegenomen, weer achter te laten. Langs de Duitse weg waar ik nu overheen loop, vind ik een boom waarvoor zich een holletje bevindt waar de cache precies in past, en ik besluit dan ook om deze cache hier een nieuwe vindplaats te geven. Nadat ik de cache heb verstopt en de positie heb gepeild, zie ik een teek op mijn arm zitten. Het beestje heeft zich nog niet ingegraven en ik kan het gelukkig vrij eenvoudig van me af slaan. Een snelle controle van de rest van mijn lichaam maakt duidelijk dat dit de enige teek was, maar bij de log waarin ik meld dat de geocache hier ligt, benadruk ik wel het gevaar voor teken.

Ter hoogte van Swalmen verlaat ik Duitsland en loop ik langs het riviertje De Swalm naar Swalmen waar het eindpunt is van de tweede Pieterpadetappe van vandaag. Ik loop vandaag drie etappes, dus in Swalmen loop ik gewoon door over de route van Swalmen naar Montfort. De eerstvolgende doorkomstplaats is Boukoul. Hier is het plaatsnaambord bij het binnenlopen van de bebouwde kom zowel in het Nederlands als in het Limburgs geschreven, zoals ik dat ook ken van Friese komborden. In Limburg komt het lang niet overal voor, maar in deze omgeving kom ik dit toch wel bij meer plaatsjes tegen. Het Pieterpad loopt nu om de stad Roermond heen. Toen de A73 nog niet was aangelegd, liep de route dwars door de stad, maar de aanleg van deze snelweg heeft ertoe geleid dat de route is omgelegd zodat de nieuwe snelweg hier niet hoeft te worden gekruist.

10:25

Voorbij Roermond ligt Melick en als ik hier aankom, valt het me op dat ik volgens de door mijzelf ingetekende markeringspunten in de gps nog net zoveel kilometer moet lopen als tien kilometer geleden. Dat zal een typfout zijn, maar gelukkig gaat het lopen nog prima en is dit geen mentale tegenslag voor me. Na Melick volgt alleen Sint Odiliënberg nog voordat ik in de finishplaats Montfort zal arriveren. Tussen Sint Odiliënberg en Montfort loopt het parcours over bospaden en het stikt hier van de muggen. Om niet al teveel te worden gestoken, sla ik voortduren om me heen, maar dat voorkomt niet alle muggenbeten. Terwijl ik door Het Sweeltje - het laatste bosachtige stuk van de dag - loop, voel ik ineens een blaar springen op de achterkant van mijn linkerhiel. Verderop staat een bankje en ik ga zitten om de blaar te kunnen behandelen, maar direct krioelt het om me heen van de muggen. Ik besluit dan ook snel om de blaar de blaar te laten en weer verder te lopen. Dat gaat gelukkig vrij aardig, maar ik zie even later op het kaartje dat ik ter hoogte van het bankje had moeten afslaan. Omdat ik geen zin heb om om te lopen, kies ik een eigen route terug naar het Pieterpad waardoor de dagafstand wat langer wordt dan oorspronkelijk gepland.

10:44 In de schaduw is het lekker vertoeven

Bij het begin van de weg naar Montfort staat een hek met daarop een bord dat aangeeft dat inrijden niet is toegestaan. Ik gok erop dat ik er lopend wel doorheen kan komen en terwijl ik de weg uitloop, word ik ingehaald door meerdere auto's. Kennelijk valt het met die afsluiting wel mee. Eenmaal in Montfort, blijkt de weg door het centrum open te liggen, maar voor fietsers en voetgangers is er een route langs de werkzaamheden gerealiseerd. Voordat ik naar de B&B wandel, loop ik eerst de lokale cafetaria binnen voor wat moet doorgaan voor een avondmaaltijd. Ik bestel een portie friet met een snack, en krijg voor mijn gevoel een grote friet, terwijl ik dat niet had gevraagd. Als ik dat navraag, laten ze een nog grotere bak zien en vertellen ze dat dat bij hen een grote portie is. Kennelijk zijn ze hier vrij ruim met de porties. Ik krijg mijn bakje echter niet leeg, doordat mijn eetlust na deze wandeldag enigszins is beperkt.

10:46 Langs de Maas

Vanuit de cafetaria loop ik naar de B&B Peggy Sue. Hier ben ik de komende nacht de enige gast, en ik word zeer vriendelijk welkom geheten door de gastvrouwen. Een van hen loopt zelf ook het Pieterpad en we wisselen wat ervaringen uit. Ook bespreken we de planning en als ik aangeef dat ik de volgende dag om 4:15 wil vertrekken, bieden ze aan om voor mij het ontbijt klaar te maken en dit samen met een fles melk boven - bij de deur van mijn kamer - in een koelkast te zetten. Zo kan ik 's morgens weg zonder dat zij uit hun bed hoeven te komen. Ik ben verbaasd en verblijd met deze grote service en kan hierdoor mijn beperkte tijd besteden aan het behandelen van mijn voeten en het nemen van een douche. Tijdens de voetbehandeling volg ik de eerste helft van een voetbalwedstrijd van het EK Voetbal dat op dat moment wordt gespeeld, maar tijdens de rust zet ik de televisie uit om te gaan slapen.