zaterdag 22 maart 2014

Lingewaard/Overbetuwe (45km)

Vandaag heb ik een wandeling gepland door de gemeenten Lingewaard en Overbetuwe. Hier liggen diverse geocaches die ik tijdens de wandeling kan oppikken en doordat we tijdens de eerste dag van de 4daagse ook door dit gebied wandelen, zullen er diverse herkenningspunten zijn. Met de eerste trein van de dag arriveer ik rond kwart over zeven in de ochtend op het station van Arnhem wat het begin- en eindpunt is van deze wandeling.
Een flinke wind tegen...

Ik verlaat het station aan de Sonsbeekzijde en pik direct al een cache op die in het parkje ligt dat tegenover het station ligt. Daarna loop ik om het station heen richting de Nelson Mandelabrug die mij over de rivier in Arnhem Zuid zal brengen. Ik loop over het fietspad dat langs de autobaan loopt en merk dat ik thuis nog even naar het toilet had gemoeten. Geen nood, want al snel doemt er een benzinepomp op langs de route. Om erbij te komen, moet ik wel de autobaan oversteken wat geen probleem is, want het is nog vrij rustig op deze weg. Over de vangrails die de rijbanen van elkaar en van de berm scheiden, loop ik naar de shop bij de pomp en niet veel later haal ik hetzelfde trucje uit om weer terug op het fietspad te komen. Ik blijf het fietspad volgen totdat de weg afbuigt ter hoogte van het stadion van Vitesse. Hier loop ik rechtdoor een smal paadje op dat achter het stadion langs loopt en langs dit paadje liggen twee caches verstopt. De eerste wordt snel gevonden en geeft een blik op de achteringang van het stadion. Ter hoogte van de tweede cache staat iemand zijn auto vol te laden met spullen en ik loop de cache voorbij om de locatie van de cache niet bekend te maken aan dit heerschap.

Een stukje Liberation Route
De route loopt door Elden en vervolgt richting Huissen. Via de Groningen- en Frieslandsingels verlaat ik Elden en loop ik de bebouwde kom van Huissen binnen. Hier begint een pad dat ingericht is als liberation route (bevrijdingsroute). Langs het (fiets)pad staan diverse bordjes met een verhaaltje over de oorlog en bij bijna elk bordje ligt een cache verstopt. Nadat ik het eerste bordje heb bezocht, loop ik even een rondje door Huissen langs een cache met als thema haiku's. Dit is een Japanse dichtvorm met een vast schema van drie regels met respectievelijk 5, 7 en 5 lettergrepen. Zoals bij de cachebeschrijving staat: Een haiku is kort en krachtig, een beetje geheimzinnig soms, geeft de lezer stof tot nadenken zonder moraliserend te willen zijn, nodigt uit tot bezinning. De bezoekers van deze cache worden uitgenodigd om zelf ook een haiku te verzinnen, en ik kom met de volgende:

Huis met de haiku's
Dat is echt een leuke cache
Maar niet met regen.

Het valt met de regen tot dan toe nog wel mee. Echt warm is het ook niet, maar met de winterjas aan is het prima uit te houden. Ik loop terug naar de liberation route en terwijl ik naar het tweede bordje loop, zie ik achter mij een uniform geklede groep nordic walkers hetzelfde pad betreden. Gelukkig doen zij rek- en strekoefeningen aan het begin van dit pad en kan ik ongestoord de caches loggen. Zo kom ik uiteindelijk bij de bonuscache van de serie aan en in tegenstelling tot wat Google Maps aangeeft, is hier een brug waarmee ik aan de overkant van het water kan komen. Zo kan ik de route een stukje inkorten en onderweg nog een extra cache meepikken.

De bonus van de serie langs Liberation Route
De weg komt uit bij de A325 op een plek waar tijdens de 4daagse openbare toiletten zijn neergezet. Afgelopen zomer was de begroeiing hier te dik om fatsoenlijk te kunnen zoeken, maar nu is het helemaal kaal op een paar bomen na en heb ik hier al snel de cache die hier ligt, gevonden. Het is inmiddels gaan regenen en ik trek de poncho aan om niet al te nat te worden. Zo loop ik via de carpoolplaats Elst binnen. Hier loop ik via het centrum naar de sportvelden waar ik in de drukte van sportende kinderen ongemerkt twee caches weet te loggen. Ik heb nu ruim 20 kilometer gelopen en heb inmiddels de poncho weer opgeborgen. De wijk waar ik nu doorheen loop, staat niet op het kaartje op de gps, maar dat blijkt geen probleem te zijn. Het geeft wel aan dat ik eens moet nadenken over nieuw kaartmateriaal. In de wijk waarin ik nu loop, hebben mensen een klein houten bankje in hun portiek staan die ze als geocache hebben ingericht. Ik moet een code invullen om een sleuteltje te bemachtigen waarmee ik het zitvlak van het bankje omhoog kan draaien, waarna een grote bak gevuld met speelgoed en een logboekje zichtbaar wordt. Terwijl ik bezig ben om het logboek te stempelen, komt de familie die hier woont, naar buiten, stapt in de auto en rijdt weg. Even later verlaat ook ik de portiek en loop ik aan de noordkant Elst weer uit.

Bruggetje nabij het 4daagserustpunt
Via de Weteringsewallen vervolg ik mijn pad naar het Oosten en een meter of honderd voordat ik bij het spoor ben, word ik ingehaald door een auto die wel heel weinig afstand houdt. De spiegel van de auto raakt de knoop van de mouw van mijn jas. Ik schrik van de tik die ik ervan hoor, maar blijk geen schade te hebben. De automobilist maakt een gebaar van excuses, maar even stoppen om te vragen of het gaat, is er niet bij. Lekker asociaal; voor hetzelfde geld was het wel misgegaan en was deze man een misdrijf begaan door door te rijden. Gelukkig valt het mee.

Ik loop nu een rondje om de Rijkerswoerde Plassen. Hier zie ik openbare sportschooltoestellen staan die we in Israël in diverse dorpjes waren tegengekomen. Ik had niet verwacht dat ook in Nederland aan te treffen. Inmiddels loop ik weer in de bebouwde kom van Arnhem en langs het spoor loop ik verder terwijl het wolkendek steeds donkerder wordt. Dit voorspelt niet veel goeds en terwijl ik voor een cache richting een spoortunneltje loop, begint het al onheilspellend te regenen. Ik besluit in het tunneltje te wachten totdat de hevigste bui voorbij is. Er valt harde regen en hagel en terwijl ik een broodje eet, de cache log en even meekijk naar de kapotte fietsrem van een schuilende jongen, wordt de regen vanzelf minder en na ongeveer 20 minuten trek ik mijn poncho weer aan en loop ik verder. In de regen loop ik langs de sportvelden en moestuintjes richting de Drielsedijk. Hier loop ik weer vlak langs de plek waar ik vanmorgen een cache had laten liggen omdat iemand zijn auto aan het volladen was. Ik besluit een tweede poging te wagen en zonder veel moeite lukt het dit keer wel om in rust te kunnen zoeken en loggen.
Het is nu echt lente!

Ik loop terug de Drielsedijk op en via de uiterwaarden van Meinerswijk kom ik uiteindelijk terug bij de Nelson Mandelabrug. Ik had gepland dat ik een stukje terug zou moeten om de brug op te kunnen, maar dankzij een trappetje dat hier is aangelegd, is dat niet nodig en ergens rond kwart over vier loop ik de brug weer over richting het station. Op het station staat de intercity naar Den Helder al klaar en een paar minuten nadat ik ben ingestapt, brengt de trein mij weer terug naar waar ik vanmorgen was vertrokken. Thuis blijk ik een klein blaartje te hebben op de achterkant van mijn linkervoet. Dit verbaast mij niet zo, want ik merkte onderweg in de regen al dat er wat klem zat in die schoen, maar vanwege de regen heb ik daar toen niets aan gedaan. Het is een klein blaartje dat geen verzorging behoeft, dus ik laat het vanzelf maar genezen.


Statistieken
Afstand:43,9 km
Gemiddelde:5,1 km/h
Bewogen gem.:6,6 km/h
Totaalteller:2258,8 km

zaterdag 1 maart 2014

Rijk van Nijmegen (40km)

De Nijmeegse Waalbruggen
In eerste instantie had ik gepland om vandaag de geocacheserie Adventkalender 2013 te gaan bezoeken. Deze serie lag dit jaar in een bos net verder naar het oosten dan vorig jaar, net ten noorden van Arnhem, maar doordat een aantal andere teams niet op de paden bleef en dit niet veranderde ondanks boetes die door de boswachter waren uitgedeeld, heeft de eigenaar van deze serie de serie voortijdig moeten archiveren. Als alternatief heb ik een rondje in de regio Nijmegen gelopen.

De route gaat vanaf het station van Nijmegen eerst naar Weurt, waarna ik langs het kanaal afzak tot Malden. Vanuit daar via Molenhoek richting Groesbeek en door de bossen weer terug via Heilig Landstichting naar Nijmegen. Onderweg staat weer een aantal geocaches ingepland waar de route langs loopt en die ik dan gelijk meepik.

Rond kwart voor acht arriveert de trein in Nijmegen en ik kom meteen al mijn eerste probleem tegen. Ik wil vanuit het station naar het westen lopen, maar ik kan aan die kant van het station geen uitgang vinden, dus loop ik om het stationscomplex heen totdat ik alsnog een mogelijkheid zie om richting Weurt te wandelen. Het duurt niet lang of ik kom aan bij de sluis van Weurt en hier vind ik ook gelijk de eerste geocache. De route gaat verder richting de uiterwaarden en hier blijkt het uitzicht erg mooi te zijn. In het oosten is de nieuwe bruggenskyline van Nijmegen te zien. Op de voorgrond de nieuwe Oversteek, met erachter de oude Waalbrug. De spoorbrug die ertussen loopt, valt nauwelijks op. Richting het zuiden steekt de kerktoren van Weurt schril af tegen het verder vlakke landschap.
De skyline van Weurt
Ik loop verder naar Weurt en hier ligt weer een geocache uit de 'met stip op de kaart'-serie. Ik heb al ik weet niet hoe vaak zonder succes gepoogd een van dit soort caches te vinden, maar het is me nog nooit gelukt. Veel vertrouwen heb ik er dan ook niet in. Na Beilen, Hierden, Doetinchem, Sliedrecht, Goudriaan en noem ze verder maar op, is het erop gaan lijken dat ik het idee achter deze serie niet goed begrijp. Dat blijkt uiteindelijk gelukkig niet het geval. In Weurt kan de cache zonder enige moeite worden gevonden en al snel kan ik verder lopen richting het kanaal, waar de route verder loopt richting Malden.

Hier in de buurt liggen de eindcaches van de serie '4daagse' die ik in de zomer van 2011 heb gelopen. Ik heb destijds van de plaatser begrepen waar de laatste twee caches zouden liggen, maar was er nooit meer in de buurt geweest. Vandaag loopt de route erlangs en kan ik alsnog de serie afronden. Om bij de bonuscache te komen, klim ik over een hek omdat ik niet weet hoe ik precies op de eindlocatie moet komen. Gelukkig gaat dit zonder verdere problemen en al snel vervolg ik mijn route.
Roeiers in het kanaal
Langs het kanaal varen regelmatig roeiers voorbij die vanaf de kant door een fietser met megafoon worden toegeroepen. Het lijkt erop dat er een soort van wedstrijd bezig is en als ik uiteindelijk langs Phocas (de nabijgelegen roeivereniging) loop, zie ik hier zelfs mensen 'droogroeien'. Ik verlaat hier het pad langs het kanaal en loop via de wijk Hatert naar de weg die naar Malden loopt. Ik loop hier over een onverhard pad waar bij het begin diverse borden staan met teksten als 'verboden toegang', 'alleen voor aanwonenden', 'private weg' en 'geen sluiproute'. Voor mij gaat er een fietser in en ik gok erop dat ik de overkant ook wel kan bereiken. Tenslotte gelden die verkeersborden alleen voor motorvoertuigen en het lukt me inderdaad om via dit pad op de weg naar Malden te geraken.

In Malden weet ik gelijk onze tweede 'met stip op de kaart'-cache te vinden en de route loopt hier weer naar het kanaal. Na een stukje langs het kanaal te hebben gelopen, loop ik langs het zuiden van Malden naar de regenpijp van een geocacheteam dat hier ergens woont. Achter die regenpijp moet namelijk een houten stok liggen die nodig is voor een nabijgelegen cache. Met de carnavalsmuziek op de achtergrond loop ik vervolgens met de stok in mijn handen naar de cache. Deze blijkt op 3 a 4 meter hoogte in een boom te zijn gehangen en met een magneet kan het kokertje naar beneden worden gehaald. Het kokertje zit vast aan een meetrol die je met de magneet dus kan uitrollen. Erg origineel en het vergt ook wel de nodige handigheid om de cache te loggen zonder dat de behuizing weer terugschiet naar boven. Uiteindelijk kan ik de stok weer terugbrengen en loop ik verder naar het oosten over een pad waar de meest noordelijke grens van de provincie Limburg langs loopt.
Originele cachebehuizing

Inmiddels zitten er alweer 22 kilometers op en ik ben ongeveer op de helft van de wandeling. Terwijl het vanmorgen nog frisjes was, loop ik inmiddels zonder sjaal rond en is het prima uit te houden, al geeft het idee dat ik pas na twaalf uur de sjaal afdeed, wel aan dat het vandaag niet warm is.
Via Molenhoek loop ik over het spoor en betreed ik de Mookerheide. Ik sla direct linksaf om mijn weg langs het spoor te vervolgen en op het absolute noordelijkste punt van Limburg loop ik door een hek wat mij de indruk geeft dat er nu loslopende dieren kunnen verschijnen. Dit idee verdwijnt al snel als blijkt dat er aan de andere kant van het gebied helemaal geen hekken of wildroosters zijn aangelegd. Het zal verder wel en ik loop verder richting Groesbeek. Hier zal ik vandaag niet doorheen lopen, maar via een cache die hier in het bos verstopt ligt, loop ik dwars door het bos naar het Noorden en kom ik uiteindelijk uit bij de Nijmeegsebaan van Groesbeek naar Heilig Landstichting. In Heilig Landstichting kan ik de bouwstijl van de gebouwen van het museum vergelijken met de waargenomen gebouwen in Israël. Het lijkt er we op, al mis ik de zonnenboilers op de daken, maar die hebben hier dan ook niet niet veel nut.
Langs het spoor

Ik loop nu aan de rand van Nijmegen en door de oostelijke wijken van de stad loop ik richting de Waal. Inmiddels zie ik dat de tijd ook niet heeft stilgestaan en om het vandaag niet al te laat te maken, loop ik vanaf Ubbergen terug naar het station van Nijmegen. Dit is nog zo'n drie kilometer en ik verwacht er een klein half uur voor nodig te hebben. Uiteindelijk arriveer ik om tien over vier op het station en ik zie dat de trein van 16:12 vandaag niet rijdt. Dat wordt dus wachten op de volgende en een kwartier later stap ik alsnog in de trein die mij terug naar huis zal rijden.



Statistieken
Afstand:41,3 km
Gemiddelde:5,3 km/h
Bewogen gem.:6,5 km/h
Totaalteller:2214,9 km