4daagse 2013: dag 4, Cuijk (50km)

Vandaag is alweer de laatste dag van de 97^e Vierdaagse en na het gemak waarmee ik gisteren over de heuvels ben gelopen, heb ik er voor vandaag alle vertrouwen in. Ik sta redelijk vooraan en niet ver na vieren kan ik voor het laatst dit jaar aan een vierdaagse-etappe beginnen.

Om 3:45 bij de start

De route begint net als op dag twee met het uitlopen van de Heyendaalseweg naar de Scheidingsweg waar we de rand van Heumensoord bereiken. Al redelijk snel nadat we zijn gestart, loop ik in de buurt van een jongen die beweert net uit de kroeg te komen en daar gedraagt hij zich ook naar. Voor mensen aan de kant is dat misschien leuk, maar als je er voortdurend bij in de buurt loopt, is het al snel irritant. Mensen die net door hem zijn ingehaald, reageren wat lacherig en het nadeel van dit heerschap is dat hij ongeveer mijn tempo loopt, waardoor ik hem niet snel kwijtraak.

Vanaf de Scheidingsweg lopen we vandaag al samen met de militairen. We lopen niet dezelfde route, maar in tegenstelling tot de overige dagen, lopen we wel meer gelijk op. Ik vind dit wel gezellig, maar als je niet beter zou weten, zou je haast denken dan we in een oorlogsgebied lopen. In Hatert, een wijk in Nijmegen-Zuid waar we drie van de vier dagen doorheen wandelen, staat een militair langs de kant die bezig is om een banier op te hangen met een of andere reclame erop. De banier wordt echter op z'n kop en achterstevoren opgehangen en een meisje langs de kant merkt dit op. De militair glimlacht wat en corrigeert zijn fout.

Door met de militairen mee te lopen, vang je ook veel van hun liederen op. Vaak zingen ze aangepaste teksten en zo is bijvoorbeeld 'When the saints to marching in' gewijzigd en wordt er gezongen: 'Glory, glory what a hell of a way to die when the saints go marching on'. Ook zijn er groepen die bij het zien van een hond beginnen te roepen 'Who let's the dog out', waarop de hele groep reageert met 'WHO, WHO'. De meeste mensen lijken dit te kunnen waarderen, maar bij een van de gepasseerde honden vang ik van het baasje op dat de hond ervan in de stress is geraakt. Dat vind ik dan wel weer grappig om mee te maken.

Afsnijden over het benzinestation. Helaas wat bewogen.

Net over de Hatertse brug, in Weezenhof, rijdt er weer een ziekenwagen over het parcours met zwaailichten aan. Hierdoor moet ik een inhaalmanoeuvre afbreken om de ambulance te laten passeren. Nadat dit is gebeurt, doe ik weer een stapje naar links en loop ik de groep die ik net aan het inhalen was, weer verder voorbij.

Net als woensdag is er ook vandaag een geocache-event georganiseerd langs het parcours. Vandaag is dit bij de brandweer in Overasselt en het event is er tussen 6 en 12 uur. Twee jaar geleden passeerde ik Overasselt ergens rond de klok van zes uur, dus ik zal er rond het beginpunt van het event zijn. Omdat ik dus kans maak om 'goud' te halen bij deze cache (een event is formeel ook een geocache), besluit ik om voor Overasselt nog niet te pauzeren. Zo loop ik om zes uur Overasselt binnen en twee minuten later meld ik mij bij de brandweer. Ze zijn bezig met het opzetten van een partytent en als ik vraag naar het event, weet de persoon aan wie ik het vraag, er niets vanaf. Ik word doorverwezen en drie personen verder heb ik de juiste te pakken. Ze hadden me niet zo vroeg verwacht, maar de spullen worden erbij gehaald en ik log de cache waarna ik ook nog wat zoutjes krijg toegediend.

In Overasselt stond een controle aangekondigd die in de buurt van de brandweer zou moeten staan, maar er zijn geen controleurs te zien. Dit is dus weer zo'n spookcontrole en als ik dit bij latere controles navraag, blijkt dat inderdaad te kloppen.

Doordat ik in Overasselt zo'n tien minuten heb stilgestaan, ben ik voor het verdere verloop van de dag wel eindelijk verlost van onze dronken medeloper. Ik vind het nog knap dat hij het überhaupt nog kan als je 's nachts nog zo tekeer bent gegaan.

Zicht op Grave

Vlak voor Overasselt zijn de routes van ons en van de militairen gesplitst, maar een stuk verder komen we weer bij elkaar en samen lopen we naar de brug die ons naar Grave zal brengen. In de lus voor de brug lopen we om een rustplaats heen waar net als twee jaar terug iemand heel druk is om de uitsmijters aan te prijzen die zij in de aanbieding hebben. Rob Geus van de smaakpolitie wordt er zelfs bijgehaald, maar die zou geen stickers bij zich hebben en je kan je uitsmijter niet alleen met ham en kaas krijgen, maar als je dat wil ook met kaas en ham! Tussendoor laat hij soms ontglippen dat hij weer een plak kaas op de grond heeft laten vallen waarmee hij zijn eigen reclame wat teniet doet, maar het is alles bij elkaar wel gezellig en ik blijf hier een kwartiertje rusten om mijn eigen boterham op te eten en ik sponsor de lokale korfbalvereniging met een bakje koffie voor 1 euro 50.

Ik loop de brug over en loop door Grave heen en dan volgt een saai stuk door weilanden waarbij Beers en Gassel de dorpjes zijn waar we nog doorheen lopen op weg naar Cuijk. Vlak voor Cuijk ligt Vianen wat de laatste niet al te drukke doorkomstplaats van de 4daagse is. Vanuit Vianen loopt de route automatisch Cuijk binnen en ik ben al een poosje op zoek naar een geschikte plek voor een toiletpauze, maar die heb ik nog niet gevonden. In Cuijk lopen we langs een café en hier mag ik gebruik maken van het toilet. Ik vul gelijk de bidons bij met koud leidingwater omdat ik niet verwacht daar de komende kilometers veel mogelijkheden voor te hebben in het centrum van Cuijk.

In Gassel is het na de splitsing lekker rustig op het parcours

Cuijk is net als altijd behoorlijk druk en dat blijft het tot ver na Cuijk. We verlaten Cuijk bij de Maas waar de Nederlandse en Duitse militairen de pontonbrug hebben aangelegd. Dit jaar was deze wegbezuinigd, maar door er een internationale oefening van te maken, kon de brug toch worden geplaatst. Op de brug maak ik wat fotootjes waarmee ik een geocache mag loggen die eigenlijk aan de Cuijkse kant van de Maas ligt, maar de cache is door de drukte vandaag totaal onbereikbaar en dit alternatief is voor wandelaars toegestaan.

Met het overlopen van de pontonbrug lopen we ook gelijk de provincie Limburg weer binnen. We zijn niet ver van waar we gisteren liepen toen we langs de Mokerplas liepen. Op de dijk waarop we lopen zijn ook niet veel toiletten beschikbaar, wat blijkt uit het feit dat ik een wildplassende vrouw voorbij loop. Dat zelfs vrouwen zich tot wildplasserij genoodzaakt voelen, zegt toch wel wat.

We lopen door Mook en Molenhoek richting Malden en als ik in Molenhoek aankom, laat ik dit weten aan een collega die op de Via Gladiola langs de kant zal staan met koud bier. Mijn ouders staan ook langs de Via Gladiola en met hen heb ik regelmatig contact over de locatie waar zij mij opwachten.

Op de pontonbrug bij Cuijk

Vanaf de pontonbrug begin ik serieus last van spierpijn te krijgen. Ik besluit langzamer te gaan lopen en zo loop ik uiteindelijk ook Malden door. Mijn ouders zitten in de buurt van de McDonalds en de kruising met de Grootstalselaan/Scheidingsweg en vlak nadat ik een militaire rustplaats voorbij ben gelopen, zie ik hen langs de kant zitten. Ik ga er zitten, rust een half uur uit en we praten wat bij. Van hen krijg ik een bos gladiolen en ik ben getuige van hun eerste kennismaking met de 4daagse van dichtbij.

Er moet nog meer gelopen worden voordat ik recht heb op het derde kruisje, dus ik sta op en loop verder richting de finish. Mijn collega die ook langs de route staat laat ik weten waar ik ongeveer ben. Hij staat bij het ziekenhuis, maar ik weet niet precies waar dat is, dus krijg ik een aanvullende uitleg waardoor we elkaar toch niet voorbij lopen. Hij heeft een tas vol met koud bier bij zich en ik ben de eerste die een blikje mag opentrekken. Dit had hij vooraf al aangekondigd, dus ik sla de aanbieding van Grolsch af die honderd meter ervoor bier met een extra smaakje met 0,1% alcohol aanbieden. Ook hier is het gezellig bijpraten en ook hier sta ik een half uur stil. Mijn collega blijft nog een paar uur langs de route staan en maakt er heel veel foto's. Zo heb ik achteraf nog een aardig beeld van wat er allemaal na mij over de Via Gladiola is gelopen en dat is soms best leuk. Een selectie van zijn foto's heb ik met zijn toestemming onderaan dit bericht geplaatst.

Je gladiolen kun je eventueel hier achterlaten

Deze twee pauzes op de Via Gladiola helpen me om door de spierpijn heen te komen en de laatste vier kilometer tot de Wedren loop ik weer pijnloos en probleemloos uit. Op de Wedren beginnen de wandelaars binnen te druppelen en ik loop naar de bureaulisten van bureau 50F om mijn knipkaart in te leveren in ruil voor een 3-tje dat ik op mijn vierdaagsekruis mag spelden. Hiermee komt aan mijn derde deelname aan de Vierdaagse van Nijmegen officieel een eind.

In tegenstelling tot mijn eerdere deelnames, was het dit keer alle dagen droog en warm. Daarnaast heb ik maar een blaartje gelopen. Dat ontdekte ik pas toen ik na de laatste dag thuis in bad ging. Met in totaal 390 trainingskilometers in de benen is dit mijn makkelijkste vierdaagse tot nu toe geweest.

Statistieken Dag Afstand Gemiddelde (bewogen) 1 (Elst) 52,5 km 6,2 km/h (7,1 km/h) 2 (Wijchen) 47,9 km 5,9 km/h (6,7 km/h) 3 (Groesbeek) 49,6 km 5,5 km/h (6,8 km/h) 4 (Cuijk) 50,7 km 5,5 km/h (6,9 km/h) Totaalteller: 2062,6 km

Het 4daagsekruis, beloning 3

Een selectie van de foto's die mijn collega Carlos heeft gemaakt tijdens de intocht:

11:56 Deze man is trots op zijn land. Vanmorgen om 4:05 haalde ik hem in, maar we lopen even hard. In 2011 liep hij er ook zo bij. Dit houdt hij gerust viermaal 50 kilometer vol.

12:19

12:31

12:34 Met een half uur op bezoek bij mijn ouders kom ik rond half een aan bij het ziekenhuis.

13:13

13:22

14:06 Een van de vele muziekkorpsen die de laatste paar kilometers meelopen

14:11 Cpt. Jack Sparrow is ook van de partij. In dit tenue heeft hij zowaar de hele 50 kilometer gelopen vandaag! Hij verkleedt zich elk jaar op de laatste dag, maar de bewoners van zijn vaste omkleedadresje ergens in Malden of omgeving, zijn verhuisd dus dit jaar heeft hij er de hele dag in rondgelopen.

14:15 Oud-mariniers

14:21 Dit is wel erg bijzonder!

14:39 Tja, zo kan het ook

14:50

14:56 Britse agenten aan het bier

14:56 Een Amerikaanse militair

14:57

15:23

15:34 Alsof het nog niet warm genoeg is

15:44

15:56 Deze man had ik eerder vandaag al langs de route zien staan, maar toen was het me niet opgevallen dat hij ook meeloopt

16:12 De 'ellende' heeft ook de Via Gladiola bereikt. Wat zal deze man blij zijn dat het voorbij is.

16:35 En dat geldt ook voor deze militair

16:43

4daagse 2013: dag 3, Groesbeek (50km)

Bij mijn eerste twee deelnames aan de 4daagse ging ik 's avonds rond 7 uur naar bed. Dat is me dit jaar niet gelukt. Dit jaar lig ik er tussen acht en half negen in. Zo heb ik elke nacht zo'n 6 tot 6,5 uur slaap en dat begint me nu toch wel wat op te breken. Ik ben erg moe en afgelopen nacht heb ik als een blok geslapen. Om half drie schrok ik wakker van de wekker en met een beetje moeite ben ik uit bed gestapt. Rond kwart voor drie zat ik in de auto en een klein half uur later arriveer ik bij de ovatonde in Lent.

Ik zal gisteren niet de enige zijn geweest die geklaagd heeft over de slechte dienstverlening van de pendelbussen, want vandaag is hier niets meer van te merken. Er staan twee bussen klaar en ik kan direct instappen, waarna de bus binnen een paar minuten al vertrekt. Zo ben ik lekker op tijd op de Wedren en sta ik redelijk vooraan. Als om vier uur de wandeldag begint, ben ik dan ook vrij snel aan de beurt voor de startscan en binnen twee minuten kan ik al met mijn wandeling beginnen.

De zon komt op. Het wordt weer een warme dag.

De route loopt net als gisteren en morgen eerst richting het Zuiden van de stad en in het eerste half uur vind de schifting plaats tussen de diverse lopers. De snellere lopers komen vooraan te lopen en de langzameren worden ingehaald. Ik loop mijn eigen tempo en naarmate de tijd vordert, merk je dat je minder aan het inhalen bent of ingehaald wordt, maar dat je steeds meer in de buurt van mensen komt te lopen die hetzelfde tempo lopen. Dit is een dagelijks ritueel waar je je goed van bewust moet zijn, omdat je anders al snel met het tempo van een ander zou gaan meelopen en dat is erg onverstandig bij een lange wandeltocht zoals die van de Nijmeegse Vierdaagse.

Om 4:40 uur passeren we een orkest dat langs de weg staat. Tegenover de plek waar zij zich hebben opgesteld, staan woonhuizen. Je zal er maar wonen. Dan moet je echt zorgen dat je op vakantie bent, of zelf meeloopt met de 4daagse.

Dagelijks kijken we om 18:20 op TV Gelderland naar het 4daagsejournaal. Harm Edens doet op een leuke manier verslag van de voorbije wandeldag en steeds komen bepaalde personen in beeld die een bijzonder verhaal hebben of bekendheid genieten binnen het wandelpeloton doordat zij al jaren langs de kant staan en iets bijzonders doen. Zo was gisteren de 'goedemorgenman' aan het woord. Deze man heeft vroeger vaak meegelopen, maar is daar door lichamelijke beperkingen niet meer toe in staat. Omdat het wandelvirus hem nog altijd te pakken heeft en hij toch bij de 4daagse betrokken wil blijven, zit hij op de dagen 2, 3 en 4 langs de kant in Nijmegen-Zuid en roept hij alle wandelaars 'goedemorgen' toe. In het eerste half uur doet hij dat zonder megafoon om de mensen die hier wonen niet wakker te maken, maar daarna gebruikt hij dit hulpmiddel om zijn stem te sparen. Vandaag heeft hij de megafoon al in de hand als ik passeer en ik reageer op zijn groet door 'goedemorgen goedemorgenman' te roepen.

Vandaag komt mijn vrouw met haar moeder en onze dochter naar de Zevenheuvelenweg. Ik heb hen de doorkomsttijden van de plaatsen waar we doorheen lopen van twee jaar terug gemaild en vandaag plaats ik de doorkomsttijden op Facebook. Zo kan zij deze met elkaar vergelijken en zo een schatting maken van mijn aankomsttijd op de Zevenheuvelenweg.

De eerste tientallen kilometers heb ik best wel last van spierpijn in de benen, maar als ik lichte stijgingen in het parcours bemerk, ga ik anders lopen om zo beter te kunnen klimmen en ik merk dat dat me een stuk beter afgaat. Dat belooft nog wat voor de heuvels aan het einde van het parcours. Eerst lopen we over het vlakke land door Malden, Molenhoek en Mook om uiteindelijk uit te komen bij het verste punt van de dag: Ottersum. Eerdere keren werd Ottersum naar mijn mening veel te vaak en te vroeg aangekondigd, maar daar merk ik vandaag bar weinig van. Op 2,5 kilometer een eerste bord en op 1 kilometer een tweede. Bij aankomst in Ottersum de derde en laatste aankondiging.

Dit duo zat dinsdag ook al langs de weg en kwam 's avonds op TV.

In Ottersum is een controle en wordt voldoende koud water uitgedeeld. Ik vul de bidons weer met koud leidingwater en laat mijn kaartje knippen bij de controle. Hierna loop ik Ottersum weer uit richting Breedeweg. Hier naderen we de Duitse grens en bevindt zich de eerste klim van de dag.

Vlak voor Breedeweg komen de 40-kilometerlopers, de militairen en de 50-kilometerlopers bij elkaar. We lopen het dorp door en vlak erna is de eerste klim van de dag. Ik zet mijn benenwagen in de klimstand en loop naar boven. Vervolgens lopen we naar Groesbeek en hier is het weer een drukte van belang. Ik heb het ritme van de klim nog te pakken en loop met een hoog tempo door Groesbeek heen richting de Zevenheuvelenweg. Eenmaal hier aangekomen zie ik dat er langs de kant van de weg weer honderden campers staan opgesteld en terwijl ik aan het klimmen ben, krijg ik bericht dat de familie is gearriveerd. Ik reageer door hen te laten weten dat ik er bijna ben en nog geen twee minuten later kom ik aan bij de militaire begraafplaats waartegenover zij in het gras zitten.

Ik rust hier een half uur en we kletsen wat bij. Ondertussen wordt het steeds drukker op het parcours doordat de wat langzamere lopers nu ook hier zijn aangekomen. Voordat ik vertrek, ga ik op het parkeerterrein van de begraafplaats naar het toilet en ik besluit over het fietspad verder te lopen omdat het op de weg simpelweg te druk is. De derde en vierde klim van de Zevenheuvelenweg (die toch echt maar 4 heuvels telt) loop ik over het fietspad en pas bij Berg en Dal houdt het fietspad op. Hier weet ik me toch een weg te banen door de massa heen en niet veel later loop ik Nijmegen binnen.

De polsband wordt vervangen

Als ik bij de Wedren aankom, loop ik naar de bureaulisten van 50F waar ik elke dag mijn polsbandje moet laten scannen om mijn startkaart voor de volgende dag in ontvangst te nemen. Vandaag lukt het echter niet om de polsband te scannen omdat deze te veel is beschadigd. Ik wordt doorverwezen naar de centrale administratie waar ze mij van een nieuw polsbandje kunnen voorzien.
Bij de centrale administratie wil ik naar binnen lopen, maar ik word tegengehouden door een vrouw die bij de ingang staat en me vertelt dat ik via de ingang naar binnen moet en dit de uitgang is. De ingang en uitgang worden door een dranghek van elkaar gescheiden en de centrale administratie is een open overdekt gebouwtje. De reden dat ik via de ingang moet, is dat ik anders zou kunnen voordringen, maar als ik naar de ingang kijk, staat er helemaal niemand. Ik doe een stap naar voren en loop om deze vrouw heen via de centrale administratie naar wat zij als ingang bestempeld heeft en vraag of het zo wel goed is. Dat wordt beaamd en ik loop naar binnen. Deze vrouw is in het dagelijks leven vast een kantoorambtenaar.

Eenmaal bij de centrale administratie binnengekomen, wordt mijn polsbandje afgeknipt en op vertoon van mijn rijbewijs krijg ik een nieuwe polsband. Tevens ontvang ik hier mijn knipkaart voor de vierde dag en zo hoef ik niet meer langs de mensen van 50F.

Ik laat me bij de auto afzetten en terwijl ik naar huis rijd, hoor ik op Radio Gelderland dat er inmiddels een lange rij staat bij de centrale administratie. Er zijn veel mensen met een kapotte polsband en dit blijkt te komen doordat de polsband niet is bestand tegen zonnebrandcreme. Ik ben blij dat ik de drukte net voor was zodat ik daar niet zo lang in de brandende zon heb hoeven te wachten.

Inmiddels heb ik sinds ik ben begonnen met wandelen in 2009 vandaag de tweede megameter (2000e kilometer) voltooid. Dit gebeurde op de Zevenheuvelenweg nabij de militaire begraafplaats.

Statistieken Dag Afstand Gemiddelde (bewogen) 1 (Elst) 52,5 km 6,2 km/h (7,1 km/h) 2 (Wijchen) 47,9 km 5,9 km/h (6,7 km/h) 3 (Groesbeek) 49,6 km 5,5 km/h (6,8 km/h) Totaalteller: 2011,9 km

4daagse 2013: dag 2, Wijchen (50km)

Voor het eerst in twee jaar loop ik vandaag een lange afstand nadat ik dat de dag ervoor ook al heb gedaan. Gisteren was een zware dag (warm en bij aankomst pijn aan de voeten), maar de nacht slaap heeft me goed gedaan. Vandaag gaan we naar Wijchen en daarna zitten we alweer op de helft. Omdat ik gisteren later dan dat ik wilde bij het transferium in Lent was aangekomen, heb ik de wekker wat vervroegd naar 2:35. Ik slaap echter erg licht vannacht en uiteindelijk stap ik om 2:28 uur uit bed.

Onderweg naar Niftrik

Om 3:10 uur arriveer ik in Lent, parkeer ik de auto en loop ik naar de pendelbushalte. Aan de andere kant van de ovatonde staat een bus, maar die staat geparkeerd. Verder is er niets te bekennen. Er staan ongeveer 10 mensen te wachten waartussen mensen die er al vanaf 2:45 uur staan. De bus wil maar niet komen en het wordt steeds drukker bij de halte. Terwijl de tijd doortikt richting 4 uur neemt de irritatie merkbaar toe. Om half vier gaan ineens de lichten aan in de geparkeerde bus en worden we eindelijk opgepikt en naar Nijmegen gebracht. Uiteindelijk staan we toch nog om 3:40 uur bij de start en ik sluit aan bij de rij wandelaars die er al staat. Ik sta zes meter van de voorste mensen en als het eindelijk vier uur is, duurt het vijf minuten voordat ik word gescand en op weg kan. Op het parcours is het zoals altijd weer druk met uitgaanspubliek en omdat zij de ruimte gebruiken waar ik normaliter overheen loop om de tragere lopers in te halen, loop ik door de rij heen richting het fietspad en op deze manier begin ik aan de tweede dag.

We lopen recht naar het Zuiden en bij de Scheidingsweg lopen we langs Heumensoord, waar de militairen hun kamp hebben opgeslagen, richting Hatert. Hier lopen we de brug over en als we in Alverna aankomen, is het licht geworden. Bij een van de rotondes in Nijmegen wordt een bromfietser tegengehouden en ik hoor hem tegen de agent zeggen 'hoe moet ik naar mijn werk dan'? De rest van het gesprek hoor ik niet, maar deze man zal ongetwijfeld via het centrum naar zijn werk zijn gegaan, want dan rij je om het parcours heen.

Wandelaars op de dijk naar Niftrik

In Wijchen rijdt een ambulance over het parcours met sirene en zwaailichten aan. Het gebeurt op een rotonde voor me en als ik bij de rotonde aankom, is er van de ziekenauto niets meer te zien. Ik loop verder door de Zuidoostelijke wijken van Wijchen richting Balgoij. Balgoij ligt op 20 kilometer van de start en om 7 uur kom ik hier aan. Ik neem hier mijn eerste pauze. Op een bankje op het plein onder het gehoor van live muziek haal ik mijn petje en zonnebril uit de tas, smeer ik mijn armen, nek en benen in en eet ik een eerste boterham. Dat doe ik wel voordat ik me insmeer, want na het insmeren kan ik niet zo makkelijk mijn handen schoonmaken en zonnebrandcreme lijkt me niet erg lekker.

Voordat ik verder loop, haal ik een bordje van een voor vierdaagselopers inmiddels bekende boomzager uit mijn tas en geef ik die aan een meisje dat langs de kant zit. Normaal zou ik een link in de blog opnemen naar deze boomzager, maar omdat ik vind dat deze man al te veel gratis reclame heeft kunnen maken, ga ik dat niet doen. Wel loop ik verder naar de dijk die mij naar Niftrik zal brengen. Hier is de verste plek van de route voor vandaag en ter hoogte van het spoor buigen we af richting Wijchen. Langs het spoor neem ik mijn tweede pauze van de dag op dezelfde plek als twee jaar geleden.

Support wordt in heel veel varianten geuit. Zo ook hier.

Ik loop voor de tweede keer vandaag naar Wijchen en het is hier weer gezellig druk. Gezelliger ook dan gisteren in Elst. In Wijchen is een geocache-event en in een van de partytenten langs de route kan het logboek van het event worden getekend en worden bijgekletst met andere geocachers. Met de Garmin in de hand loop ik door Wijchen en tegen het einde van de stad kom ik aan bij de partytent. Ik zet een logstempel in het boekje en loop verder. Nu moet ik op mijn hoede zijn, want nu ben ik op de plek waar ik in 2009 een controle miste die ik in 2011 ook bijna over het hoofd zag. En alsof de geschiedenis zich herhaalt, zie ik ook nu nergens een controle. Ik vraag het aan medewandelaars, maar niemand heeft een controle gezien, dus ik ga er maar vanuit dat er niets aan de hand is en volg mijn pad richting Beuningen.

Een aantal kilometer verderop staat een bord met weersinformatie. Langs het parcours staan vaker digitale borden waarmee controles worden aangekondigd of weersinformatie wordt weergegeven. Een wandelaar dacht de aankondiging van een controle te hebben gezien, maar er zijn geen controleurs. Hij spreekt me aan en vraagt me of hij de controle heeft gemist. Ik vertel hem dat er geen controle was en we lopen verder.

Deze man kwam ik in 2011 ook al tegen.
Toen heb ik hem gefilmd op de derde dag.

In Beuningen is het weer druk en gezellig en als we er doorheen zijn, is hier dan eindelijk de verwachte controle. Na de controle lopen we naar Weurt en bij de sluis die Weurt van Nijmegen scheidt, neem ik een laatste rustpauze. Het is half twaalf en net nadat ik ben gaan zitten, komt er een groep Franse militairen die hetzelfde plekje in gedachten had dus tussen het Franse gebrabbel laad ik me op voor de laatste kilometers door de Nijmeegse binnenstad.

Omdat er nog altijd wordt gewerkt aan de Waalkade, lopen we eerst door de binnenstad waarna we voor het laatste stukje toch nog over de Waalkade lopen.  Om 12:20 uur ben ik binnen en ik heb minder last van mijn voeten dan gisteren. Nog altijd ook geen blaren, maar de spieren begin ik wel te voelen. Die hebben de rust die ze nu gaan krijgen wel weer verdiend.

In de bus die mij weer bij de auto brengt, ontstaat een discussie tussen diverse wandelaars en de chauffeur over de lange wachttijd van vanmorgen. Ik zit helemaal vooraan en samen met de wandelaar naast me leggen we uit wat er 's morgens is gebeurd. De chauffeur van de middagbus is er niet blij mee en belooft het te zullen doorgeven aan hun centrale. Ik verwacht er niet veel van, maar hoop dat dit wel effect heeft, want na twee wandeldagen twee keer lang op de bus moeten wachten, is niet fijn. Op deze manier verleid je de wandelaars om de auto in Nijmegen neer te zetten en daar zit niemand op te wachten. En die 25 euro voor vier dagen parkeren + pendeldienst naar de start betaal je ook niet voor niets.

Statistieken Dag Afstand Gemiddelde (bewogen) 1 (Elst) 52,5 km 6,2 km/h (7,1 km/h) 2 (Wijchen) 47,9 km 5,9 km/h (6,7 km/h) Totaalteller: 1962,3 km

4daagse 2013: dag 1, Elst (50km)

Daags voor de eerste wandeldag is dit het weerbericht zoals het op de website van de 4daagse was te lezen:

Morgen is er soms ook bewolking, zowel in de ochtend als de middag. Maar meestal is het zonnig. Het wordt een erg rustige Dag van Elst met heel weinig wind, soms is het helemaal windstil. Bij de start is het ongeveer 13 graden, halverwege de middag kan de temperatuur oplopen tot 25 graden. De luchtvochtheid is met 50% gemiddeld voor een zomerdag.
bron: Stichting DE 4DAAGSE

Met deze kennis in het achterhoofd vertrek ik om ongeveer 3 uur 's nachts uit Ede op weg naar Nijmegen. Het is nog fris, maar omdat ik niet de hele dag met een jas in mijn tas wil rondzeulen, heb ik over mijn t-shirt een overhemd met lange mouwen aangetrokken. Deze kan ik klein maken en in mijn rugzak meedragen zonder dat ik er last van heb. Om half vier arriveer ik bij het transferium van Lent en hier parkeer ik de auto. Een pendelbus brengt me naar de Wedren, maar ik moet er wel even op wachten waardoor ik uiteindelijk pas om vijf voor vier bij de start arriveer. Voor mij zie ik een stoet wandelaars wat aangeeft dat ze al zijn begonnen. Lekker is dat, heb ik doordat de pendelbussen zo traag waren, de opening gemist. Nou ja, het kost me geen enkele wandelkilometer dus zo erg is het ook weer niet.

5:43 De zon  komt boven de horizon uit

Ik sluit aan in de rij en om tien over vier wordt mijn polsbandje gescand. Ik loop met de stoet mee richting de Waalbrug. Zowel in de straten van Nijmegen als op de Waalbrug is het erg druk op het parcours dus veel snelheid kan ik hier niet maken.
Nadat we over de Waalbrug zijn gelopen, lopen we er direct onderdoor en lopen we over een nieuw aangelegd fietspad naar Lent. De nacht is warm (14 graden) en dan hoeft er maar een klein beetje lichamelijke inspanning bij om geen extra kleding meer nodig te hebben. De broekspijpen en het overhemd gaan in de tas en in t-shirt en korte broek loop ik verder naar Bemmel. Hier herken ik café De Roskam van eerdere jaren, maar in tegenstelling tot de eerdere edities is het nu licht als ik het café passeer.

Na Bemmel gaan we door richting Huissen. Tussen Bemmel en Huissen lopen we een stuk over open vlakte en deels langs de snelweg A325. Hier pauzeer ik een kwartiertje en maak ik gebruik van de sanitaire voorzieningen. Na deze break loop ik met de stoet verder naar Huissen. Huissen is vandaag de eerste plaats waar kinderen langs de kant snoep staan uit te delen. Dit geeft aan dat de dag nu echt is begonnen. In tegenstelling tot eerdere edities lopen we dit jaar in het centrum van Huissen niet tussen een orkest en publiek door; het publiek zit wel keurig op het plein, maar het orkest lijkt wegbezuinigd (?). Ik vind het niet erg, ik vond het nooit zo'n fijn idee dat mensen je op die manier bekeken terwijl ze eigenlijk naar een orkest keken. Lekker rustig zo :-).

Het wandelpeloton staat nooit stil. Iedereen neemt zo z'n pauzes, maar de stroom wandelaars loopt altijd door. Zo kom je steeds andere mensen tegen en inmiddels begin ik mensen te herkennen. Mensen met een speciaal loopje of die in een rolstoel meedoen herken je sneller en zo herken ik vandaag een stuk of drie wandelaars die ik totaal niet ken.

Na Huissen lopen we over een dijk naar Elden waar de wandelaars die 40 kilometer lopen, erbij komen. Even later zullen ook de militairen en 30 kilometerlopers erbij komen maar voordat dat zover is, neem ik nog even een pauze op een relatief rustig deel van het parcours. Daarna ga ik de drukte in en het is zoals altijd weer gezellig in Elst. Het is minder druk dan ik me van andere jaren kan herinneren en ik kan nog altijd mijn eigen tempo bepalen. Dat loopt wel een stuk fijner. Als Elst achter ons ligt, is Valburg de volgende doorkomstplaats. Inmiddels is het erg warm geworden en het water in de bidons is warm voordat je het hebt weggedronken. Dit resulteert erin dat ik veel warm water weggooi om koud water in te laden. Naast de officiële watertappunten hebben veel bewoners langs de route hun kraanwater beschikbaar gesteld om flessen mee te vullen of wandelaars mee nat te spuiten. Ook staan er bakken water en terwijl ik de ene keer de bidons vul, gooi ik de andere keer mijn muts in een bak met water zodat het water dat eraf druipt, mijn hoofd afkoelt.

Inmiddels zijn we door Slijk-Ewijk heen en gaan we hard op weg naar de dijk bij Oosterhout. De dijk die altijd weer warmer is dan benedendijks. Als je de dijk oploopt, loop je tegen een soort muur van warmte op. Ik wil niet weten wat dat vandaag betekent als het beneden al zo heet is, maar dat blijkt uiteindelijke enorm mee te vallen. Op de dijk is het net zo heet als benedendijks. Verder hoor je overal (van andere wandelaars, op tv, op het internet en noem maar op) dat de dijk zo zwaar is, omdat je Nijmegen al ziet en nog zo'n 6 kilometer moet afleggen. Ik merk hier dit jaar helemaal niets van en zonder problemen loop ik uiteindelijk de Waalbrug weer op richting Nijmegen. Niet veel later kom ik op de Wedren waar ik mijn knipkaart inlever, m'n polsbandje laat scannen en een startkaart krijg voor de tweede wandeldag.

Ik heb wel pijn aan de voeten, maar bij nadere inspectie thuis blijkt dat ik geen blaren heb. Dit is voor het eerst in mijn 4daagseverleden en komt ongetwijfeld door de op maat gepaste wandelschoenen waar ik tegenwoordig mee loop.

Statistieken Dag Afstand Gemiddelde (bewogen) 1 (Elst) 52,5 km 6,2 km/h (7,1 km/h) Totaalteller: 1914,4 km

Een groep militairen staat in de rij voor de toiletten

Of je loopt op je klompen... gelukkig hoeft deze man maar 30 km per dag.

Dwars door Gelderland 19-20, 22 Dieren-Doetinchem-Wehl (40km)

Over iets meer dan een week begint de Vierdaagse en vandaag is de laatste trainingswandeling. De resterende etappes van de wandelroute Dwars door Gelderland staan op het programma en daarna loop ik door naar Doetinchem om nog even etappe 22 op te pikken. Na overleg met de plaatser weet ik nu waar deze verstopt ligt. Tenslotte zal ik naar het station van Wehl lopen waar ik de trein pak naar huis. Wehl. Omdat ik als afsluitende training een kortere afstand wil lopen en 40 kilometer me daarvoor wel geschikt lijkt. Didam had ook gekund, maar dan had ik weer ruim 50 kilometer moeten lopen. Om de krachten te sparen voor volgende week, zie ik daar vandaag van af.

De eerste pont van de dag vaart voor mijn ogen weg.

De weersverwachting loog er niet om. Droog, 23 graden en weinig bewolking. Zondag zou het nog iets warmer worden en helemaal geen bewolking, dus ik ben blij dat ik op de zaterdag ben gaan lopen. Met afritsbroek, shirt en overhemd vertrek ik van huis, maar het is al zo warm, dat ik in de trein van Arnhem naar Dieren de broekspijpen en het overhemd al in de wandeltas stop. Zo stap ik in zomerse outfit in Dieren uit de trein.

De aankomst in Dieren is wel later dan gepland, want de trein heeft wat vertraging. De wandeling begint op het station van Dieren en al na een paar honderd meter moet ik de IJssel over richting Olburgen. De veerdienst die enkele weken geleden door hoog water uit de vaart was, vaart vandaag pas vanaf 9:00 uur. Normaal pak ik altijd de eerste trein bij het wandelen, maar dit keer ben ik dan ook een uur later van huis vertrokken. Eenmaal in Dieren stap ik snel uit, loop ik richting de pont en zie ik dat ik een minuut te laat ben: met alleen een bromfietser als klant vaart de pont naar de overkant. Ik moet dus wachten op de tweede vaart en als het dan zover is, stap ik op de pont en wacht ik tot deze vertrekt. Samen met twee auto's en een lading fietsers is de pont dit keer wel volgeladen. De fietsers blijken Brits te zijn en zijn op weg naar Duitsland. Als de pont aan de overkant is, besluit ik tussen de twee auto's te gaan staan om niet te hoeven wachten op de groep fietsers die minder snel kan wegrijden dan de auto's. Zo loop ik vrij snel de pont af en pas een kleine vijf minuten later word ik door de groep fietsers ingehaald.

Het waterpeil is gezakt, maar lijkt hier nog vrij hoog te zijn.

De fietsers staan bij een fietsknooppunt te kijken welke kant ze op moeten. Ik weet dat voor mezelf al en loop door de groep heen door een hek om een fietspad op te lopen dat langs de IJssel richting Doesburg loopt. Even later halen de fietsers me weer in en ze groeten me met 'good morning'. Ik roep een 'morning' terug en krijg als reactie 'Are you American'? Nee hoor, ik ben Hollander, maar bedankt voor het compliment over mijn uitspraak. De fietsers zie ik niet meer terug en terwijl ik mijn pad vervolg langs de campings die hier langs de route staan, kom ik een andere wandelaar tegen. Ook een vierdaagseloper en hij loopt vandaag ongeveer hetzelfde rondje andersom. We kletsen even bij en al snel blijkt dat we er andere gedachten op na houden qua vierdaagse lopen: waar ik graag m'n eigen tempo loop en hier en daar een pauze neem om zo tussen half een en half twee binnen te komen, rekt hij graag om ergens tussen vier en vijf 's middags op de Wedren aan te komen. Zo heeft iedereen z'n eigen idee over hoe je de vier dagen loopt. Gelukkig maar, anders zou het nog drukker worden op bepaalde plaatsen van het parcours. We nemen afscheid en het valt me op dat ik niet eens ben afgekoeld. Daar is het vandaag nou eenmaal te warm voor.

Ik loop verder over de dijk en kom langs diverse campings. Mijn watervoorraad is inmiddels al aardig opgewarmd en ik loop een van de campings op om gebruik te maken van het toilet. Hier kan ik gelijk vers water tappen en met koud water kan ik weer verder op weg naar de eindlocatie van de eerste Dwars door Gelderland-cache van de dag: die van Dieren naar Drempt. Ergens in de buurt van Drempt/Doesburg vind ik deze cache en ik kan direct verder met etappe 20. De enige overgebleven etappe van deze wandeling die ik nog niet heb gelopen.

Fred heeft het hier kennelijk voor het zeggen.

De route vandaag is bijna volledig over verhard terrein. Dat is wel eens anders geweest, want de meeste Dwars door Gelderland-etappes gaan door bossen met onverharde paden. Het enige pad dat vandaag onverhard is, is het pad waarlangs de cache van etappe 20 verstopt ligt. Om er te komen, moet ik een pad banen door hoge brandnetelplanten en ik sla de planten opzij. Uiteindelijk kom ik aan bij de cache, maar hier stikt het van de muggen, dus ik open de cache, stempel mijn log en laat de cache gesloten achter. Dit alles in een hoog tempo om de muggen zo weinig mogelijk kans te geven. Voor ik het weet, ben ik het gebaande pad door de brandnetels weer doorgelopen de begroeiing uit en loop ik verder over het brede bospad richting Laag-Keppel.

Dat waren dan alle etappes van Dwars door Gelderland, op etappe 25 na (daar is nog geen geocacheroute van gemaakt). Op etappes 3 en 22 na heb ik ze ook allemaal kunnen vinden. Etappe 3 ligt ergens bij Ermelo en etappe 22 ligt net onder Doetinchem. Deze etappe is binnen loopafstand en in de route van vandaag heb ik een bezoekje aan deze cache gepland. Via het buitengebied van Langerak loop ik dwars door Doetinchem richting het eindpunt van etappe 22, waar ik eerder dit jaar de route al van heb gelopen.

In Doetinchem liggen veel caches verstopt en ik heb er een paar ingepland om onderweg te loggen. Zo loop ik een bepaalde route door de stad en weet ik drie caches te loggen. In een van de Doetinchemse straten roept een man die net uit de auto is gestapt me na: 'nog drie weken'? Ik vraag hem wat er over drie weken zou moeten gebeuren en hij doelt op de Nijmeegse Vierdaagse. Ik weet hem te melden dat het nog maar anderhalve week is en hij wenst me veel succes.
Aan de andere kant van Doetinchem loop ik langs het stadion van De Graafschap richting de Wrangelaan waar het de vorige keer mis ging met etappe 22 van Dwars door Gelderland. Via De Ruige Horst loop ik naar het eindcoördinaat van deze etappe en na even zoeken, zie ik van een afstand ineens waar de cache verstopt moet liggen.

Opvallende reclame

Vanaf hier loop ik terug naar Doetinchem. De waterflessen die ruimte bieden aan anderhalve liter water, zijn inmiddels leeg en ik moet ze zodra het kan maar weer bijvullen want met het warme weer van vandaag is het van belang om voldoende te blijven drinken. Net nadat ik me dit realiseer, zie ik voor me een bordje met de tekst 'openbaar toilet'. De gemeente Doetinchem heeft hier zowaar een gebouwtje staan dat als openbaar toilet dient. Het toilet ruikt niet al te fris, maar uit het fonteintje dat hier ook aanwezig is, komt koel en vers drinkwater. Ik vul hier de flessen zodat ik weer voldoende water bij me draag en verlaat het bos om langs de N317 terug naar de stad te lopen. Ter hoogte van de McDonalds loop ik onder de A18 door en via het industrieterrein loop ik naar een van de IJsselbruggen waar ook weer een geocache verstopt ligt. Door Wijnbergen en De Huet vervolg ik mijn pad naar het Westen van de stad.

Vanaf hier is het nog een kilometer of drie naar Wehl, het geplande eindpunt van de wandeling. Ik merk dat de klok ook niet heeft stilgestaan en maak een berekening over de haalbaarheid van de trein van half zes. Die moet ik nog wel kunnen halen, dus ik besluit door te lopen naar Wehl.
Naarmate Wehl dichterbij komt en de klok dichter bij half zes komt, begint het erop te lijken dat ik de trein misschien toch niet ga halen. In Wehl zet ik een sprintje in naar het station en met dat ik de Stationsstraat inren, hoor ik de bomen van de nabijgelegen spoorwegovergang naar beneden gaan. Even later hol ik het perron op met de OV-chipkaart in de hand, maar hoor ik het fluitje van de conducteur. Vlak voordat ik kan inchecken, zie ik de trein voor mijn neus wegrijden. Zo mis ik vandaag na het eerste pontje bij Dieren ook de trein in Wehl. Als je maar ver genoeg doorredeneert, zou je dit kunnen herleiden naar de vertraging van de ochtendtrein van Arnhem naar Dieren... Maar goed, er is niets aan te doen. Om 1 over zes stap ik in de volgende trein die mij van Wehl naar Arnhem brengt en rond kwart voor zeven loop ik vanaf station Ede-Wageningen naar huis.

Statistieken Afstand: 42,4 km Gemiddelde: 5,3 km/h Bewogen gem.: 6,5 km/h Totaalteller: 1861,9 km

Na vijf wandeldagen Dwars door Gelderland toont onderstaand kaartje de definitieve gelopen routes. Op de laatste drie wandeldagen heb ik wel wat extra kilometers gelopen: bij de etappe van Arnhem naar Dieren ben ik door Brummen gewandeld, na de route Dieren-Keppel ben ik aansluitend via Doetinchem naar Wehl gelopen en de wandeldag waarop ik van Keppel naar het eindpunt van etappe 24 ben gelopen, heb ik de route vervolgd door vanaf daar via Zeddam en Doetinchem naar Zelhem te wandelen.