zaterdag 24 oktober 2009

Pegasuswandeltocht 2009 (30km)

Elk jaar in oktober wordt in de omgeving van Ede de Pegasuswandeling georganiseerd. Een bijzonder evenement, waarbij je 10, 20 of 30 kilometer kan lopen. Vervolgens wordt je in oude legervoertuigen teruggebracht naar het startpunt. De route die je loopt, is de route die in de oorlog tijdens de Slag om Arnhem door geallieerde soldaten in bezet gebied is gebruikt, om 's nachts naar de Waal te komen waar zij door geallieerden uit het bevrijde Zuiden konden worden opgepikt.
Ik loop vandaag samen met een huisgenoot van mijn vriendin. We hebben gekozen voor de langste afstand en lopen op een mooi tempo. Niet zo snel als wanneer ik alleen loop, maar ook weer niet veel langzamer. Het bevalt prima zo, en ik merk dat de lichamelijke conditie sinds juli wel weer is afgenomen. Na afloop voel ik wel de nodige pijntjes, terwijl ik in de Vierdaagse nu pas net over de helft van een wandeldag zou zijn geweest. Al met al fijn om zo in het najaar nog een lange wandeling te hebben gedaan.


Statistieken
Afstand:29,6 km
Totaalteller:550,1 km

zaterdag 1 augustus 2009

4daagse 2009: de nasleep

Een week na de vierdaagse heb ik nog steeds wat lichamelijke problemen. Ik blijk een cyste in mijn linkerknieholte te hebben overgehouden en moet een poosje rust nemen. Dat wil zeggen: mijn been niet overbelasten. Dat is goed te doen, want er staan geen zware wandelingen meer op het programma.

Een paar weken later gaan we op vakantie naar Zuid Limburg. Ik blijk nu al geen last meer te hebben van de nasleep en kan weer rustig wat wandeltochtjes maken. Niet langer dan vijf kilometer, maar dat is voor nu ook lang zat.

vrijdag 24 juli 2009

4daagse 2009: dag 4, Cuijk (50km)

De nacht heeft me goed gedaan en ik besluit naar Nijmegen af te reizen om de tocht te voltooien en mijn eerste kruisje op te halen.

Op de brug bij Grave
Ik begin met stijve spieren en zere benen en loop met een slakkengangetje met de stroom mee. Pas na 25 kilometer lopen, zijn mijn spieren goed opgewarmd en begint het tempo zich te verhogen. Ineens haal ik diverse mensen in die mij eerder hadden ingehaald. Bij Grave staat iemand langs de kant met een bord waarop staat: 'Je bent een held, ik heb al gladiolen besteld'. Meer van dat soort uitingen geven de wandelaar moed, want het einde is in zicht. Vlak voordat we Cuijk inlopen wordt op een elektronisch bord gewaarschuwd voor ernstig onweer bij de finish. Lekker dan. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet met al die duizenden mensen langs de kant die ineens willen gaan schuilen. Gelukkig heb ik mijn poncho en dat moet ook zo'n weertype wel aankunnen.

Canadezen met doedelzakken
Vanaf het centrum van Cuijk is het een gekkenhuis. Vanaf hier tot aan de finish staan duizenden mensen langs de kant om de laatste kilometers aan te moedigen. We moeten nog zo'n 15 kilometer, maar het lijken de makkelijkste kilometers van allemaal te worden. Daarnaast voel je je nergens zo bekeken als hier, want wat je ook doet, er wordt direct vanuit het publiek wel op gereageerd. Op een leuke manier, als iemand ziet dat het lastig is, wordt je direct aangemoedigd.
Uiteindelijk arriveer ik op de Wedren, waar ik mijn vierdaagsekruis in ontvangst mag nemen. Het waren vier fantastische, maar soms erg zware dagen en ik ben trots op wat ik heb gepresteerd, zeker nu ik achteraf weet hoeveel moeite het heeft gekost.






Statistieken
DagAfstandGemiddelde
1 (Elst)52,2 km6,7 km/h
2 (Wijchen)48,6 kmN/A
3 (Groesbeek)47,9 kmN/A
4 (Cuijk)49,9 kmN/A
Totaalteller:520,5 km

Een mooi totaaloverzicht van de bewandelde wegen kun je via deze link inzien.

Het Vierdaagsekruis, beloning 1

donderdag 23 juli 2009

4daagse 2009: dag 3, Groesbeek (50km)

Voor de derde dag op rij arriveer ik in de vroege ochtend op de Wedren. Zo'n 20 minuten voor vier sluit ik aan in een rij en drink ik mijn thermosfles koffie leeg. Om vier uur starten we en ik kom op plaatsen waar ik nooit was geweest. Malden, Molenhoek, Mook... En dan staat het er voor de eerste keer: 'op de helft: Ottersum, nog x kilometer'. Deze borden blijven zich herhalen totdat we in Ottersum aankomen. Dit dorp ligt het verst van Nijmegen af en markeert de 25e kilometer. Hiermee zijn we op de helft beland.
Na Ottersum lopen we richting Groesbeek, alwaar de heuvels op ons staan te wachten. Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen en ik ben erg blij met mijn waterdichte schoenen. Met een poncho om wandel ik verder met de wetenschap dat mijn vriendin en nog een vriendin vandaag langs de route staan. Zij hebben mij inmiddels gebeld om te zeggen dat ze er staan en geven mij coördinaten door van hun locatie. Ik zet deze coördinaten in mijn apparatuur, maar doordat het regent wil ik die niet bloot stellen aan de weersomstandigheden.
Langs de lange saaie wegen tussen Ottersum en Breedeweg neem ik een korte pauze bij de verzorgingspost van Politie Rijnmond en de verzorgster hier is bereid om mijn benen even te masseren. Daarna loop ik verder richting de heuvels. Iets voor Groesbeek ga ik even droog staan om te kijken hoever ik nog moet, en ineens staan de dames bij me. Ik krijg een uitgebreide beenmassage en die heb ik op dat moment ook hard nodig. Ik zit er behoorlijk doorheen, en neem een uitgebreide pauze.
Tussentijdse massage
En dan komen de heuvels. Om de drukte te vermijden, loop ik over het fietspad langs de weg, maar dat fietspad stijgt en daalt nog meer dan de weg zelf. Vooral bij het naar beneden lopen, voel ik de pijn in mijn kuiten. Als we de heuvels voorbij zijn en Nijmegen binnenlopen, heb ik het even niet meer. Ik vraag een toeschouwer om een stoel, en ik krijg er direct een aangeboden. Hier zit ik een klein half uur bij te komen, waarna ik strompelend de laatste kilometers naar de Wedren afwerk.

Nadat ik mijn laatste startkaart heb opgehaald, ga ik languit op een bankje liggen. Ik ben helemaal stuk en twijfel of ik morgen wel zal starten. Dat zal afhangen van hoe ik me vrijdagochtend voel als de wekker gaat.






Statistieken
DagAfstandGemiddelde
1 (Elst)52,2 km6,7 km/h
2 (Wijchen)48,6 kmN/A
3 (Groesbeek)47,9 kmN/A
Totaalteller:470,6 km

woensdag 22 juli 2009

4daagse 2009: dag 2, Wijchen (50km)

Al vroeg gaat weer de wekker en rond hetzelfde tijdstip als gisteren kom ik aan op de Wedren. Vandaag besluit ik niet gelijk in de rij te gaan staan. Eerst ga ik op zoek naar de blarenpost, maar die blijkt op dit tijdstip nog niet geopend te zijn. Ik zal dus eerst 10 kilometer moeten lopen totdat ik bij de volgende blarenpost aankom. Ik ga aan een tafeltje zitten en zodra de boel wordt gestart, sluit ik aan in de rij. Het resultaat? Pas tegen kwart voor vijf begin ik met lopen. Ik neem me gelijk voor om de overige dagen direct weer in de rij te gaan staan.
Vandaag gaat de tocht naar Wijchen. We komen hier tweemaal doorheen. Tussendoor lopen we nog naar Balgoij en Niftrik. Plaatsen waar ik nog nooit van had gehoord. Na 10 kilometer wandelen doemt tussen Nijmegen en Wijchen de eerste blarenpost op. Ik loop erheen en sluit aan in een lange rij. Als ik aan de beurt ben, ga ik op een veldbed liggen en worden mijn blaren doorgeprikt en worden beide voeten ingetaped. Ik moet de voeten de rest van de week droog houden en mag de tape er niet afhalen. Met een klein uur vertraging ga ik het parcours weer op en vervolg ik mijn weg. Het loopt een stuk fijner na de behandeling.
Tussen Balgoij en Niftrik lopen we ineens langs een restaurant waar ik ooit eens tevergeefs naar een geocache had gezocht. Ik verbaas me erover dat we helemaal hier zijn beland. Maar ja, als je 50 kilometer loopt, dan kom je nog eens ergens.

Bij de tweede passage van Wijchen is het tijdstip laat genoeg voor iedereen om langs de kant te staan. Dat is te merken, want het is hier superdruk en gezellig. In de buurt van de militaire rustplaats neem ook ik mijn rust. Vervolgens loop ik de stad uit richting Beuningen. Het valt me op dat er al een poos geen controle meer is geweest, en ik informeer bij een medewandelaar naar het aantal controles. Wat blijkt? Ik heb in Wijchen een controle gemist! Ik versnel mijn tempo en neem voor om zo snel mogelijk uit te lopen, met de auto naar Wijchen te rijden om daar alsnog de missende knip te halen, om vervolgens weer naar de Wedren te rijden. Om dat binnen de tijd te kunnen doen, moet ik nu wel wat harder lopen. Een lichte paniek maakt zich over mij meester, totdat de volgende controle opdoemt. Ik leg het verhaal uit, en kan aannemelijk maken dat ik langs de controle ben geweest, omdat er geen kortere route is vanaf de laatste controle die ik wel heb en degene waar ik nu sta, dan de route langs de gemiste controle. Ik krijg twee knipjes en dolgelukkig vervolg ik op een wat lager tempo mijn weg naar Beuningen.

Als we weer in Nijmegen zijn, voel ik ineens de blaren weer, en kan ik bijna niet meer lopen. Met een slakkengang loop ik de laatste kilometers en na het ophalen van mijn derde startkaart, sluit ik aan bij de blarenpost op de Wedren. Het duurt anderhalf uur tot ik aan de beurt ben, maar het wachten is niet voor niets. De tape wordt van mijn voeten gehaald en de voeten worden opnieuw ingetaped. Uiteindelijk zal ik na deze behandeling geen last meer hebben van de blaren.

De helft zit erop, morgen Groesbeek en de Zevenheuvelenweg. Ik wist vooraf niet dat dit erbij zat, maar morgen lijkt een heuse bergetappe te gaan worden. Ik maak mijn borst maar nat.






Statistieken
DagAfstandGemiddelde
1 (Elst)52,2 km6,7 km/h
2 (Wijchen)48,6 kmN/A
Totaalteller:422,7 km

dinsdag 21 juli 2009

4daagse 2009: dag 1, Elst (50km)

Vandaag begint het dan echt! Ik voel de adrenaline door mijn lijf als ik om 2:45 uur wakker word van de wekker. Wekker uit, koffie zetten, aankleden, koffie in de tas doen en naar de auto. Een klein half uur rijden naar Lent, waar de mensen bij de ingang opkijken omdat ik aan de andere kant in de auto zit. Ik rij namelijk in een uit Engeland ingevoerde auto. Dit blijkt de rest van de week handig, want de rest van de dagen hoef ik mijn papieren niet te tonen, ze herkennen mij al doordat de auto zo opvalt.
Na het parkeren loop ik de trap op richting de bus die mij naar Nijmegen brengt. Op de Waalbrug zie ik een afzetting waar we straks gaan lopen. In Nijmegen stap ik uit, maar weet ik niet hoe ik op de Wedren moet komen. Gelukkig zat ik niet alleen in de bus, dus ik loop vrolijk achter de rest aan en kom zo aan bij de start.
Op de start is het erg druk. Er zijn vier plekken waar je kan starten, waarbij je wordt gescand zodat de organisatie weet dat je er bent.
Tegen de klok van vier staat de marsleider boven de wandelaars en tellen we met z'n allen af. Bij nul probeert hij in de lucht te schieten, maar dat wil niet lukken. Na een paar verwoede pogingen komt dan toch het startschot. De mensen om mij heen beginnen stapvoets naar voren te lopen, alwaar je barcode wordt gescand. Na ongeveer een kwartier ben ik ook gescand en kan ik gaan beginnen.
De eerste meters lopen we in een walm van alcohol van het uitgaanspubliek dat 's nachts tot de start van de wandelaars doorfeest en zo bezopen als ze zijn langs de route staan om ons uit te zwaaien. Een van hen heeft zoveel op, dat deze door de wandelaars heenwaggelt en dreigt om te vallen. Hij loopt tegen mij aan, waarop ik hem beetpak en rechts van de weg weer loslaat. Dat klinkt ernstiger dan het was, maar op deze manier had ik de minste last van deze actie.
Nadat we over de Waalbrug zijn gelopen, naderen we Bemmel. Hier zitten zowaar al mensen voor hun huis om ons aan te moedigen. Wandelaars zijn op dit tijdstip nog wel stil, maar op sommige plaatsen staan er muziekbands op kleine podia die enorm veel herrie maken. Als wandelaar vind ik dat op dit moment nog vervelend. Bewoners zullen daardoor ook wakker worden, dus dat zou wel eens de reden zijn dat ze al langs de route gaan zitten. De aanwezigheid van de mensen in hun tuinen en langs de weg doet me wel heel erg goed.
Na Bemmel lopen we door naar Huissen. De woonplaats van de man die eerder dit jaar koninginnedag wist te verpesten. In het centrum speelt een orkest en zitten er mensen in het publiek te luisteren. De wandelaars lopen tussen het orkest en het publiek door. Het publiek zwaait, en ik zwaai terug. Daarna linksaf slaan en de route vervolgen. Op straat staan veel kinderen die snoep etc. aanbieden. Vooral komkommer en tuc kom je veel tegen. Het eerste is gezond, het tweede geeft je zout, wat je als wandelaar in de warmte nodig hebt. Hierdoor hoef je tijdens de Nijmeegse Vierdaagse minder eten mee te nemen dan bij oefenwandelingen; onderweg wordt voldoende aangeboden om niet meer dan 6 belegde bolletjes mee te nemen. Althans, zo voel ik dat aan.
De volgende doorkomstplaats is Arnhem. Dat is tevens het verste punt van de route en we lopen alleen door het Zuiden van de stad.
Net voorbij het stadion komen we uit de lus en dus weer samen met de mensen die de 40 kilometer lopen. In een keer is het een stuk drukker op het parcours. Samen lopen we naar Elst. In deze stad, waar de eerste wandeldag naar vernoemd is, komen ook de militairen erbij. Nu is er helemaal geen doorkomen meer aan, en ik doe mijn best om toch mijn eigen tempo te kunnen handhaven. Gelukkig wordt het na Elst wat rustiger op het parcours, en kan ik redelijk doorlopen.
Op het moment dat ik de door 2006 beruchte dijk bij Oosterhout oploop, wordt ik gebeld. Een vriend van mij is gisterenavond naar U2 geweest en wilde even bijkletsen. Een gek idee, want hij ging uiteindelijk naar bed op het tijdstip waarop ik juist uit bed kwam. Ik vind het leuk om even met hem gesproken te hebben, en vervolg mijn weg over de dijk. Op het moment dat ik de dijk oploop, krijg ik een muur van hitte te verwerken. Ik snap gelijk waarom de ellende van 2006 juist op deze dijk heeft plaatsgevonden.
Halverwege de dijk staat een watertappunt en ik vul mijn flessen met koel water. Als we bij de Waalbrug zijn aangekomen, loop ik hier overheen en door de straten van Nijmegen is het nog een paar kilometer naar de finish. De eerste en tevens langste etappe van de vierdaagse zit erop! Ik haal mijn startkaart voor de woensdag op en loop richting de bus die mij weer naar mijn auto zal brengen.
Eenmaal thuis inspecteer ik mijn voeten en vooral mijn linkervoet blijkt een aantal vervelende blaren te hebben. Omdat ik er best veel last van heb, besluit ik om woensdag voor de start naar de blarenpost te gaan. Eerst bij vrienden in Ede in bad, waarna ik om zeven uur weer het bed induik. De eerste dag zit erop, morgen gaan we naar Wijchen.






Statistieken
DagAfstandGemiddelde
1 (Elst)52,2 km6,7 km/h
Totaalteller:374,1 km

zaterdag 4 juli 2009

Sliedrecht-Lopik (30km)

Ik had vandaag uitgekozen om de laatste training te lopen, want er werd erg warm weer opgegeven en ik had nog niet eerder in heet weer rondgelopen. Omdat de kans op hitte in de derde week van juli aanwezig is, leek me dit een wijs plan. De route? Vanuit Sliedrecht via de brug bij Vianen naar vrienden in Lopik. Uiteindelijk bleek ik niet op tijd wakker te zijn en kortte ik de afstand in naar 30 kilometer, door bij Schoonhoven met een veerdienst de rivier over te steken. In Groot-Ammers heb ik een fles met koud water gekocht, waarmee ik mijn drinkflessen weer kon vullen. De gekochte fles was nog niet leeg, maar ik had voldoende om Lopik te kunnen halen. Op het veer bij Schoonhoven stond ik naast een wielrenner die geen fris water meer had, en ik vulde zijn bidon met het restant van mijn water. Hij was er erg blij mee en het deed mij goed om mijn overschot te kunnen delen met iemand die het kon gebruiken. Zo kon ik ook gelijk de fles weggooien, dat scheelde weer ballast.
Na 28,6 kilometer door de hitte kwam ik in Lopik aan, waar mijn vriendin per auto heen was gereden. We hadden hier een verjaardag, dus na het wandelen schoof ik gelijk aan als verjaardagsbezoeker. Gelukkig kon dat ook prima; een paar maanden eerder zat ik in dezelfde huiskamer met een grote blaar onder mijn voet. De trainingen lijken hun vruchten af te werpen.







Statistieken
Afstand:28,6 km
Gemiddelde:5,8 km/h
Totaalteller:321,9 km

zaterdag 6 juni 2009

De Ooievaarstocht (50km)

Vandaag mijn eerste 50 kilometertocht. De naam van deze wandeling is gebaseerd op de locatie waar de tocht begint en eindigt: het Ooievaarsdorp in Groot-Ammers. In deze regio ben ik geboren en getogen, waardoor ik vrijwel alle paden al ken. Dat maakt het niet minder leuk, want voor het eerst zie ik al deze plekjes vanuit het oog van een wandelaar. Als wandelaar kom je ergens langzamer aanlopen, waardoor je er meer van kan zien. Zo is een molen waar je met de auto binnen een halve minuut voorbij raast, voor een wandelaar een richtpunt waar je zomaar een half uur naartoe kan gaan lopen. Deze tocht heb ik zonder blaren en overige problemen weten te volbrengen. Na afloop sprak ik iemand van de organisatie over de Nijmeegse Vierdaagse en van haar begreep ik dat als ik de driedaagse van Hoornaar kon lopen, dat het dan in Nijmegen ook wel goed zou komen. De driedaagse van Hoornaar was een zware, zo zei zij, vanwege het soms slechte terrein. Uit deze woorden wist ik moed te putten om vol vertrouwen in juli af te reizen naar Nijmegen.






Statistieken
Afstand:50,4 km
Gemiddelde:N/A
Totaalteller:293,3 km

zaterdag 23 mei 2009

Wandeldriedaagse Alblasserwaard (120km)

Op de dag na Hemelvaart heb ik een verplichte vrije dag. Dat komt goed uit, want in Hoornaar wordt een wandeldriedaagse georganiseerd. Drie dagen 40 kilometer over soms slechte paden. Drie dagen lang elke morgen om 7 uur in Hoornaar zijn om op tijd te kunnen starten. Ik had in Wageningen al gemerkt dat ik een hoger tempo heb dan de gemiddelde wandelaar en dat dat bij drukte wel eens een probleem kan zijn. Dus startte ik elke ochtend als een van de eersten in Hoornaar. Hierdoor liep ik het eerste deel van de route steeds in rust en kwam ik af en toe een andere snelle wandelaar tegen. Doordat je vooraan loopt, moet je nog wel de weg banen voor de massa die achter je aan komt. Zo liep de route deels over graspaden met onzichtbare kuilen. Je zal er je enkel maar verzwikken! Gelukkig ging het allemaal goed en na drie dagen (soms) afzien zat mijn eerste meerdaagse erop. Op de eerste dag kwam ik om tien voor tien aan bij het eerste controlepunt. Dit was in Café De Dam in Nieuwpoort, maar dat café bleek nog niet open te zijn. Voor mij had ik al een wandelaar gezien die hier zijn controlestempel had ontvangen, maar ik zag niet waar ik moest zijn. Dus belde ik aan en bleef ik daarin volharden, totdat de eigenares naar buiten kwam, mij m'n stempel gaf en wat klaagde dat ze pas om 10 uur paraat had hoeven staan. Hieruit bleek dat de organisatie de wandelsnelheid van de snelste lopers had onderschat. Ik had op dat moment een gemiddelde van net boven de 6 km/h en was daarmee al te snel voor de eerste controle. Op dit minpuntje na waren het drie fantastische dagen!






Statistieken
DagAfstandGemiddelde
Dag 137,3 km6,6 km/h
Dag 239,2 km5,9 km/h
Dag 339,0 km6,4 km/h
Totaalteller:242,9 km

zaterdag 9 mei 2009

De capitulatiewandeltocht (40km)

Een week na koninginnedag vieren we de bevrijding. Op 9 mei ben ik naar Wageningen gereden om mee te doen met de capitulatiewandeltocht. De route loopt langs diverse monumentale plaatsen die met de oorlog en bevrijding te maken hebben. Zo loop je langs het monument op de Grebbeberg en passeer je Hotel De Wereld, waar de capitulatie is getekend. Ondanks de ervaringen op koninginnedag, besloot ik toch om de langste afstand van 40km te lopen omdat ik de tijdsdruk richting de derde week van juli voelde. De eerste kilometers liepen we langs de Grebbeberg naar Rhenen, waar de eerste controle was. Daarna via het monument op de Grebbeberg terug richting Wageningen, en via Wageningen-Hoog en de Wageningse Berg liepen we uiteindelijk door de drukke winkelstraten in het centrum van Wageningen de laatste kilometers. Ik heb de tocht goed doorstaan. Bij hotel De Wereld heb ik een extra pauze ingelast, omdat ik toen de pijntjes onder m'n voeten niet meer kon verdragen. Maar na een kwartiertje rust ging dat wel weer zodat ik de laatste kilometer ook nog kon volbrengen.


Statistieken
Afstand:38,8 km
Gemiddelde:6,2 km/h
Totaalteller:127,4 km

donderdag 30 april 2009

De koninginnedagtraining (45km)

Nu ik echt met het trainen moet beginnen, pak ik het gelijk groots aan. Achteraf is dat (uiteraard) heel onverstandig gebleken, maar ik heb op koninginnedag 44 kilometer gelopen. Met een geleende Garmin van vrienden uit die omgeving, ben ik in de Krimpenerwaard een geocache gaan lopen die eigenlijk voor de auto was bedoeld.
Wat volgt, is mijn verslag zoals ik dat heb geschreven op de Geocaching-website.

8:43 uur. Aankomst bij WP1. Hier lopen wat mensen rond die voorbereidingen treffen voor de festiviteiten van koninginnedag. Het antwoord op de vraag bij dit waypoint is snel gevonden waarop ik doorga naar het volgende waypoint.

9:28 uur. Aankomst bij WP2. Het duurt even voordat ik door heb wat hier qua berekening precies de bedoeling is, maar eenmaal gevonden is het volgende punt snel berekend.

10:05 uur. Aankomst bij WP3. Bij de basisschool zijn kinderen bezig met spelletjes i.v.m. koninginnedag. Bij de kerk aangekomen is het even zoeken, maar het oplossen van de vraag blijkt niet al te moeilijk. Daarna zie ik dat er geen directe lijn is naar het volgende waypoint en kies ik op de kaart de kortste route, die dat achteraf ook blijkt te zijn.

11:39 uur. Aankomst bij WP4. Hier even de schoenen uit en de voeten wat rust gegeven. Daarna weer door naar het volgende punt.

12:46 uur. Aankomst bij WP5. Mijn watervoorraad is op en ik loop al een poosje droog. Op de Garmin zie ik dat hier een hotel is, dus ik verwacht hier te kunnen bijvullen. Helaas betreft het hier het hotel dat niet meer in gebruik is zoals in de cachebeschrijving staat vermeld. Op een bankje zit een ouder echtpaar bij te komen van een fietstocht die zij maken en als ze mijn verhaal horen en horen dat ik geen water meer heb, krijg ik van hen een flesje water mee. Ik vervolg mijn tocht en heb het flesje erg snel leeg. Daarna verschijnt zowaar een café langs de weg. Hier mag ik binnen mijn drinkfles bijvullen met koud kraanwater en kan ik even naar het toilet. Daarna vervolg ik mijn tocht naar de kerk die als volgende moet opdoemen. Eenmaal daar aangekomen zie ik dat het oranjefeest al is afgelopen en achteraf hoorde ik wat daarvan de reden was.
De reden: in Apeldoorn had iemand met zijn auto ingereden op het publiek richting de bus van de koninklijke familie en zichzelf uiteindelijk doodgereden op de Naald, op de Loolaan. Als gevolg werden de festiviteiten in het hele land gestaakt.

13:40 uur. Aankomst bij WP6. Hier blijken de festiviteiten te zijn afgelopen en ik noteer het jaartal van de kerk. Daarna projecteer ik met mijn pda met OziExplorer het volgende punt.

14:15 uur. Aankomst bij WP7. In deze molen woont iemand die ik ooit nog eens met de auto heb opgehaald toen we samen ergens heen gingen. De antwoorden op de vragen wist ik echter niet, dus dat moest ter plekke worden bepaald. Daarna door naar het volgende waypoint, maar halverwege las ik dit antwoord al op het cacheformulier, dus ben ik maar doorgelopen naar het waypoint dat erop volgt.

15:34 uur. Aankomst bij WP9. Hier was er nog een feestje aan de gang, maar het antwoord op de vraag was snel gevonden en ik vervolg mijn tocht naar het bijna-einde van deze wandeling. Inmiddels fietsen de mensen van wie ik de GPS had geleend naast me en door de gezelligheid ga ik zowaar wat sneller lopen, terwijl ik de hele dag al een tempo van zo'n 6,5kmh weet te hanteren.

16:23 uur. Aankomst bij WP10. Hier was de vraag snel beantwoord en ga ik verder naar de cachelocatie.

17:40 uur. Zo'n honderd meter voordat we bij het punt kwamen om de cachelocatie te berekenen, begaven ineens mijn voeten het. Na 44 kilometer lopen mag dat op dit moment ook wel. Vanaf dat moment gaat het lopen moeilijk maar omdat we samen zijn, weet ik me toch zover te krijgen om door te gaan. We zijn vlakbij de cache en die willen we dan toch wel vinden! Dat lukt ons ook, nadat we eerst nog moeite hadden met het vinden van de ingang van het pad naar de cache.

Eenmaal thuis blijk ik twee grote blaren op m'n linkervoet te hebben, dus de afstand was net iets te lang. In totaal 44 kilometer, waar 40 kilometer nog zonder problemen ging. Nu weet ik ook weer hoever ik sta met mijn trainingsschema :).


Statistieken
Afstand:42,4 km
Gemiddelde:5,1 km/h
Totaalteller:88,6 km

donderdag 16 april 2009

Hoe het allemaal begon (18km, 28km)

Als geocacher liep ik soms al afstanden van over de 10 kilometer door bosrijke gebieden en die afstanden werden langzaam aan steeds groter. In de periode 2007-2010 verhuisde ik langzaamaan vanuit de Randstad naar de Veluwe en hier leerde ik uiteraard nieuwe mensen kennen. Nou ja, de mensen zijn niet zo nieuw meer, maar voor mij waren ze dat nog wel! Een van die nieuwe contacten daagde mij uit om de Nijmeegse Vierdaagse te lopen. Hij nodigde me uit om mee te lopen met de Pegasuswandeltocht in oktober en als ik het niet trok, wilde hij me wel dragen. Ik had er het volste vertrouwen in en kocht alvast een paar wandelschoenen bij Perry Sport in Sliedrecht, Timberlands type A.
De Pegasuswandeltocht werd een mooie wandeling. We liepen door de bossen bij Ede en mijn eerste wat langere wandeling (20km) was begonnen. Het was fris, maar droog herfstweer en onder een heerlijk najaarszonnetje liepen we met de stroom wandelaars mee. Uiteindelijk bleek ik een hoger wandeltempo te hebben dan mijn uitdager en liep ik de afstand probleemloos uit.
In januari 2009 liep ik samen met een huisgenote van mijn vriendin en haar vriend een geocache door de bossen van Ede van in totaal ongeveer 25 kilometer. Het weer was goed en met z'n drieën was het ook erg gezellig. Na een dagje lopen vonden we zonder veel problemen de cache en reden we terug naar huis.
Na deze ervaring begon het idee van de Nijmeegse Vierdaagse steeds meer door mijn hoofd te spelen. In het voorjaar van 2009 trok ik de stoute wandelschoenen aan en schreef ik me in als deelnemer. De maanden die volgden, stonden in het teken van wel of niet ingeloot worden.
In april 2009 ontving ik bericht dat ik was ingeloot om te mogen meelopen. Ik was er superblij mee, zeker nadat ik begreep van een aantal bevriende debutanten dat zij niet mochten meedoen. Je voelt je dan wel bevoorrecht. Maar goed, we schrijven april en over drie maanden is het al zover. Training is dus belangrijk en de eerste beginnersfout is al gemaakt: ik heb na oktober geen wandeling meer gedaan, en loop dus nu al achter op het zo nodige trainingsprogramma om de Walk of the World te kunnen voltooien. Een serie van zowel georganiseerde wandeltochten als zelf uitgedachte routes vulde een deel van mijn weekenden die nu gingen volgen...


De Pegasuswandeling van 2008




Statistieken
DagAfstandGemiddelde
25 okt 200818,3 kmN/A
25 jan 200928,0 km4,1 km/h
Totaalteller:46,3 km